Categorie: JAZZ, MUZIEK
Vrijdag 15 Juli 2011 at 5:27 pm
GENT JAZZ 2011 Deel Twee: EEN AVOND MET HOOGSTAANDE BELGISCHE JAZZ EN HARTVERWARMENDE AFRO-SOUL
Door Rik van Boeckel met beeld van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Gent Jazz vierde dit jaar haar 10-jarig jubileum. De verjaardagseditie bood een terugblik op het volwassen worden van een festival dat gedurende het derde weekend van juli een mooie staalkaart zou laten zien, niet alleen van (Belgische) jazz maar ook van Afro-soul, singer-songwriter en funksoul. Van Jef Neve tot Raphael Saadiq, Morcheeba en Daniel Lanois' Black Dub.
De Belgische gitarist Philip Catherine trapte vroeg in de avond af. Hij wordt als een van de beste jazzgitaristen van Europa beschouwd. Nederland draagt daar ook haar steentje aan bij, dat bewees de line-up met drummer Martijn Vink (ex-Ploctones, Anouk, Metropole Orkest) en pianist Karel Boehlee uit Leiden (Toots Thielemans, Trijntje Oosterhuis). Catherine bewees weer zijn virtuositeit en dook in het American Songbook van Cole Porter. Hij speelde oa I Concentrate on you, Why can't you behave en Everytime we say goodbey.
JEF NEVE TRIO EN DE KUNST VAN HET WEGLATEN
Pianist Jef Neve, de wonderboy van de Belgische jazz, speelde met de fenomenale bassist Ruben Samama, met wie hij voor ‘t eerst samenwerkte op zijn laatste album Imaginery Road. Neve verstaat de kunst van het weglaten via soms sobere composities waarin hij de diepte in gaat en lyrische accenten uit zijn toetsen tovert. Zijn pianospel balanceert tussen jazz en klassiek. Een compositie die Samama schreef voor zijn Aziatische vrouw Amber (She came from the east) was opgebouwd uit diverse delen, eerst rustig verstild, dan kleurrijk en frivool, vervolgens speels. In een ander dramatisch aangezet stuk vertelde het Jef Neve Trio (met Teun Verbruggen op drums) als het ware een melodisch theatraal verhaal vol heftige klanken en ritmes.
In Endless DC filosofeerde Neve melodisch over dingen die terugkomen in het leven en waarvan je zou kunnen leren. Het was het eerste concert van Neve dat ik zag, het was dus niet alleen een bijzondere muzikale belevenis maar ook een filosofische.
AFRO-SOUL IN SING THE TRUTH
Het jubilerende festival slaagde er ook in Sing The Truth naar Gent te halen. Het project rond zangeressen Angelique Kidjo, Lizz Wright en Dianne Reeves toerde door Europa en zo kan Kidjo haar verjaardag in Gent vieren met een wervelend optreden. De tribute aan Miriam Makeba, Abbey Lincoln en Odetta is een vervolg op een eerbetoon aan Nina Simone. De drie grandes dames zongen jazz, folk en blues van de drie niet meer levende legendes maar ook van andere vrouwen in de muziek zoals Aretha Franklin, Mahalia Jackson, Tracy Chapman en Joni Mitchell, namelijk het welbekende Both Sides Now dat een veelzijdige interpretatie kreeg en door alledrie anders werd gezongen, alsof er drie verschillende liederen van het podium klonken. Maar de drie ladies begonnen met Tina Turner's Bold Soul Sister. De jarige Kidjo gaf al dansend een sprankelende interpretatie van Makeba's Saduva. Ze vertelde het aandachtig luisterende publiek hoezeer Makeba voor haar een voorbeeld is, een rolmodel. Hartverwarmend en ontroerend was Lizz Wright's uitvoering van Mahalia Jackson's How I Got Over. ‘ I am very thankful to Mahalia,' zei een geëmotioneerde Wright. Reeves zong Aretha Franklin's Baby I Love You samen met Kidjo op Oyo (2010), Kidjo's laatste album. En ze gaf haar gospelvoice aan Emmylou Harris' All That You Have Is Your Soul . Zowel Reeves als Wright lieten hun gospelachtergrond spreken in prachtige interpretaties zoals Kidjo dat deed met haar Afrikaans/Beninese achtergrond. Op Oyo zingt ze traditioneel Afrikaans maar ook soul. Ze voelt zich prima thuis in de wereld van Amerikaanse soul, bij haar wordt het Afro-soul.
Gitarist Romero Lumambo kreeg diverse open doekjes, de rest van de band speelde vakkundig en functioneel. Met bassist James Genus, percussionist James Haddad (conga's, djembé, berimbau en kleine percussie), pianiste Geri Alle en drumster Terri Lyne Carrington. Carrington die oa samenwerkte met Esperanza Spalding en Tineke Postma bleef op de achtergrond en kleurde de Afro en gospelsoul regelmatig met de lichte klankrijkdom van Zildjan bekkens. Ze had de muzikale leiding over een gezelschap waarin de gouden stemmen van Kidjo, Wright en Reeves elkaar afwisselden maar ook samen klonken in hoogstaande harmonische samenzang.
Reageer hieronder
Geen reacties