Categorie: MUZIEK

Vrijdag 09 November 2012 at 2:03 pm

Mathilde Santing schittert als een ster op onbereikbare afstand

Santing

Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P
en  foto Stephanie Pistels (Klik voor vergroting)

Inmiddels 54 jaar brengt Mathilde Santing nu eindelijk, voor het eerst, een geheel concert eigen geschreven materiaal in de voorstelling "Recital". In deze voorstelling, waarin ze wordt begeleid door Marcus Olgers aan de vleugel en Ward Veenstra als klankregisseur, is Mathilde zichzelf heel dicht benaderd en wil zij het publiek een beeld bieden van wat er bij haar leeft en hoe zij tegen het leven aankijkt. Helaas is ze er niet helemaal in geslaagd om die persoonlijke openheid te bieden, echt veel verder dan dat Mathilde iets met de stand der maan heeft, want de Full Moon's en Half Moon's zijn niet van de lucht in haar teksten, komen we eigenlijk niet. Teksten die ik af en toe ook iets te gekunsteld vind en misschien ervaart Mathilde dit zelf ook wel zo, want het ontbeert haar in dit programma aan een warme klik met haar publiek. Deels is dat natuurlijk het gevolg van de onbekendheid met het materiaal, het publiek hoort de songs voor het eerst, maar er is nog een andere barrière die tussen Mathilde en haar publiek staat en dat is m.i. het feit dat als je werkelijk diep in je eigen geest wilt graven je daar het best je moedertaal voor kan gebruiken. Luister naar je hart kijk terug op je dromen, die zijn in het Nederlands dus waarom deze nieuwe songs niet. Terwijl Mathilde juist zo geweldig Nederlandstalig kan zingen. Zoals ze al eerder bewees met "Inspiratie" en Toon's "Appels op de tafelsprei".

Natuurlijk is het wel genieten van Mathilde's nieuwe materiaal want het staat buiten kijf dat ze een begenadigd zangeres is en haar musici zijn van grote klasse. Marcus Olgers aan de vleugel heeft een prachtig touche en zijn muzikale interpretatie is prachtig. Evenals de mooi en subtiel toegevoegde klankkleuren die Ward Veenstra, die tevens mede schrijver met Mathilde is, zijn heel knap ingevoegd. Daarnaast zorgt Ward eveneens voor de beelden op het achterdoek, die allemaal iets verduidelijken bij de gezongen teksten, de een iets meer dan de ander, maar het heeft zeker toegevoegde waarde. De inhoud van het concert blijft te vlak en zonder pieken om lang te blijven hangen, Ik mis ook de opbouw naar een apotheose, er ontbeert warmte. Daarom ervaar ik een kille wand tussen het podium en de zaal, die voor mij het gehele concert bleef bestaan. Nergens voelde ik iets van een intense chemie tussen artiesten enerzijds en publiek anderzijds. Muzikaal geweldig maar emotioneel ijskoud is misschien het meest treffende wat ik bij "Recital" ervaarde. Verder heeft niemand het lef gehad Mathilde te wijzen op haar kledingkeuze tijdens de voorstelling, wat ze nu droeg misstaat en op sommige momenten bleek het als stoorzender te werken door de dissonant wat het vormde tussen visueel en auditief. Ook daar moet, zeker als je het programma "Recital" noemt een weloverwogen balans in zijn. Dus Mathilde trek volgend keer een jurk of een aanzienlijk langere blouse aan. Overigens verwacht ik, gelet op de grote ervaring die Mathilde in de jaren heeft opgebouwd, dat er in de komende weken nog wel wat zal veranderen qua sfeer in het programma waardoor het zeker toegankelijker zal worden.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.