Categorie: MUZIEK, WERELDMUZIEK

Dinsdag 06 November 2012 at 8:57 pm

The TOURÉ RACHEL COLLECTIVE, in uitverkocht Rasa, Utrecht

foto Pieter Franssen foto Pieter Franssen foto Pieter Franssen

Tekst en foto's Pieter Franssen (klik voor vergroting)

In de week dat Het Parool op de voorpagina kopt: Wereldmuziek R.I.P (?) mag het Utrechtse Rasa zich verheugen met twee zo goed als uitverkochte concerten van het vierkoppige Touré Rachel Collective. Gitarist Vieux Farka Touré,(Mali) toetsenist en creatieve klavierspeler Idan Rachel,(Israel), de sublieme kalebaspercussionist Souleyman Kane (Mali) en de funky bassist Yankale Segal brengen een fascinerende set met rauwe randjes ten gehore. Het voortreffelijke geluid helpt ook mee om hun veredelde jamsessie tot een daverend succes te maken. Ze spelen veel tracks van hun zojuist verschenen, voortreffelijke groeialbum The Tel Aviv Session.

foto Pieter Franssen foto Pieter Franssen foto Pieter Franssen

Idan Rachel, in |Israel een superster en wereldwijd bekend door zijn Idan Rachel Project, speelt vanvond een melange van Oriëntaalse noten, geinspireerd op het koraspel van zijn muzikale held Toumani Diabate, vleugjes klassiek en Philip Glassachtige partijen. Soms met een hand op de Fender Rhodes en de andere aan de vleugel. Azawade, het openingsnummer blijkt de opmaat voor veel en gevarieerd gitaar- en pianospel en met zijn vieren geneuriede koortjes. Andere nummers, die met volle concentratie gespeeld worden, zijn het ingetogen Kfar, eem muzikale mijmering over Rachels geboortedorp, het spetterende Experience en het sprankelende Bamba.
Het zeer enthousiaste publiek zingt en neuriet mee, klapt en gaat aan het eind zelfs collectief al dansend uit zijn plaat, als de bassist een dwingend electrodisco basloopje loslaat uit zijn effectapparatuur. Alkataou, door Vieux Farka gezongen, is net als op de cd het schitterende hoogtepunt, waarbij pianist Rachel zelfs af en toe een hand in de vleugel stopt om naast zijn uitwaaierende notenreeksen en zijn voetenspel op de pedalen ook nog eens extra geluidseffecten te genereren. Toure's Yamahagitaar vult de ene keer melodisch in, op andere momenten explodeert de sound weer naar het vertrouwde, enigszins galmende open spel, zijn handelsmerk op zijn eigen albums. Het percussiespel van Souleyman Kane, die al meespeelde in de band van Vieux'vader Ali Farka Touré, is een ritmisch verhaal op zich. Op een kleine verhoging zit hij wijdbeens, de vastgetapede halve kalebas tussen zijn benen, Met stokken en de onderkant van zijn vuisten brengt hij boeiende ritmische patronen. Als een mix van bekkens en bassdrum. Samen met het vaak lome, maar ook dwingend funky spel van.de bassist, die na de pauze opent met een lang voorspel op de (o)ud. Deze geeft Rachel's zwierig gebrachte, soms onstuimig aanrollende golven van notenguirlandes en Farka's lyrische, bluesy gitaarspel body en soul, vaak met bedachtzaam geplaatste loopjes van drie noten.
De toegift is verrassend. De twee hoofdpersonen brengen voor het eerst het ingetogen liefdesliedje
Jarabi, dat ze gecomponeerd hebben, tijdens hun verblijf op de Womex in Thessaloniki. 'Ýou can hear a Greek car'voegt Rachel eraan toe. Al met al leveren deze twee avonden het overtuigende bewijs, dat mondiale muziekmakers op vele fronten springlevende muziek creëren, die geen begrenzing kent en volop in beweging is.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.