Categorie: THEATER, TONEEL
Zaterdag 03 Maart 2012 at 12:48 pm
Löw en van Dyck schitteren in geweldige toneelklassieker van Albee
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P met beeld van Ben van Duin (klik voor vergroting)
Inmiddels heb ik nu een vijftal versies gezien van "Who is affraid of Virginia Woolf" en ik denk dat deze versie "Wie is er bang voor Virginia Woolf?" met Victor Löw en Linda van Dyck, bij de top twee zit, misschien zelfs wel de beste versie is die ik ooit zag. De chemie tussen deze twee acteurs, die ook al duidelijk werd in "Oog om oog" is zo heftig dat het een extra dimensie toevoegt aan het toch al zo enerverende toneelstuk van Edward Albee uit 1962. Albee werd destijds in één klap wereldberoemd met dit stuk en inmiddels heeft het verhaal bewezen de tand des tijd glorieus te kunnen doorstaan. Nog steeds is het meest beroemde verhaal over een huiselijke spanning actueel en misschien wel actueler dan destijds.
In deze tijd van toenemend huiselijk geweld is dit schimmenspel waarbij niemand gespaard wordt mogelijk de meest pijnlijke huiselijke twist die mogelijk is.
George (Victor Löw) en Martha (Linda van Dyck) komen in het begin van de nacht thuis van een feest op de Universiteit waar Martha's vader de leiding heeft en waar haar man George docent is. George is moe en wil naar bed, maar Martha heeft nog een verrassing voor hem in petto. Ze krijgen nog gasten, de nieuwe jonge docent van de vakgroep biologie Nick (Mohammed Azaay) en zijn jonge vrouw Honey (Eva van de Wijdeven) komen nog een borrel drinken. George is er helemaal niet blij mee maar Martha heeft het nu eenmaal zo geregeld dus hij schikt zich in zijn lot.
Zodra Nick en Honey binnen zijn begint er een bizar spel tussen George en Martha, waarbij één ding voorop staat Martha wil zegevieren op George. Hoe ze dit zal bereiken doet er niet toe, ze moet en zal George zijn zwakte tonen, hem vernederen en hem vooral inwrijven dat ze destijds de verkeerde keuze heeft gemaakt door met deze zwakkeling, die het niet eens kan brengen tot hoofd van de geschiedenis faculteit op haar vaders Uni nog wel, te trouwen. George daarentegen wil kost wat het kost de brave gastheer blijven spelen dus vloeit de drank rijkelijk en wordt de een na de ander steeds meer bezopen en worden grenzen overschreden die anders niet eens benaderd zouden worden. Verder heeft Martha in haar ongrijpbaar venijn besloten dat ze Nick wil hebben, al is het op de keukentafel, ze wil Nick tussen haar benen en deze jonge naïeve nieuwkomer durft vanzelfsprekend de dochter van zijn grote baas niets te weigeren en misschien vindt hij het ook wel geil om die oude Martha eens lekker te pakken, wel weer iets anders dan die ziek zwak en misselijk zijnde gratenbaal van hem zelf eens flink te raken.
In een woordenspel dat in de toneelwereld haast zijn gelijke niet kent, en waarin vooral Victor Low door zijn meesterlijke dictie en woordtiming zichzelf ontstijgt, ontstaat er een broeierige strijd tussen drie mensen, Martha en George en als willoos slachtoffer er tussenin Nick. Honey, die zo onder invloed van het overdadige drankgebruik is, staat bijna overal buiten, hoewel het er op lijkt dat ook George nog wel een beetje aan een groen blaadje wil snoepen. Honey is ziek van misselijkheid, kotst zich meerdere malen leeg en intussen laait de strijd tussen George en Martha met en over de bijna pathetische Nick op. Vernedering, venijn, woede, sarcasme alles zit er in geestelijk raken ze elkaar steeds dieper en ze gaan niet tot op het bod ze gaan tot diep in het merg van elkaar om uiteindelijk te kunnen zegevieren of om vooral niet teveel het onderspit te hoeven delven.
Regisseur Paula Bangels heeft met deze versie van "Who's affraid of Virginia Woolf" Albee meer dan recht gedaan, ze heeft door Löw zijn kwaliteiten, maar zeker ook die van Van Dyck, want vlak niet uit wat die qua verbaal maar bovenal non-verbale kwaliteiten een meesterlijke acteerprestatie neerzet. Echter ook Azaay, die zijn lot op prachtige wijze ondergaat speelt erg knap en de nog redelijk jonge Eva van de Wijdeven zet op heerlijke wijze het jonge quasi onschuldige wicht neer dat naar het schijnt het brave huismoedertje lijkt maar uiteindelijk toch sterker blijkt dan in eerste instantie verwacht. "Wie is er bang voor Virginia Woolf" is dankzij deze gehele cast en door Paula Bangels weer zo'n heerlijke avond toneel die je niet mag missen, ook al zag je "Who is affraid of Virginia Woolf" al vele malen eerder, deze versie voegt weer iets toe.
Reageer hieronder
Geen reacties