Categorie: THEATER, TONEEL
Dinsdag 02 Oktober 2012 at 2:10 pm
De Jantjes anno 2012 een heerlijke theaterhit
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P
Ontegenzeggelijk een theaterhit, dat is wat "De Jantjes" in de nieuwste versie van De Graaf & Cornelissen is. Een pakkende heerlijke voorstelling vol vaart en met heerlijk mooi tijdloze Nederlandstalige muziekhistorie. Ik moet eerlijk stellen dat ik er een beetje tegenop zag, alweer "De Jantjes", dat is toch ouwe meuk en al zo vaak in een nieuw jasje gestoken, wat zal dat nu worden. Maar ere wie ere toekomt regisseur Paul van Ewijk heeft een heerlijke bewerking afgeleverd.
Er zijn in deze versie van het oorspronkelijke werk van Herman Bouber's "De Jantjes" een aantal zaken die mij opvallen. In de eerste en waarschijnlijk belangrijkste plaats is de invulling van de cast. Die is zeer zorgvuldig en uiterst passend ingevuld. Waarbij ik zeker moet spreken van een aantal glansrollen zoals Arie Cupé als De Mop, Stefan de Kogel als Dolle Dries, Ellen Evers als Tante Piet, Rosalie de Jong als Blonde Greet, Maja van den Broeke als Tante Aal en bovenal Willeke Alberti als Na Druppel. Ondanks het feit dat Willeke een aantal malen haar tekst volledig kwijt was en op een dodelijk moment zelfs namen verwisselde schittert ze. Bij alles in deze voorstelling is vooral de focus gericht op Willeke, iets wat mij als zeer storend overkwam in het slotapplaus, je doet het uiteindelijk met z'n allen, maar daar hoeft Willeke geen schuld in te hebben, zo wel dan moet dat direct de kop ingedrukt. 
Een tweede opvallend feit is de eenheid die het gezelschap uitstraalt en het duidelijk aanwezige speelplezier. Over het algemeen zijn première voorstellingen zeker niet de beste in de reeks, maar deze première was, met uitzondering van Willeke's vergeetachtigheid, een warm bad. Een voorstelling waar je voor naar het theater gaat.
Het verhaal, alom bekend, gaat over drie "Jantjes" (Marinejongens), Dolle Dries (Stefan De Kogel), Blauwe Toon (Rick Sessink), die vooral in zijn slotscene enorm overtuigt en aandoenlijk het publiek grijpt, en De Schele (Job Bovelander). Waarvan Dolle Dries een relatie heeft met Blonde Greet. Echter logementhoudster Tante Piet haar enige zoon, de agressieve onsympathieke Mooie Leendert (een zeer verdienstelijke rol van Winston Post) heeft ook zijn oog op Blonde Greet laten vallen en laat voor haar zijn vrouw, die hij met regelmaat mishandeld, gewoon vallen. Als Greet niets van hem wil weten bedenkt Tante Piet een list om haar zoon te helpen, ze strooit roddels over Greet rond en drijft een wig tussen verschillende personen. Dolle Dries wordt door Leendert uitgedaagd in een gevecht en raakt in het gevang, de relatie met Greet verslechtert. Mede hierdoor besluiten "De Jantjes" voor 6 jaar te tekenen en naar de Oost te vertrekken. De overigen in de Jordaan achterlatend. Als "De Jantjes" na 6 zware jaren terugkeren is er veel gebeurd in de Jordaan maar ook in de Oost en langzaam worden oude banden hersteld en lijkt de ware liefde te overwinnen. Hoewel niet alles jubel is, is het toch eind goed al goed.
Naast een mooi uitgewerkt verhaal vol leuke wendingen en echte Jordanese humor zit deze musical vol heerlijk materiaal van o.a. Louis Davids, de Rotterdamse Amsterdammer, zoals "Wordt nooit verliefd", "Oh mooie Westertoren", "Draaien altijd maar draaien" (Philip Pinkhof), "Onder de bomen van het plein"(Max Tak), "Als je huilt ben je een stakker" en het heerlijk door Willeke en Arie Cupe gezongen "Omdat ik zoveel van je hou". "De Jantjes" zal dit seizoen vele zalen vol doen lopen en voor velen zal blijken dat het aloude Hollandse volkstheater nog steeds springlevend is. Ik heb door "De Jantjes" een oude Lp van Louis Davids weer eens op de platenspeler gelegd en eerlijk gezegd, ik heb genoten net als in het theater bij deze heerlijke voorstelling.
.
Reageer hieronder
Geen reacties