Categorie: CD-DVD, KLASSIEKE MUZIEK
Maandag 02 Juli 2012 at 09:40 am
Eternal Light - a requiem - Howard Goodall
uitvoerenden: Natasha Marsh - Alfie Boe - Christopher Maltman - Choir of Christ Church Cathedral Oxford olv Stephen Darlington
EMI Classics 50999 2 15047 2 3
Door Jos Dingemanse voor cultuurpodium.nl
Eeuwig - hoe lang duurt dat?
Voor mij ligt de cd van Eternal Light, met een beeld dat het midden houdt tussen een duif en een engel. Nadere bestudering toont aan dat het een vrouwelijke engel is met gespreide vleugels. Aan de achterkant van het boekje slaat ze haar vleugels beschermend om Howard Goodall heen. Twijfelt de componist of hij voor dit werk bescherming nodig heeft? Het roept bij mij wat vraagtekens op.
Voor wie bij zichzelf denkt: die naam Howard Goodall, die ken ik ergens van. Dat klopt!
Vooral in de aftiteling van heel veel succesvolle Britse televisieseries komt deze naam vaak voor. Tot zijn oeuvre horen de tunes van de series Blackadder, The vicar of Dibley, Mr. Bean, Catherine Tate Show en nog vele anderen. Nu niet direct een componist waarvan je een requiem verwacht. Dus open ik het doosje, schuif de cd in het laatje en begin het boekje door te bladeren.
De eerste tonen klinken door de kamer. Bijna ongemerkt schuiven de stemmen van het koor de openingsklanken van het orkest binnen. Voorzichtig gaat het requiem van start. In het boekje mag ik lezen dat Goodall gekozen heeft voor de benadering van Brahms. Niet zozeer de traditionele mistekst, maar Bijbelverzen en gedichten vormen de basis van de tekst.
Ik geniet van een prachtig koor, waar bij zeker de tenoren een compliment verdienen. Goodall geeft ze de kans om te schitteren en dat maken ze helemaal waar. Ook de keuze van de solisten, geen van drie behoren ze bij de grote namen, verdient een compliment. Maar al te vaak zie je dat er gekozen wordt op naam, zonder rekening te houden met de onderlinge stemkleur. Op deze cd is dit in elk geval wel gedaan.
Pareltje van dit requiem is voor mij, 'Do not stand at my grave and weep'. Het gedicht roept op om toch vooral niet te treuren bij het graf. Want ik (de overledene) ben daar niet. Hij of zij is nu in alle dingen die je voelt en ziet, in de wind om je heen, de zacht vallende sneeuw, het rijpende graan. Een mooie, troostrijke gedachte die zich ontvouwt op een melodie die mij diep in mijn ziel raakt.
De dichter John McCrae schreef in 1915, terwijl hij werkte als militair arts in de loopgraven, het in dit requiem gebruikte gedicht ´In Flanders fields the poppies blow´. In 2008 ging het requiem in première bij de negentigjarige herdenking van de beëindiging van de Eerste Wereldoorlog.
Om de cd aan te vullen staan er nog drie ander werken van Howard Goodall op. Als eerste Love Divine, een tekst waarop al veel melodieën zijn gemaakt. En Goodall componeert een traditionele Engelse hymne.
Minder geslaagd vind ik de keus van The Lord is my Sheperd. De tune van The Vicar of Dibley. Ik kan het niet helpen, direct verschijnt op mijn netvlies Jennifer Saunders als dorpsdominee in hopeloze situaties. Een goed koorwerk, maar onlosmakelijk verbonden met comedy. Past dit op deze cd? Ik vind het twijfelachtig.
Vooral omdat het laatste werk een modern, indringend werk is, met de titel Spared. Howard Goodall stond op 11 september op Manhattan Island, terwijl de vliegtuigen het World Trade Center invlogen. De stofwolken nog inademend, verlangend naar zijn familie 3000 mijl van hem verwijderd, kon hij alleen maar denken aan de woorden: ik ben gespaard. De compositie voor koor is indringend en liet op mij een grote indruk achter. Maar onze generatie heeft deze ramp bewust meegemaakt. Of het over honderd jaar nog net zoveel voor de toehoorder zal betekenen weet ik niet.
Sommige muziek heeft eeuwigheidswaarde. De televisietunes die Goodall componeerde, zullen in de loop van de eeuwigheid verdwijnen. Of zijn requiem de tand des tijds zal doorstaan, zullen we moeten afwachten.
Reageer hieronder
Geen reacties