Categorie: MUZIEK

Donderdag 30 Mei 2013 at 9:54 pm

De Toppers 2013, Alles uit de kast en toch niet overdadig.

door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P

Toen ik de lijst met toegevoegde gasten aan het programma van de Toppers 2013 (TOPPERS IN CONCERT 2013 'THE 1001 NIGHT EDITION) zag dacht ik in eerste instantie is dat niet een beetje veel van het goede. Echter nu na afloop van drie dagen lol en jolijt voor een ruime 200.000 toeschouwers denk ik dat De Toppers en met hen in het kielzog de producenten van dit giga meezingfeest meer dan raak hebben geschoten. Het was helemaal toppie.
Natuurlijk is het niveau van dit soort super-kroeg concerten, Vrienden van Amstel is er ook zo een, maar stukken minder gezellig en enthousiast als De Toppers, niet high brow, maar dat mag je ook niet echt verwachten.

Het gaat er vooral bij de Toppers om dat het massaal opgekomen publiek een wereldavond heeft waarvan ze van de eerste tot de laatste song lekker kunnen meebrullen met het gebodene. En dat kunnen ze. Als links het doek opengaat en de drie Toppers; René Froger, Gerard Joling en Jeroen van der Boom, op hun vliegend tapijt de hal, want dit heeft echt niets met een stadion te maken, binnenzweven gaat het publiek direct helemaal los. Op het immense podium onder het zwevende oosterse paleis zit Najib Amhali op zijn trommeltje de melodielijn mee te spelen met het enorme Toppers orkest o.l.v. Marcel Schimscheimer en het koor van Mandy Huydts. Het lijkt er op dat Najib wel heel erg snel klaar is met zijn Toppers bijdrage maar die komt later nog terug. Met enige angst in de ogen zitten de drie Toppers op het kleedje dat tergend langzaam naar het podium beweegt. De opening mag wat tijd kosten blijkt nu, maar eenmaal op het podium gaat het dan ook gelijk goed los. "1001 Arabian Nights" wordt gevolgd door "Euphoria (forever till the end of time)" waarna het Amsterdamse karakter van dit feestje direct gepresenteerd wordt door "Zo tussen de mensen, ik verscheurde je foto, Een man mag niet huilen (van Rotterdammer Jacques Herb), Je loog tegen mij etc".

De sfeer zit er gelijk in. Het valt mij op hoe knap vooral voor de pauze de opbouw van het programma in elkaar zit. Het feest wordt gelijk al naar een hoog niveau getild en iedereen in de overvolle hitte-bak, want het wordt maar warmer en warmer in de sporthal, snakt naar lucht en drank, vooral veel drank (overigens wel heel erg prijzig voor zo'n klein bekertje). Er worden waanzinnige drankomzetten gehaald want de kelen moeten gesmeerd blijven. Opvallend is dat iedereen, ik betrap mijzelf ook een aantal maal, uit volle borst staat of zit mee te zingen. Daar is dit meerdaagse muziekfeest natuurlijk ook voor opgezet maar ga er maar eens aan staan. Juist door de slimme set-opbouw en het hoog meezingniveau weten de Toppers het optimale er uit te halen. Dan komt de eerste Gastartiest on stage, Ernst Daniel Smit, samen met René brengt deze warmhartige Achterhoeker een potpourri van grote Opera en operette hits; "Der Chiantiwein, Toreador, O Sole mio, Amigos para siempre" klinken geweldig, hoewel vocaal René het onderspit delft bij deze krachtige tenor. Het publiek doet precies waar dit materiaal ooit voor geschreven werd, het zingt mee uit volle borst. Ernst geniet zichtbaar en mag na zijn bijdrage het immense toneel verlaten om weer plaats te maken voor het supertrio van de avond. Vooral Van den Boom is geweldig bij stem, hij zingt zijn twee collega's werkelijk helemaal zoek. Er volgt een medley met ABBA successen en het feest wordt meer en meer compleet. De dansers van de Frank Sanders academie vullen het podium en de waterfonteinen en vuurkanonnen doen de rest. Op niets schijnt bezuinigd te zijn, de heren pakken echt flink uit. De volgende gasten die hun opwachting maken zijn er twee uit de bijna vergeten doos; Julie Forsyth en Dominique Grant, ooit leden van The Guy's en Dolls en later als duo vanuit het Gooi opererend ook zeer succesvol. Ook nu blijkt dat ze nog niets van hun oude charme verloren hebben hoewel talloze jonge bezoekers niet wie deze zestigers zijn die de herkenbare countrysongs komen zingen. Het gaat rap allemaal; Joling en Jan Smit zingen: "Echte Vrienden", waarna voor mij het eerste hoogtepunt van de avond volgt Jeroen van der Boom zingt Billie Joel; "Piano man" en "She's always a woman to me" dit laatste samen met René. In een waanzinnig hoog tempo dendert het programma voort daar is Najib weer. Verkleed als een circusaapje mag hij Nederlandse (lees Amsterdamse) inburgeringsliedjes zingen met de drie Toppers. Daarna volgen er nog een paar medleys onder andere een disco medley en een met materiaal van Guus Meeuwis waarna met "1001 Nacht" het eerste deel wordt afgesloten.

De pauze is een pauze voor de toppers en het orkest want on stage gaat het gewoon allemaal door. Na Robert Leroy volgen Wesley Klein, Danny Nicolay en Danny Froger met een lekkere medley met heel veel Lala la waarna René Schuurmans de La la la nog even voortzet en de pauzeshow besluit met een waanzinnig knappe uitvoering van de Tom Jones klassieker "Delilah" Al met al een heerlijke Pauze act.
Deel 2 van deze Toppers avond is helaas minder dan het deel van voor de break. "Met o.a. "The DJ got us fall in love again, Hello, Gangnam style" en "I am Titanium" wordt er hervat. Al snel blijkt dat de warmte in de zaal en de power die ze moeten leveren de drie niet in de koude kleren gaat zitten, hoewel Van der Boom minder, maar Froger en Joling in sterkere mate hebben minder power en de stemmen nemen hoorbaar af. In "Eloise" (ooit een giga hit van Barry Ryan) gaat het mis. Joling die juist weer zo lekker leek te gaan slaat even de plank volledig mis, maar professioneel als hij is gaat hij door alsof er niets aan de hand is. Met de 3J's doet Jeroen van der Boom nog een upgrading van het 3J's materiaal en de drie gaan vrolijk verder met talloze hits uit vervlogen dagen waarna de tweede verrassing van de avond volgt. Rechtstreeks vanuit Amerika ingevlogen Tavares "It only takes a minute, girl/More than a woman/Don't take away, the music/Heaven(must be missing an angel)" klinken als vanouds alleen de danspasjes zijn iets strammer geworden. Nog even de drie helden en dan uit het stof herrezen en met Denise van Rijswijk, waarvan echtgenoot Jeroen Post trots in de genodigden loge zit, laten de Vengaboys oude hits nog een keer passeren en de nieuwe ietwat house achtige versie van "Hot, Hot, Hot" lijken die heel hard aan een comeback te denken. Toch is het na de break nergens meer zo spannend en pakkend als voor de pauze en ik begin me langzaam af te vragen duurt het programma eigenlijk niet te lang. Beginnen om even over half negen en doorgaan tot net iets voor twaalven is wel een enorme ruk. Niet alleen voor de Toppers maar ook voor het publiek, dat ten gevolge de droevige infrastructuur en slechte politiebegeleiding in Amsterdam nog uren de tijd nodig heeft om uit de Zuidas weg te komen. Ik zelf heb over 25 meter afrit van de parkeergarage maar liefst een uur en vijf minuten gedaan. Dan denk ik toch nog even goed na over een bezoek aan editie 10 die volgend jaar gaat komen. Is de trein een alternatief, eigenlijk niet want velen komen niet meer thuis met het openbaar vervoer. Eerder beginnen en stoppen lijkt het beste alternatief. Maar dat editie 10 een spektakel gaat worden staat nu al als een paal boven water. En naar gefluisterd, mogelijk met deelname van die vierde topper; Gordon er weer bij, als een Heintje Davids die maar niet van wegwezen weet. Hoewel de huidige harde kern hem pertinent niet terug wil. Zo wordt er voor editie 10 nog een leuk mediacircus verwacht.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.