Categorie: THEATER, TONEEL
Zaterdag 29 September 2012 at 1:46 pm
De finale van ‘Veel Gedoe Om Niks'
Klik op foto voor vergroting
Tekst: Judith Aerts - Foto's Sanne Peper
Van 16 augustus tot en met 21 september was in de Utrechtse Stadsschouwburg het stuk ‘Veel Gedoe Om Niks' van de Utrechtse Spelen te zien. Een paar weken voor de première mocht ik al een kijkje nemen achter de schermen en werd mij duidelijk dat dit stuk op veel vlakken zeer bijzonder zou worden. De stadsschouwburg zelf zou een metamorfose ondergaan, als toeschouwer kun je tussen de acteurs staan en lopen terwijl je geniet van goede muziek en een lekker drankje. Natuurlijk wilde ik sinds de preview dolgraag het eindresultaat zien.
Op 21 september was het dan eindelijk zover. Ik ging naar de allerlaatste voorstelling van ‘Veel Gedoe Om Niks'. Waarom de allerlaatste voorstelling? Allereerst hoef ik nu niet bang zijn te veel spoilers weg te geven en bij zo'n laatste voorstelling halen de acteurs en band nog even alles uit de kast. Mijn verwachtingen lagen dan ook erg hoog toen ik de Stadsschouwburg binnen liep. Het was een vrijdagavond dus na een drukke werk- en studieweek was ik ook wel toe aan wat ontspanning, goede muziek en een leuke avond. Dat er verschillende barretjes waren in de zaal waar je met muntjes een drankje kon halen, hielp hierbij al enigszins. Het gebeurt niet vaak dat je tijdens een theaterstuk ook kunt genieten van een biertje of wijntje.
Bij binnenkomst werd je al direct verrast, de acteurs liepen al rond en kwamen de mensen ook persoonlijk begroeten. De cast bestaat zeker uit een aantal grote namen, en je zag mensen dan ook wel even verbaasd staan kijken als opeens Peter Bolhuis hun een hand gaf, of Susan Visser een arm om ze heen sloeg. Echter zorgde de nabijheid van de acteurs ook voor een intiemere sfeer. Al vanaf het binnenlopen van de zaal maak je deel uit van het verhaal en ben je een gast op het feest van Leonato (gespeeld door Peter Bolhuis). Wanneer de band (New Cool Collective) begint te spelen zie je langzaam ook de meeste toeschouwers meedeinen op de heerlijke Jazzy sounds. De acteurs die al aanwezig zijn gaan zelf ook helemaal los en pakken hier en daar ook iemand van het publiek bij de hand om ze te betrekken in het feestgedruis.
Het verhaal begint zich langzaam te ontrafelen wanneer de belangrijkste gasten van Leonato arriveren: Don Pedro (Dennis Coenen), Claudio (Benja Bruijnen), Benedick (Jeroen de Man), Don John (Arthur Japin) en Conrachio (Floris Verkerk). Claudio wordt bijna meteen verliefd op de dochter van Leonato, Hero (Sanne Vogel). Wanneer hun romance opbloeit proberen ze, met behulp van Don Pedro, ook Benedick en Beatrice (Susan Visser) op elkaar verliefd te laten worden door een truc uit te halen. Beide willen zich het liefst niet binden, maar lijken juist daardoor voor elkaar gemaakt.
Echter het stuk zou geen Shakespeare zijn als de romance van Hero en Claudio niet door intriges ruw verstoord wordt door Don John en Conrachio. Don John is namelijk jaloers op Claudio, die de favoriet is van zijn Don Pedro. Don John kan het niet hebben dat zijn eigen broer niet voor hem kiest. Hij besluit Claudio dwars te zitten en bedenkt een plan. Het plan bestaat eruit dat Conrachio de dienstmeid Margaret (Audrey Bolder) versiert en haar verkleed als Hero. Claudio ziet dit dan van verre en denkt dat Hero hem bedriegt.
De scene die hierop volgt, waar Hero en Claudio zullen gaan trouwen, is hartbrekend. Claudio wilt niet meer met Hero trouwens en beschuldigt haar van ontrouw. Het gezicht van Sanne Vogel was hier zo vol verdriet dat ook bij mij de tranen in de ogen sprongen. Het effect hiervan was ook goed te merken in het publiek. Het was doodstil en op vele gezichten rondom mij stond ook het medeleven en het verdriet te lezen. Een effect wat in mijn ogen, alleen bewerkstelligt kan worden door ontzettend goed acteerwerk. Hoewel ik de mooie Claudio bijna het liefst voor mezelf zou willen hebben, had ik de neiging om in te grijpen en te roepen dat het allemaal nep was. Zo erg wordt je als toeschouwer in het verhaal getrokken.
Door een list van de priester Antonio (Paul R. Kooij) de broer van Leonato, komt het uiteindelijk allemaal wel weer goed. Zeker nadat de beveiliging (gespeeld door Mark Kraan en Rogier in 't Hout) Conrachio vangen en hem hoog aan het plafond ophangen (letterlijk) en uiteindelijk een bekentenis weten los te peuteren. Leonato laat iedereen weten dat Hero overleden is doordat zij onterecht beschuldigd is. Claudio is gebroken als hij leert van haar onschuld en stemt toe te trouwen met een vrouw die Leonato voor hem kiest. Uiteraard is dit Hero. Natuurlijk eindigen Benedick en Beatrice ook samen en is het daarna tijd voor een feestje.
De muziek van New Cool Collective maakt het stuk helemaal af. Niet alleen spelen zij tussen de scenes door, maar ondersteunen zij ook met muziek en geluiden de scenes zelf. Het creëert een extra laag van spanning, verdriet en humor. Een van de hoogtepunten is wanneer Audrey Bolder het podium betreedt en een prachtig nummer zingt. Ook sommige andere acteurs laten zich van hun muzikale kant zien. Zo speelt Dennis Coenen een aardig potje percussie aan het einde en Floris Verkerk kan goed overweg met een trompet. Het stuk sluit af met een aantal nummers. Dat het publiek meer dan tevreden is over deze mooie samenwerking blijkt wel uit dat er wel twee keer een toegift werd gegeven. En ook ik ging toen zeker even helemaal los op de muziek.
Reageer hieronder
Geen reacties