Categorie: JAZZ, MUZIEK
Zondag 16 Juni 2013 at 2:32 pm
Gatecrash speelt thuiswedstrijd
Tekst en foto's Jacques Nachtegaal Het Collectief N & P (Klik foto's voor vergroting)
Je zou het bijna ontgaan, maar naast al die projecten die hij doet heeft de Rotterdamse trompettist Eric Vloeimans ook nog een eigen band, die net als Vloeimans zelf op een hoog niveau acteert. Met zijn Gatecrash stond Eric Vloeimans onlangs voor eigen publiek in de Rotterdamse Jazzclub Bird. In de zogenaamde Hofbogen de oude steunen en hallen onder het voormalig Rotterdamse station Hofplein is tegenwoordig de derde locatie in Rotterdam te vinden waar Jazz op topniveau wordt gebracht.
Ondanks de vreemde bouw van de locatie heeft de zaal een geweldige akoestiek en is het waar dan ook in de zaal genieten van het uitermate gevarieerde geluid van Gatecrash, iets wat mede te danken is aan de kwaliteit van technicus Chris Van Vollenhoven, inderdaad familie van. Al eerder heb ik Chris horen schuiven en steeds weer verbaasde zijn kwaliteit mij, niet gek dat deze technicus een veelgevraagd knoppenman is. Ook Gatecrash liet hij geweldig uit de verf komen.
Gatecrash wat naast Eric Vloeimans op trompet bestaat uit Jeroen van Vliet aan de Fender Rhodes en overige toetsen, Gulli Gudmundsson op de basgitaar en de meesterlijke slagwerker Jasper van Hulten. Dit kwartet is qua muziek niet zo maar in een hokje te stoppen, ja Jazz, maar zo gevarieerd en complex dat het daar bij blijft. Dan weer is het heel powerfull en dan weer uitermate subtiel. Dan weer is het lounge-achtig om plots te switchen naar nagenoeg traditionele jazz. Hoewel erg divers en misschien juist wel daardoor, is Gatecrash geen moment niet verrassend te noemen. En al is Eric Vloeimans de uitgesproken frontman van deze formatie, voor elk der andere bandleden is voldoende ruimte en aandacht om ook hun kwaliteiten te etaleren, wat dan ook met grote regelmaat gebeurde die avond in Bird. Zo kreeg het stuk "Alberqurque" een heerlijke compositie, die werkelijk alles in zich heeft, een topstuk van toetsenman Jeroen van Vliet die zich tijdens dit concert ook met regelmaat laat gelden en daar ook alle ruimte voor geboden krijgt, een prominente plaats in de opening van het concert. Het is werkelijk heerlijk om te zien en te horen hoe deze toetsenist zich helemaal geeft tijdens dit concert. Natuurlijk blijft de ear- en eyecatcher Eric Vloeimans die zijn trompet zo meesterlijk beheerst en mij steeds weer imponeert met zijn subtiele spel. Vooral die momenten als Eric bijna serene stilte uit zijn blaasinstrument weet te toveren. Jammer dat het Rotterdams publiek zoveel wilde ouwehoeren want zelfs in de tussendoor praatjes was het voor een enkeling een opgave even de smoel te houden en te luisteren naar de meester. Vloeimans heeft meerdere malen het publiek tot stilte moeten manen, iets wat getuigt van een uitermate respectloze opstelling van een enkeling. Toch bleef Vloeimans uitermate rustig naar de spijtoptanten en waren het veelal meer de luisteraars om hen heen die met bijna dodelijke blikken hen tot zwijgen stemden. Voor deze avond in Bird had Vloeimans een geweldige speellijst samengesteld met titels als "Prince of Darkness" Eric's hommage aan Miles Davis en het vertederende maar zeker niet truttige "Will she sleep". Gatecrash liet ook voor drummer Jasper van Hulten een aantal malen de vrije teugel om zijn kwaliteit te tonen. Wat ook een aantal malen op ging voor Gulli Gudmundsson, die zijn bas werkelijk de sfeer deed oppompen. Voor mij was een van de topstukken deze avond de uitvoering van Vloeimans' "Lola" een heerlijk stuk waarin Vloeimans mij eens en te meer bewees op eenzame hoogte te staan, zeker voor wat betreft Nederland, maar ook internationaal hoort deze goedlachse en sympathieke blazer bij de absolute wereldtop.
Reageer hieronder
Geen reacties