Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Dinsdag 12 Juli 2011 at 11:50 am
NSJ 2011: VEEL HOOGTEPUNTEN OP ZATERDAG, KYTECRASH SUBLIEM! TROMBONE SHORTY 'HOT'
Door Rik van Boeckel met beeld van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
De zaterdag begon swingend met de rijke Malinese Afropop van Amadou & Mariam, de Braziliaanse klasse van Sergio Mendes en eindigde met een langgerekte ‘circular breathing' trompetsolo van de zeer verrassende Trombone Shorty in de Congo tent.
Bij binnenkomst in de Maas was de elektronisch getinte Afropop van het blinde Malinese muzikantenechtpaar Amadou & Mariam meteen herkenbaar. Beroemd geworden met de albums Dimanche a Bamako (2005) en Welcome to Mali (2008) weten ze steeds weer een nieuwe dimensie aan hun mix van van Malinese blues en Westerse pop toe te voegen. Ik had ze al eens gezien in Paradiso en nu waren ze even overtuigend ondanks het feit dat het geluid in de Maas net als vrijdag bij Janelle Monáe niet al te best was.
(meer foto's volgen)
Bij Sergio Mendes was het vervolgens genieten. Met nummers van Tom Jobim, Afro-samba's van Baden Powell, raps van H20 creëerden de Braziliaanse legende en de 3 zangeressen (Gracinha Leporace, Katie Hampton, Rozzi Crane) een tropisch feestje in de Nile, het zonnige weer droeg daar haar steentje aan bij. Je had de neiging meteen zo'n Braziliaanse cocktail de caiperinha te pakken maar daar was het nog wat te vroeg voor. De capoeiradansdemo en de percussiesolo's van GIBI op conga's, pandeiro en agogo bel waren grote klasse!
Ik dacht tot rust te komen in de Amazon bij het concert van Jon Hendricks, Al Jarreau en Kurt Elling met het Metropole Orkest (MO) onder leiding van Vince Mendoza. Maar de drie vocale geweldenaars brachten geen rust maar muzikale lust. Ze hadden er duidelijk plezier in, improviseerden er op los, elkaar overtroevend met hun vocale exercities! Het ten onrechte in haar bestaan bedreigde MO liet net als een dag eerder met ‘The Solitary Man' Jonathan Jeremiah weer horen hoe veelzijdig het is!
In de Congo tent bracht gitaarhero John McLauglin met zijn band The 4th Dimension een waar gitaarorgasme tot stand. Het samenspel met bassist Etienne Mbappé was ongehoord goed , de soms subtiele frases van McLauglin zelf juweeltjes op de snaren. Tot rust komen kon in het NRC café bij de Downbeat Blindfolded Test met saxofonist Rudresh Mahanthappa; hij raadde ze goed, de tracks van Charlie Parker, Kenny Garrett en Paul Desmond.
In de grote Maas zaal een wervelende catchy performance van Kytecrash. Colin Benders, alias Kyteman en Eric Vloeimans vulden elkaar perfect aan in schitterende, van effecten voorziene, geimproviseerde soundscapes. De sound zou niet af zijn zonder de 'gevaarlijke' Fender Rhodes klanken van soundwizard Jeroen van Vliet. Jasper van Hulten op drums en Gulli Gudmundsson op bas vormden daarbij een perfecte ondersteuning.
Via saxofoonmaestro Charles Loyd en Chaka Khan naar zangeres/gitariste Madeleine Peyroux in de Amazon. Ze bracht vooral songs van haar nieuwe album Standing On The Rooftop. De zangeres die ooit begon als straatmuzikante stond 5 jaar terug al op North Sea. Haar ‘bitter sweet love songs' lijken vooral bestemd voor gevoelige oren. Erg mooi was het nummer dat ze in het Frans zong met toetsenman Guy Versace op melodica.
In de Darling was er een Braziliaans feestje, eerst met de samba novo en choro van Rogério Bicudo & Lilian Vieira, daarna de bijzondere maar minder toegankelijke muziek van Adriana Calcanhotto (in Brazilië al bekend maar in Nederland nog nauwelijks) en vervolgens João Bosco e Nosse Trio. De zanger/gitarist uit Minas Gerias kan alleen met gitaar het publiek al betoveren. Met het Nosse Trio wordt dat alleen nog maar versterkt. Laverend tussen bossa nova, samba en jazz zorgde hij voor veel muzikaal genot!
Andere hoogtepunten waren Brad Mehldau & Joshua Redman, Roy Ayers & The Robert Glasper Experiment en de 21-jarige Belgische zangeres Selah Sue die zowel op poppodia als jazzpodia kan staan met haar mix van jazz, soul, blues, funk, reggae en pop. Selah is als een komeet omhooggeschoten afgelopen jaar, haar gelijknamige debuut kreeg goede kritieken. Op North Sea Jazz maakte ze haar frisse reputatie volkomen waar met een enerverend optreden. Met haar hese stem en haar dartele performance wist ze te overtuigen in de Maas. Het geluid was nu wel in balans, de band klonk goed. En van Selah hopen we nog veel moois te horen. Het was daarna laveren tussen Candy Dulfer, Kurt Elling Swings Sinatra, het Pharaoh Sanders Quartet en Trombone Shorty.
In de Congo tent werd Trombony Short & Orleans Avenue een van de grote verrassingen van de zaterdag. Frontman Troy Andrews is niet alleen erg sterk op trombone en trompet maar is ook nog eens een goede zanger. Vorig jaar kwam zijn debuutalbum Backatown uit. Jazz, funk, R&B, soul en rock worden bij Andrews samengebald in een energieke New Orleans cocktail. Andrews die met Lenny Kravitz speelde zou overigens heel goed bij Kyteman passen. Als slot van zijn optreden liet hij een langgerekte trompetsolo horen, op één adem; die duurde lang alsof hij de didgeridoo ‘circular breathing'- techniek toepaste op de trompet. Net als van Selah Sue hopen we van de nog jonge Troy Andrews nog veel meer te horen en te zien!
Reageer hieronder
Geen reacties