Categorie: KLASSIEKE MUZIEK, MUZIEK
Zondag 17 Maart 2013 at 1:58 pm
Ludovico Enaudi in Carre: Unisono Staccato
Door Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink ( klik voor vergroting)
De succesvolle Italiaanse pianist/componist Ludovico Einaudi trad op voor een uitverkocht Carré. Bij het slotapplaus trilde Carré op haar grondvesten. Met een strijkersensemble (violen, cello's), twee percussionisten waarvan een gitaar speelde en een man voor de elektronische soundscapes speelde Enaudi composities van zijn nieuwe album In a timelapse (Universal.2013) en van Divenire (2007).
Enaudi wordt wel omschreven als een minimalist die muziek maakt voor stiltes in een hectische wereld, soms hoor je invloeden uit de klassieke muziek, dan weer ambient sounds. Maar live klinkt er al meteen melancholie door in de klanken van piano en strijkers.
Wel licht al wordt het in Life wat wilder. De strijkers spelen vooral mooi unisono, een van de percussionisten haalt twinkelende tonen uit kalimba (Afrikaanse duimpiano) en steeldrum, later wordt die twinkeling voortgebracht door spel op het glockenspiel. De tweede percussionist speelt afwisselend op een grote trom en op diverse framedrums zoals de Italiaanse tamburello.
Einaudi zit het hele concert met zijn rug naar publiek en maakt bij het applaus een kleine sierlijke buiging zonder zich tot het publiek te richten. De muziek van Einaudi is dromerig, filmisch en zoals in het alleen door Ludovico op piano gespeelde Discovery Night rustgevend. Hij laat daarin contemplatieve stiltes tussen de noten vallen. De melancholie in zijn composities heeft Einaudi uit Afrika gehaald, toen hij door Mali reisde hoorde hij de kora muziek van Toumani Diabate, werd er door gegrepen en begon met die muziek in gedachten te componeren. 
Einaudi's muziek live horend denk je daar niet meteen aan omdat die niks heeft van Afrikaanse muziek maar het gaat in feite om het concept van de muziek van de stilte. In het geval van Toumani van de kleurrijke stilte, bij Einaudi zie je beelden van bossen en heuvelachtige Italiaanse landschappen. Het begin van Run heeft dat gevoel van stilte, de pianoklanken hebben dezelfde lichtheid als de kora tot de violen invallen en een klassieke sfeer oproepen.
Het sfeer- en geluidsspectrum is breed bij Einaudi, in Brothers creëren de strijkers met hun ritmische patronen een stroomversnelling van muzikale beelden. Staccato unisono zo zou je het kunnen omschrijven om in Italiaanse sferen te blijven. Toch heeft elk stuk een ander karakter, dan weer poëtisch vervolgens dramatisch in Newton's Cradle, een dramatiek die vooral door de violen aangewakkerd wordt. In die zin zoekt Einaudi ook de hectiek op om daarna weer ruimte te creëren. Zoals in het wonderschone Waterways. Experience gaat door merg en been, wat een diepte! Live voel je als toeschouwer en luisteraar de directe sensatie van de door Einaudi's muziek opgeroepen gemoedstoestanden. Na de laatste compositie veert het publiek in een keer op, beloont Einaudi en zijn musici met een klaterend applaus en een gonzend gejuich dat ook na de toegift terugkeert.
Reageer hieronder
Geen reacties