Categorie: MUSICAL, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Woensdag 09 Maart 2011 at 9:17 pm
Omnia, bijzonder maar niet bijzonder genoeg
Door Jacques Nachtegaal (voor foto's klik voor vergroting)
Het muziekcollectief OMNIA heeft tot voor kort in beperkte kring bewezen een stevige positie in te nemen in de vertolking van voornamelijk Keltisch, Gothic en Wereldmuziek gericht materiaal, inderdaad Keltisch gericht want met enige regelmaat tijdens het optreden worden er uitstapjes gemaakt die niets Keltisch met zich mee dragen. Maar de grote lijn is wel Keltische of wereld muziek. De band zegt daar zelf over zich niet te willen binden aan welke stijl dan ook, wat blijkt. En daarin blijken de leden van Omnia bijna allemaal zeer in geslaagd. Alleen het laatst toegetreden Omnia lid is nog wat afwijkend door haar ietwat huppelkutten gedrag door buikdanjes en nietszeggende tamboerijn partijen mee te spelen. Zij heeft muzikaal zo weinig toe te voegen dat ik er maar van uit ga dat zij is toegevoegd ter beeldvorming en podiumvulling, m.i. geen dankbare taak. Maar binnenkort zal dat alles hoogstwaarschijnlijk gaan veranderen, zeker nu een steeds groter wordend publiek kennis maakt met dit Brits/Nederlands muziekcollectief. Omnia zal de komende jaren zeker groeien in populariteit en dat is niet onterecht.
De band die overtuigend wordt geleid door Multi-instrumentalisten Steve Evens en zijn partner Jenny van der Harten met om zich heen de Philip Steenbergen op gitaren en bas, drummer Tom Spaan en de voor mij overbodige Perzische Maral, levert in het theater een werkelijk enerverende show af. Door het meesterlijke decor en de geweldige belichting ontstaat er al voor er ook maar een noot gespeeld is al een bijzondere sfeer. Die ietwat mystieke sfeer wordt alleen nog maar versterkt door de musici en hun geweldige instrumentbeheersing. Naast toetsen wordt ook met grote regelmaat de staande Harp gebruikt en ook de draailier speelt een belangrijke rol in de muziek die Omnia ten gehore brengt. Tijdens het optreden van Omnia lijkt de zaal volledig in de ban van wat zich op het podium afspeelt. Het heeft iets occults maar daarnaast ook iets zweverigs, wat mystieks maar ook wat dromerigs om dan plots weer om te slaan in stevig rock werk. Omnia is niet in een hokje te plaatsen en dat is maar goed ook want anders zouden ze zich vast en zeker moeten beperken tot de obscure clubs en sociëteiten nu kan het grote publiek kennis maken met deze groep ijzersterke multi-instrumentalisten. Van een prachtig stukje Keltische geschiedschrijving op muziek wordt vlekkeloos overgestapt naar een Bretons lied, waarna ook het materiaal van Leonard Cohen, nee niet Halleluja, niet wordt geschroomd. Omnia brengt het echter wel allemaal in de Omnia stijl waardoor je ze toch kan typeren. Maar dan wel redelijk uniek, in het eigen hokje. Dit is Omnia en geniet er van.
Reageer hieronder
Geen reacties