Categorie: FESTIVAL, MUZIEK, VERWACHT, WERELDMUZIEK
Woensdag 03 Juli 2013 at 06:46 am
25 jaar Afrikafestival Hertme Het minst pretentieuze en meest sympathieke festival van Nederland
Door Pieter Franssen
(Het Afrikafestival vindt wederom komend weekend plaats in Hertme 6 en 7 juli 2013)
Het kleinschalige, al 25 jaar door louter vrijwilligers gerunde Afrikafestival in Hertme viert dit jubileum met een kleurrijk boek. Even kleurrijk als de lange reeks van talentvolle, vaak nog onbekende artiesten, die vanaf dat ene podium in het prachtige, ooit voor passiespelen ontworpen openluchttheater hun Afrikaanse spirit(s) loslieten op het enthousiaste, goedgehumeurde publiek. Keer op keer verleidden opkomende talenten als de dansende zangeressen Fatoumata Diawara, Lura, Dobet Gnahore en Sia Tolno het publiek tot een bijna bezeten vorm van massale dans. De eerste die dat voor elkaar kreeg was de Keniase groep Simba Waniyka in 1991. 25 jaar Afrikafestival is vooral een boek vol persoonlijke 'Hertme'-verhalen geworden.
Zowel van bezoekers, leden van het Stichtingsbestuur Theater en Cultuur Hertme, van de Werkgroep Afrikafestival en van de onvermoeibare programmeur en voormalig tropenarts, de met de zilveren Anjer onderscheiden dorpsdokter Rob Lokin. Deze zette de in 1989 opgestarte Afrikadag in het kerkdorp vlakbij Borne en Hengelo vanaf 1991 met zijn spannende programmering pas goed op de kaart, bijgestaan door zijn vrouw Emmy, die zich over de fotografie ontfermt. Ook bij de wereldmuziekliefhebbers uit de Randstad, die er soms hun jaarlijkse ontmoetingsplek van gemaakt hebben.
Hij en het stichtingsbestuur zorgden voor een klein mirakel en bouwden de Afrikadag in dit voormalige, oorspronkelijk door de RKK voor passiespelen ontworpen openluchttheater met steun van de hele dorpsgemeenschap, geleidelijk uit tot het spraakmakende Afrikafestival.
In Mei 2013 prijkt Hertme in het toonaangevende wereldmuziekblad Songlines tussen de 25 beste wereldmuziekfestivals over de hele wereld!
Het wemelt van zonovergoten festivalfoto's. Ze zijn ongemeen kleurig en kleurrijk, mede door de vele shots van het publiek en natuurlijk van de talloze artiesten, waaronder 40 primeurs voor Nederland! die zich verbaasden over de liefdevolle, no nonsense behandeling, die hen ten deel viel in deze voor hen nog onbekende uithoek van Overijssel. Zangers, zangeressen, muzikanten en orkesten uit bijna alle landen van dit immense continent en niet in het minst ook van muzikaal bijna vergeten eilanden als La Reunion en Madagascar, die bij wereldmuziekkenners en scribenten diepe indruk achterlieten in hun artikelen. Een van hen, Rajery, de eenarmige muzikant uit Madagascar, die de valihaciter als geen ander kan laten leven, staat weer op deze jubileumeditie, net als onder meer Oliver Mtukudzi uit Zimbabwe, publieksfavoriet Bonga en de nu wereldwijd doorgebroken Bassekou Kouyate met zijn Ngoni Ba familiebedrijf. Daarnaast drie gerenommeerde artiesten, die nog niet eerder in Hertme optraden: Salif Keita, Tony Allen en Richard Bona.
Zelf bezocht ik het festival twee keer met veel genoegen. In 2007 genoot ik van het Nederlandse debuut van de inventieve Malinese ngonimaestro Bassekou Kouyatem, die met zijn vrouw en de eerste versie van Ngoni Ba het festival op zijn kop zette, vlak voordat stevige stortbuien het door hoge bomen omzoomde openluchttheater tijdelijk opeisden. In 2009 zag en hoorde ik een krachtig en energiek en keihard optreden van de jonge (straat)honden van Les Espoirs de Coronthie, uit Guinee Conakry, die met hun superoriginele sound iedereen lieten dansen als bezetenen. De enthousiaste, soms zeer persoonlijke verhalen over de groepen zijn overigens niet altijd even sterk. Veelal beknopte biografieën in Hertme-perspectief die weinig nieuwe info of interessante analyses bevatten, soms ook ontroerend.
De verhalen over Malinese artiesten, zijn de mooiste, mede omdat programmeur Lokin in 2003 ook bij het Festival au Desert in de buurt van Timbuktu aanwezig was. Net zoals hij, als kritische bezoeker, festivals van Frankrijk tot Zanzibar en vele WOMEXen afstruinde, altijd op zoek naar geschikte of verrassende acts. Het is vooral een fraai fotoboek, dat op sommige pagina's ook wel erg veel veredelde kiekjes telt. De legio anecdotes over de eigengereidheid of eigenaardigheden van nogal wat artiesten zijn soms reuze amusant. Het boek bevat ook ontroerende podiumtaferelen van de ontelbare Afrikaanse artiesten die er hebben opgetreden. Zoals de prachtige foto van de onlangs overleden 90+ zangeres Bi Kidude uit Zanzibar of die van percussionist Baba Cissoko uit 1998.
Alleen desertbluespionier Ali Farka Touré en koravirtuoos Toumani Diabate heb ik niet kunnen, terugvinden in de lineupschema's van die 25 jaar, die summier in het boek staan vermeld. Ook muziek uit Noordafrika komt er een beetje bekaaid vanaf.
Dat de vrijwilligersgemeenschap uitgebreid in woord en beeld aan bod komt (Voor een beugel en een gehaktbal) en de rest van het marktkraamgebeuren wordt aangestipt, tekent het gemeenschappelijke en gemoedelijke totaalbeeld van dit sympathieke door het hele dorp gedragen festival. Wars van pretenties, ontstaan door toevalligheden, waar Afrikaanse artiesten begeesterd de sterren uit de hemel spelen. En dat zonder een gulden of euro subsidie! Hertme Oyé! Goed boek! Op naar de volgende 25 jaar!
Pieter Franssen
www.afrikafestivalhertme.nl
Reageer hieronder
Geen reacties