Categorie: THEATER, MUSICAL, MUZIEK, TONEEL
Dinsdag 01 Januari 2013 at 10:10 pm
Soul Sister is meesterlijk knap in elkaar gezet, maar…..
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P
Foto's: Margot de Heide
De West-End productie Soul Sister over het leven van Ike en Tina Turner met een staartje Tina Solo is een razend knap en mooi in elkaar gezette Theaterproductie. Alles lijkt te kloppen. Een meer dan geweldige band on stage, prachtige, zeer functionele decors, snelle decorwisselingen en een geweldig sterke cast. Maar toch is het t net niet. Ik kom niet met een echt goed gevoel naar buiten. Natuurlijk zag ik een mooie productie maar de voldoening is niet compleet.
Het is altijd een risico om een op West End succesvolle productie in zijn geheel naar Nederland te verplaatsen. Niet elk theater is daar voor geschikt. Het World Forum theater voldoet ook maar deels aan de wens voor een succesvol geschikt theater. In de eerste plaats is de zaal voor dit soort producties net te groot. Ik betwijfel of de mensen achter in de zaal en op het balkom iets zien van de mimiek van hoofdrol speelster Emi Wokoma, die Tina knap imiteert maar zeker niet perfect benaderd, daarbij schreeuwt ze net iets te veel en te hard om geloofwaardig te zijn. Veel geloofwaardiger is Chris Tummings in zijn rol als Ike, die wel geloofwaardig de terroriserende Turner met de losse handjes en de tomeloze hang naar vrouwen en drugs neerzet.
Natuurlijk is een theaterproductie met het muzikaal sterke werk van de Turners al bij voorbaat voor een groot deel geslaagd. Iedereen kent het materiaal en herkenbaarheid is een eerste winstpunt in een succesvolle musical. Daar komt bij dat ook het leven van Ike en Tina alom bekend geacht mag worden, waardoor het geen probleem is dat deze productie Engelstalig is, zij die iets missen van de tekst begrijpen dankzij het visuele en de bekendheid van Ike’s gedrag tegenover Tina het verhaal volledig. Als er dan ook nog eens een band on stage staat die zo elke zaal plat zal spelen en waarin een saxofonist als Kenton Noel speelt, dan kan het eigenlijk niet stuk. Daardoor vind ik het jammer en ook een beetje onbegrijpelijk dat er zoveel jubel over haar uitgestort wordt, maar Emi Wokoma is een aardige look a like door de pruiken, de kleding, de danspasjes en het quasi hitsige gedrag on Stage als Tina, maar is voor mij verder geen Tina Turner. Haar stem is niet slecht en in de openingsscene tijdens “Privat Dancer” dacht ik even, mijn god dit is het helemaal, maar of het nu kwam door de première zenuwen of door het spelen op vreemd terrein, Emi, zakt tijdens de productie voor mij een aantal malen zwaar door de mand. Dan is het een sound-mix aftrekseltje van de grote Tina Turner en niet meer dan dat. Daar komt dan ook nog eens bij dat Emi meer dan eens het op een schreeuwen zet, dat ze zich overstemd en dat doet ook al geen goed aan het totaalbeeld van deze overigens verder heel goede productie.
Maar of Nederland hier nu echt op zit te wachten, dat vraag ik mij af. In ieder geval bespaart de Tina en Ike Turner fan, die “Soul Sister” wel willen zien zich de reis en verblijfskosten naar en in Engeland want de productie met naast het eerder gememoreerde “Privat Dancer”verder de hits als “River Deep, Mountain High”, “Proud Mary”, “Respect”, “I Can´t Stand the Rain”, “Simply The Best”en voor mij het hoogtepunt van deze productie het in een geweldig mooi arrangement en wel heel overtuigend door Emi gezongen “Help” is nu in ons land te zien, zij het slechts tot en met 6 januari, in het Haagse World Forum Theater. Voor kaarten en informatie kijk op:www.soulsister-musical.nl
Reageer hieronder
Geen reacties