Categorie: THEATER
Vrijdag 20 Januari 2012 at 09:48 am
Stookolie & Sangria is een indrukwekkende tragikomedie
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P.
De Haarlemse toneelstichting "Het Volk" timmert al vele jaren aan de weg. Dit kleine gezelschap werd mij al diverse malen aangeraden en toen een medewerkster van Westlandtheater De Naald mij vroeg of ik de nieuwste voorstelling van toneelgroep "Het Volk" al had gezien begreep ik dat het toch eens tijd werd om dit gezelschap te gaan bekijken. Ik had immers al zoveel goeds over hen gehoord. Na het zien van "Stookolie & Sangria" sluit ik mij aan bij die lange rij die zich schaart achter de vele liefhebbers die "het Volk" heeft. Ik ben overtuigd, dit kleine gezelschap zet mooi ambachtelijk werk op de planken, toneelspel wat je raakt, herkenbaar is en bovenal van grote klasse.
De artistieke kern van "Het volk bestaat uit de drie acteurs Bert Bunschoten, Wigbolt en Joep Kruijver aangevuld met dramaturg/regisseur Aike Dirkzwager met als vaste waarde vormgever Jan Heijer. Dit seizoen heeft Joep Kruijver besloten een korte pauze in te lassen en spelen Bert en Wigbolt, samen met Wigbolt's dochters Minke en Carlijn de tragikomedie "Stookolie en Sangria" een heerlijke voorstelling over twee oudere heren met elk een jaren jongere partner. Overigens de achtergronden van de twee stelletjes zijn sterk uiteenlopend van elkaar. Zo zijn er Ted, een sjoemelende al eerder een keer failliet verklaarde beleggingsadviseur, die met Claire, een ietwat bijzondere dochter van een grootindustrieel als stel dat in een hotel terecht komt wat overboekt is waardoor ze worden doorgestuurd naar een bungalow aan het strand waar reeds Ronald, een WAO'er met zijn volkse liefje Guikje ook al heen gestuurd zijn. Na een moeizame start, in de te kleine bungalow voor 2 stellen, besluiten ze er dan toch maar het beste er van te maken. Uiteindelijk ze hebben zon, zee en strand binnen handbereik en voor de inwendige mens is er "The Rootcoocker" het lokale eetcafé. Maar het weer gooit roet in het eten. De temperatuur daalt en het stormt en regent onophoudelijk, kortom noodweer. Niet echt de ideale situatie als twee toch al kwetsbare stelletjes boven op elkaars lip moeten zitten. Tot overmaat van ramp strand er een olietanker die dan ook nog eens doormidden breekt waarna de olie op het strand aanspoelt met alle ecologische en natuuronvriendelijke gevolgen vandien. Langzaam veranderen de personages en komen de ware, nog veel meer breekbare karakters naar voren en het is hartverwarmend om te zien hoe de nuffige rijkeluisdochter plots een vogelredster blijkt te worden en hoe egoïstisch en hard Ted plots is. Kortom de relaties lopen haarscheuren op. De heren op leeftijd trekken steeds meer met elkaar op en vertellen elkaar hun hartsgeheimen alsof het oude wijven zijn, en viagra, heimelijke liefdesherinneringen naar de voormalige echtgenote, laat weinig heel van de quasi trotse kerels die zo'n lekker fris moppie scoorden.
Steeds meer zie je dat er breuken ontstaan in het dunne glazuur van de discutabele relaties en naar het zich laat aanzien ontstaat er een situatie die niet meer te rededen en of te lijmen lijkt. Gaat het ze wel of niet lukken om gelukkig verder te gaan na deze rampvakantie of moeten de heren weer op jacht.
Het is knap om te zien hoe mooi dit gezelschap de valkuilen ontwijkt om niet door te schieten naar een goedkope klucht vol platheden en schuttingtaal, steeds weer laveren ze om het gapende wak heen en blijven ze tragikomedie spelen, overigens wel met slinkse sidesteps. Inmiddels begrijp ik waarom dit gezelschap zo populair geworden is en ere wie het toekomt de beide dochters Kluijver spelen werkelijk de sterren van de hemel en zo waanzinnig subtiel en mooi in het kader van de toebedeelde rol, dat ze een aanwinst zijn voor dit klein ensemble. Een heel groot bravo is dan ook het eerst wat mij in gedachten schiet.
Klik hier voor de speellijst
Website Toneelgroep het Volk
Reageer hieronder
Geen reacties