Categorie: FESTIVAL, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Dinsdag 28 Juni 2011 at 11:45 am
Balkan Jazz in Zweden!
Door onze verslaggever in Zweden Lotte Krijnen met foto's van Janice Wong (swedenothings.com/blog)
Een overweldigende hoeveelheid kopergeluid doet velen in het parkje vlak voor de ingang van Södra Teatern in Stockholm stilstaan, of neerstrijken op een van de bankjes. Wat ze horen is twee Balkan brass bands die op het buitenpodium van het theater staan te ´battelen´ om wie zichzelf de beste brassband mag noemen.
Voor de kijkers links staan de mannen van Fanfare Ciocărlia, afkomstig uit Roemenië. Ze gaan al járen mee; dit is niet de eerste keer dat ze de wereld over toeren. Aan energie echter geen gebrek - meer vingervlug dan dat ze hier spelen, heeft het nooit kunnen zijn. Een imposante partij bas-blazers vult de achterste rij, wat resulteert in het ongeëvenaarde hoempa-geluid dat de Balkan-muziek typeert.
Voor de kijkers rechts leiden de Servische vader en zoon Marković hun veelbekroonde orkest. Hun grote credit is de interactie met het publiek: op het podium springen en dansen ze vrolijk mee. Ook hun creativiteit is opmerkelijk, de hoeveelheid deuntjes van andere bekende nummers is ontelbaar. (Is dat een top-40 hit van R&B-artiest Usher die we daar herkennen?)
Dan, voor de kijkers in ieder andere richting, staat daar de zonbeschenen skyline van Stockholm´s Gamla Stan (de oude stad; het eilandje dat het hippe Södermalm met het centrale gedeelte van Stockholm verbindt).
Zweten in Zweden
De dalende avondzon schijnt ook over het publiek. Een ideale setting dus om flink van een concert te genieten. En dat voor maar liefst twee uur lang! Om en om werken de mannen op het podium zich in het zweet terwijl het publiek al dansend en springend hetzelfde doet. Meer en meer wordt uit de kast gehaald. De Markovics gooien er een stukje balkan-opera in, en promt komt de rivaliserende band met een onvervalst oostbloks ge-lailailai. Marković Jr. draait zijn heupen nog eens wat extra, en de Fanfare schuift zijn saxofonist naar voren voor een galmende solo.
Stiekem zie je de muzikanten genieten van elkaars spel, al krijgt degene die dat al te overduidelijk doet gespeeld-corrigerende blikken toegezonden van zijn bandgenoten. Wanneer er technisch iets mis gaat, is de ene partij niet te beroerd om de andere te helpen. En uiteraard - de laatste nummers worden gezamenlijk gespeeld; alle rivaliteit is plots verdwenen. Gelukkig maar, dan hoeven wij niet meer te kiezen.
Meer over Södra Teatern vind je hier, in het Engels.
Reageer hieronder
Geen reacties