Categorie: THEATER, MUZIEK
Maandag 21 November 2011 at 10:34 am
Sven Ratzke’s Nachtspiele: een gesmeerd, pakkend en geil programma
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P /fotografie: Joke Schot
Sinds ik Sven Ratzke voor het eerst op de Parade zag, was ik verkocht. Deze entertainer had in elke vezel van zijn lichaam entertainment zitten. Net als La Pat destijds was Ratzke omgeven door een broeierig sfeertje. Het gevoel van een heimelijk nachtclubbezoek. Je waande je in een illuster, rokerig kot in een havenbuurt waar de hoeren aan de bar je aanlokkelijk aankeken en die jonge knaap met zijn blonde koppie met zijn geraffineerde presentatie en liedjes de sfeer nog geiler maakte.
We zijn nu een aantal jaren verder. Ratzke is hot, en begrijpelijk, want niet alleen in Nederland, maar ook in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en New York is Sven Ratzke een graag geziene gast on stage. Maar Ratzke is meer dan louter die bühne artiest: hij beweegt zich net zo makkelijk tussen zijn publiek, eigenlijk is hij daar nog veel meer op zijn plaats dan in de spotlights. Tussen het publiek dolt hij zijn toeschouwers, prikkelt ze en maakt ze gek van plezier en een enkeling botergeil. Want hij schaamt zich nergens voor, schroomt geen lichamelijk contact en weet steeds weer die toeschouwers eruit te pikken die alles voor hem doen. Hij kent zijn pappenheimers.
Zijn nieuwste theatershow "Nachtspiele" is een plus, plus, liedjesprogramma. Met Plus, Plus bedoel ik eigenlijk dat de liedjes zijn leidraad vormen maar zijn spel, koketterieën, praatjes en ge-entertain is van een onbeschrijfelijk hoog en bijzonder niveau en vormt het raamwerk waarbinnen het allemaal gebeuren gaat. Eigenlijk kunnen zijn chansons niet zonder het entertainment er omheen en evenzo andersom.
Hij is zo verdomd flexibel dat hij moeiteloos switcht van Falco's "Ginny" via David Bowie's "Life on Mars" naar Prince zijn "Sex Bomb" of iets heel breekbaars van Hildegarde Kneff ("Ich bin zu müde um Schlafen zu geh'n"). Ratzke brengt het allemaal en met een schwung die zijn gelijke niet kent. Misschien is hij enigszins vergelijkbaar met de jaren 80 entertainer Duffo, het alter ego van de Australische Jeff Duff. Af en toe een beetje vaag in de sexe maar nooit een overtuigde nicht, geile hetero of valse travestiet. Hij balanceert als het ware tussen de geslachten en neemt tussendoor zijn publiek steeds weer op de hak en zet ze daarmee ook steeds weer op het verkeerde been. Toch zitten er talloze momenten in zijn programma "Nachtspiele"waar het publiek best even aan het denken wordt gezet. Dan plots is hij bloedserieus en geeft je stof tot diep nadenken, dan als bij donderslag, is hij weer de komische pias die zo leuk de bruggetjes maakt tussen zijn verschillende chansons. In die Chansons wordt duidelijk dat hij enorm veel met zijn stem kan doen. Hij dolt hij ontroert, eigenlijk wordt het publiek door Sven alle kanten op gesmeten en steeds weer haalt hij ze heel dicht naar zich toe. Want hij heeft ze aan een touwtje zijn toeschouwers. Het lijkt soms wel een visser, hij werpt uit en haalt binnen, laat vieren en trekt weer aan. En dat alles op een paar vierkante meters met behulp van een paar barkrukken waar hij de vreemdste capriolen mee uithaalt en steeds in knappe samenwerking met zijn vaste pianist Charly Zastrau. Zastrau is een begeleider pur sang. Continue volgt hij, schijnbaar nonchalant, Ratzke en weet op geweldig knappe wijze Ratzke's escapades te ondersteunen, Als Sven even iets meer vertelt dan er qua maten ruimte is, zorgt Charly op perfecte wijze voor de muzikale invulling. Dit duo is zo knap op elkaar ingespeeld dat het een genot is "Nachtspiele" te gaan zien. En ook nu, al die jaren later dan die eerste schreden op de Parade, heb je binnen enkele minuten al weer het idee in een nachtclub te zitten, alleen is het in de theaters een wat chiquere club dan die in die Parade-tent.
Voor de speellijst zie de site van Sven Ratzke
Reageer hieronder
twee reacties
Een of meer reacties staan in de wachtrij om goedgekeurd te worden.