Categorie: THEATER, TONEEL
Maandag 07 November 2011 at 11:17 am
Emmi@Leo een heerlijke toneelbelevenis.
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P
Oorspronkelijk zou Wil van Kralingen deze voorstelling regisseren, echter ten gevolge ziekte was zij gedwongen de regie terug te geven waarna de producent koos voor Wannie de Wijn als regisseur, temeer omdat hij al vaker met Wil van Kralingen had samengewerkt. En hoewel de achtergrond voor deze regiewissel een trieste is doet het mij een groot genoegen weer een regie van Wannie de Wijn te kunnen zien. Deze man is een absoluut grootmeester met visie en oog voor detail op velerlei gebied.
Direct bij aanvang merk ik het al, een regie van Wannie, dus perfecte muziekkeuzes voor deze productie. De eerste klanken zijn uit "One", helaas niet in de oorspronkelijke Harry Nilsson uitvoering, die nog net iets eenzamer klinkt dan de hier gebruikte versie, maar wel die ene zich steeds herhalende noot, het beeld; een podium met een tweedeling, twee kamers. Één van Leo (Waldemar Torenstra) en één van Emmi (Loes Haverkort). Bij toeval en per ongeluk komen er enkele e-mails van Emmi in Leo's mailbox. Na een als grappig bedoelt mailtje als reply, dat Emmi haar abonnement voor een tijdschrift niet bij hem kan opzeggen, ontstaat er een over en weer mailverkeer. Leo is druk met een universitair onderzoek maar creëert zich steeds meer ruimte om het mailverkeer met Emmi gaande te houden en Emmi op haar beurt gaat steeds persoonlijker mails sturen en zoals het zich liet aanzien ontstaat er een digitale liefdesrelatie.
Maar uiteindelijk willen beiden misschien toch wel iets meer. Maar Emmi is getrouwd, en misschien wel wat uitgeblust in die relatie, ze is gebonden en Leo heeft nog steeds een sluimerend gevoel voor zijn recent verbroken relatie. Toch moet het er van komen, een ontmoeting. Nee, niet zo maar een plat treffen in de kroeg, na enig uitstel en digitaal gedrentel wordt er afgesproken op een bepaald tijdstip op een bepaalde locatie te verschijnen zonder elkaar te kennen en ook geen beschrijving van elkaar te hebben. Als ze later elkaar weer mailen met de wederzijdse opties wie, wie zou kunnen zijn komen enkele apen uit de mouw en blijken beiden elkaar net niet voldoende gezien te hebben. Maar er is vaag een beeld van de wederzijdse mailpartner. Steeds dieper graven ze naar elkaar toe, emoties gaan opspelen en relationeel gekibbel groeit. De toeschouwer raakt steeds meer benieuwd hoe, waar en wanneer ze elkaar eindelijk gaan treffen en hoe de reactie dan zal zijn. In de tussentijd moeten ze elkaar soms met enkele tussenpozen opporren om door te zetten in hun mailrelatie. Dan weer moet Leo naar het buitenland voor zijn onderzoek, dan weer gaat Emmi met man en kinderen, uit man's eerdere relatie, naar de wintersport en is er een korte mailstilte, maar steeds weer volgt herstel en wordt de mailrelatie heftiger. Telefoonseks zonder telefoon daar lijkt het nog het meest op en de onderlinge spanning stijgt, het wordt zelfs broeierig en geil, maar duidelijk wordt ook de emotionele gemoedstoestand van twee mensen die eigenlijk beiden enorm op zoek zijn naar verrassingen, actie, spanning en liefde. Het fragment van Tom Waits is dan ook weer zo'n perfect gekozen stukje muziek waardoor De Wijn zich als regisseur weet te onderscheiden van vakgenoten. Als regisseur speelt hij met spanning, gevoel en sfeer en hij laat zijn twee ijzersterk spelende acteurs in combinatie met prachtig toegepast licht en de al eerder perfect gekozen muzikale fragmenten een toneelspel neerzetten dat het publiek na ruim een uur en veertig minuten doet uitbarsten in een minutenlange staande ovatie. Zelden had ik zo graag gewild dat een heerlijk toneelstuk nog een half uur door was gegaan maar anderzijds dit was voldoende, het was geweldig en meer is misschien dan juist minder. Toch blijft het verbazingwekkend dat twee acteurs die continue met en tegen elkaar spelen in het hele stuk geen enkele keer elkaar direct treffen, alleen verbaal, en dan zo knap getimed, op elkaar reageren. Emmi@ Leo is en heerlijke toneelervaring die mij nu al heeft doen besluiten dat ik deze voorstelling dit seizoen zeker nog een keer ga zien.
Reageer hieronder
Geen reacties