Categorie: THEATER

Donderdag 03 Februari 2011 at 3:25 pm

SimoneĀ“s Songbook is uiterst gevarieerd.

Simone Kleinsma on stage Simone Kleinsma Simone Kleinsma on Stage

Door Jacques Nachtegaal (voor foto's klik voor vergroting)

In feite is Simone Kleinsma niet zozeer sec een musicalster, een label dat haar voor het gemak ooit werd opgeplakt, zij is veel meer de comédienne/entertainer. In haar huidige theatershow "Songbook" wordt dat dan ook nog eens duidelijk onderstreept. Na het eerdere succes met ‘Songs from the heart' danst, zingt en entertaint Simone in ‘Songbook' met passend verbindende teksten het geheel tot een onvervalste One Woman Show. Hoewel One Woman show, ze heeft wel de broodnodige ondersteuning van haar mannen.

Deze mannen zijn in de eerste plaats het orkest van orkestleider/percussionist (noem hem nooit drummer - want dan gaat hij echt over de rooien) Mike Schäperclaus en Simone´s ´mannen´ Rolf Koster en Gino Emnes, die al dansend en zingend Simone ter zijde staan. Mede door het goede toneelbeeld, alles is werkelijk tot in de puntjes verzorgd en de strakke regie, van echtgenoot Guus Verstraete, die precies weet wat Simone wil, ontstaat er vooral voor de pauze een show van internationale allure. Naast materiaal van Lennon & McCartney, Elton John en Aznavour gaat ze dit keer ook voor het levenslied. Dit laatste is mogelijk een handreiking naar een breder publiek, maar dit heeft ze volgens mij niet echt nodig. Daarnaast zingt ze onder andere een speciaal voor haar geschreven lied 'I've always belonged to you' van Wouter Hamel en schittert ze in het prachtige ‘Veilig achterop bij vader op de fiets' van Paul van Vliet. Haar aanpak van De Man van La Mancha is groots. Dat ze de pauze inleidt met Brel's ‘In het oud Amsterdam' doet de verwachtingen voor na de pauze hoog spannen.
Helaas is het tweede bedrijf aanzienlijk rommeliger qua opbouw. Natuurlijk zijn er nog steeds geweldige songs zoals Simone's benadering van Cole Porter's ‘From this moment on' met een pianist die Bach als ondersteuning speelt en een heerlijke Sondheim, met alle muzikale kunsten en tempowisselingen die Sondheim zo bijzonder maken. De vertaalde versie van het meesterlijke ‘Send in the clowns' en de medley van Sonneveld klinken allemaal geweldig en toch is de sfeer van voor de pauze weg, het lijkt of de magie, die er voor de pauze ontegenzeggelijk was, nu plots ontbeert. Zelfs het speciaal voor Simone geschreven "wonen in de tonen van een lied" van Andre Breedland en Henny Vrienten, wat de toegift vormt, krijgt die chemie niet terug. Ergens is er even iets niet helemaal goed gegaan, is de opbouw net verkeerd? In ieder geval de sfeer blijkt door een kleine factor aangetast en daardoor mis ik iets. Toch gebied de eerlijkheid mij te stellen dat deze show zo, waar dan ook ter wereld, in de grootste theaterzalen gespeeld kan worden, absolute topklasse. Af en toe denk ik een beetje aan Liza Minnelli als ik Simone bezig zie, Simone doet er echt niet voor onder.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.