Categorie: JAZZ, WERELDMUZIEK
Donderdag 18 Juli 2013 at 12:14 pm
Concha Buika vol vuur en passie in uitverkocht Muziekgebouw aan ‘t IJ
Tekst: Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Flamencozangeres Concha Buika heeft net een nieuw album uit: La Noche Más Larga. Ze presenteerde die deels in Muziekgebouw aan 't IJ in Amsterdam. Met verve, passie en haar karakteristieke hese stem kreeg ze het publiek in haar ban.
Buika's familie is afkomstig uit de voormalige Spaanse kolonie Equatoriaal Guinee, maar ze groeide op tussen de zigeuners op Mallorca. Daar leerde ze flamenco zingen. Die ze brengt met een Afrikaans temperament. Op haar albums maar zeker ook live. Met de geweldige Cubaanse pianist en de uiterst strakke Spaanse cajónspeler/percussionist Ramón Porrina laveerde ze behendig en ook heel vanzelfsprekend tussen flamenco, jazz en latin. Zeer gemakkelijk stapte ze in een handomdraai over van een flamencostuk naar een Cubaans ritme en liet ze de grenzen tussen flamenco en latin vervagen of transformeerde ze een nummer tot Afro-Flamenco.
Ze begon met twee nummers van de nieuwe cd: Sueño con ella en Santa Lucia. Porrina die nog met Camarón de la Isla heeft gespeeld maar ook met Paco de Lucia en Lenny Kravitz begeleidde subtiel, niet alleen op de cajón maar ook op de djembé die in de flamenco als bas wordt gebruikt; Lewis fraseerde Buika's zang met ritmische jazz -en latinpatronen. Daaroverheen kronkelde, explodeerde Buika met haar stem, soms over de top, soms nam ze weer wat gas terug. Ze leek ook wel eens in trance te zijn en zette haar begeleiders soms op het verkeerde been wat ik haar wel eens eerder heb zien doen tijdens het optreden op North Sea Jazz in 2011 met Mujeres de Agua. Erg sterk was het Cubaans getinte Siboney (naar een kustplaats in het oosten van Cuba) dat begon met een intro op cajón en een scattende Buika. Daarvoor had ze een lied gezongen, begeleid door polyritmische percussie met naast Porrina Ivan 'Melon' Lewis op de naast zijn piano staande grote trom. Polyritmisch omdat hij over Porrina's cajón groove een ander patroon speelde dat er soms tegenin leek te gaan; dit maakte het uiterst spannend. En Buika golfde met haar stem daarover heen, vaak uithalend, met vuur en passie, helemaal opgaand in het geheel! En tegelijkertijd bespeelde ze als een tijgerin het publiek. Ze zong ook nummers van haar albums Mi Niña Lola (2007), Niña de Fuego (2008) en El Último Trago ( in samenwerking met Chucho Valdés uitgebracht in 2009). Vooral La Niña de Fuego was prachtig. Ook zong ze coplas, de Andalusische versvorm die gevoelsmatig tot diep in de ziel reikt. En als Buika 'nostalgia' zingt, dan is ze 'nostalgia'; en als ze zingt 'Duele Amor' dan voel je de pijn. Het werd een lange avond,'un noche más larga' die werd afgesloten met ovationeel applaus en een vurige toegift!
Reageer hieronder
twee reacties
