Categorie: DANS, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Maandag 03 Oktober 2011 at 1:19 pm
MARIANA CORNEJO MET ZANG EN DANS UIT CÁDIZ IN HET TROPENTHEATER
Door Rik van Boeckel
De 64-jarige Spaanse flamencozangeres Mariana Cornejo draagt de eervolle bijnaam Mariana de Cádiz. In het Tropentheater bracht zij de zangstijl van haar geboortestad Cádiz ten gehore: de cantiñas. Als geen ander geldt zij als de schatbewaarder van de zangtradities van deze Zuid-Spaanse kustplaats en provincie. Cádiz wordt ook wel de stad die altijd glimlacht genoemd, de flamencostijl is dan ook luchtiger, vrolijker en getuigt van een feestelijke levendigheid die verlevendigd werd door de jonge danseres Macarena Ramirez, een belofte voor de toekomst.
Marian Cornejo zingt behalve cantiñas ook feestliederen als alegrias, romeras, mirabrás, caracoles en rosas, een vergeten flamencovorm die lijkt op de fandango. Mariana begon ingetogen, met de voortreffelijke gitarist Pascual de Lorca aan haar zijde. Zij zat op haar stoel alsof ze in een kleine Andalusische huiskamer aan het zingen was. Het licht was iets te donker tijdens haar Alegrías del Rosario, een compositie van A. Murciano. Het ‘tiritritantan' klonk bekend in de oren voor degenen die de alegria kennen. Deze vrolijke gepassionneerde cante veranderde daarna in een lied dat simpel leek maar ook de diepte van de ziel verkende. De veelzijdige Mariana heeft de laatste jaren haar repertoire uitgebreid, zo zingt ze nu ook de cante jondo (diepe zang).
In een daarop volgende flamencomedley door haar cante total genoemd wisselde ze van stijl naar stijl, verwees ze oa naar de grote Gaditiaanse zanger wijlen Chano Lobato, kwam de buleriáklassieker Anda Jaleo voorbij. Daarna nam Mariana rust en bleef De Lorca alleen achter op het podium in een lichtvoetige tintelende solo waarin flamenco soms versmolt met elementen uit de klassieke muziek.
Was het optreden tot dan toe vrij statisch geweest, dat veranderde toen zanger David Carpio het toneel opkwam. ‘Tra tra trego faruca' zong hij, zich vervolgens uitend in golvende keelklanken. Mooier werd het toen de jonge danseres Macarena Ramirez, gekleed in broekpak, met sierlijke uitdagende bewegingen al klapperend met haar voeten over het podium stapte. Nu eens geen knetterharde zapatedaos maar voetenwerk voortkomend uit stijlvolle en gracieuze bewegingen, en een gitaar die de voetenpercussie licht accentueerde. Het tekent de lichtheid van de flamenco van Cádiz, een stad met een mediterrane charme, gelegen op de grens van de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan.
De stijl van Cádiz is elegant, dat was ook te zien aan de kleding. Na de pauze kwam Macarena op in een grijszwarte jurk, rustig dansend, spelend met een shawl, haar subtiele zapateados begeleid door de zang van Carpio en het gitaarspel van De Lorca. Moeiteloos werkten danseres, zanger en gitarist toe naar een explosieve climax. Macarena maakte vervolgens plaats voor Mariana Cornejo die een tango flamenco zong, begeleid door De Lorca en Carpio. Ze zong staand. De cante had een zonnige vrolijke sfeer. Die werd gehandhaafd tot El Final Fiesta, het Gaditiaanse feest aan het eind. Mariana is in Andalusië bekend om haar cantes festeras, Cádiz is onder andere beroemd wegens haar carnaval, de stad was in de koloniale tijd de haven vanwaar de schepen naar Havana, Cuba, vertrokken. De Malecón van Havana is gemodelleerd naar de boulevard van Cádiz. Met enige verbeelding kun je de verwantschap voelen want degenen die naar Cuba gingen namen de muziek vandaar weer mee naar Cádiz.
Het feestelijke slot werd nog mooier toen Macarena opkwam in een witte jurk met de lange sleep, de bata de cola waarvan de plooien lichtgroen waren. Eerst in een lieflijke dans die uitmondde in een luchtig gecontroleerde wildheid met Macarena's felle ogen in het licht. Een toegift kon niet uitblijven. Carpio nu in het licht met zijn weergaloze zang, Mariana en Macarena dansend, de oude en de jonge vrouw, ironisch en uitdagend maar met een goedmoedige ondertoon!
Reageer hieronder
Geen reacties