Categorie: MUZIEK, WERELDMUZIEK

Woensdag 15 Mei 2013 at 8:00 pm

Ana Moura's fado in Paradiso om bij weg te dromen

Ana Moura foto Hans Speekenbrink Ana Moura foto Hans Speekenbrink Ana Moura foto Hans Speekenbrink

Tekst Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)


Wie Ana Moura's nieuwe door Larry Klein geproduceerde album Desfado in huis heeft, kan bij de fadopareltjes op dit album al een gevoel hebben weg te dromen naar Portugal en Lissabon. Live in Paradiso was dat nog sterker het geval. Van de Engelstalige nummers bracht ze alleen Joni Mitchell's A Case of You ten gehore. Niet verkeerd maar liever hoor ik haar prachtige fado's als Até ao Verão en Quando o Sol Espreitar de Novo zingen.

Behalve Portugese gitaar ( Angelo Freire, voorheen Mariza), akoestische gitaar ( Pedro Soares), bas en drums had ze ook een keyboardspeler bij zich en verwachtte ik daarom ook Dream of Fire waarin op Desfado Herbie Hancock meespeelt maar nee dat kwam er niet van. Wel waagde ze zich in de toegift aan Brown Sugar van The Rolling Stones maar ze had dan ook een aantal jaar terug meegewerkt aan het Stones-project van saxofonist Tim Ries.

Ana Moura foto Hans Speekenbrink Ana Moura foto Hans Speekenbrink Ana Moura foto Hans Speekenbrink

A Fadista en Quando o Sol Espreitar de Novo zijn fado's die de sfeer van Lissabon's fadohuizen opriepen. Meer nog dan vroeger weet de in een fraaie zwarte jurk geklede Ana Moura met haar fluwelen stem en met een diepere intentie het ware fado gevoel op te roepen. Haar fado's zijn niet intens triest eerder mooi en elegant zoals Ana zelf. Haar podiumposes lijken goed ingestudeerd maar storend is dat niet. Soms vergeet je als toeschouwer zelfs te kijken en betrap je jezelf erop weg te dromen naar de straten van Lissabon's wijken Alfama en Bairro Alto zoals in het rustige Fado Alado. Maar dan is er de happy fado of een op Noord-Portugese folklore geïnspireerd lied dat je terugvoert naar de werkelijkheid. Zoals elke fadista gaf Ana Moura haar musici de ruimte voor de instrumentale guitarrada die overging in een jazzy improvisatie voor bas en drums en iets te lang duurde. Na de guitarrada volgde zoals ik al verwachtte A Case Of You. Het blijft wennen Ana in het Engels te horen zingen maar verwonderlijk is het niet gezien haar verleden als rockzangeres. Het mooiste Engelstalige nummer van Desfado zong ze helaas niet, namelijk David Poe's Thank you. Maar ze bouwde tot slot een feestje met Brown Sugar waarin alle musici- of ze nu wilden of niet- een stukje moesten zingen, in het Portugees.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.