Categorie: THEATER, MUZIEK, TONEEL
Vrijdag 04 Oktober 2013 at 10:41 am
Garland & Minnelli: Zo Moeder zo Dochter, een gekend verhaal.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P. Foto's Wim Lanser (klik voor vergroting)
Vreemd eigenlijk dat een gekend verhaal, dat al meerdere malen werd beschreven, op de planken werd gebracht en waar talloze documentaires over verschenen het in het Theater nog steeds goed doet. De première van “Garland & Minnelli” is dan wel niet helemaal uitverkocht maar als tijdens de tournee die tot en met 18 januari in vele Nederlandse en enkele Vlaamse theaters te zien zal zijn, zo vol zit is het een heel groot succes geworden. En dat succes verdient deze voorstelling ook. Misschien is de voorstelling minder emotioneel dan destijds “Life is a Cabaret” waarin Heddy Lester en Frederique Sluyterman van Loo gestalte gaven aan moeder en dochter, maar ook in deze voorstelling gaat het grotendeels over de verhouding tussen moeder en dochter.
Het is de avond voor de 47e verjaardag van Liza Minnelli (Janke Dekker), dochter van Frances Ethel Gumm, beter bekend als Judy Garland. Ontdekt op jeugdige leeftijd, ze zong overigens al met haar zusje Mary Jane, vanaf haar 2e verjaardag als the Gumm Sisters en later (1934) toen George Jessel haar de artiestennaam Garland gaf veranderde Frances haar voornaam in Judy en zongen ze nog geruime tijd als The Garland Sisters. Ze kwam in 1935 in dienst bij filmmaatschappij MGM, ging vanaf 1936 in films spelen en werd ontdekt en direct een ster in 1939 door haar rol als Dorothy in “The Wizzard of Oz”. Daarmee is voor Garland de ellende begonnen. Door de gigantische werkdruk, soms 16-18 uur werken op een dag bleef ze op de been door amfetaminen en om dan toch maar in slaap te komen kreeg ze barbituraten. Kortom MGM hielp haar aan haar pillenverslaving, later deed ze er zelf een scheutje boven op door met grote regelmaat naar de fles te grijpen.
Maar terug naar de genoemde avond voor Liza’s 47e verjaardag. Thuis is ze met enkele muzikanten aan het repeteren voor een nieuw album, ze is onlangs teruggekeerd uit de rehab en kan het leven weer een beetje aan. Dan verschijnt plots haar moeder, Judy Garland ( Jelka van Houten) in haar gedachten, ze is samen met haar eerste man, David Rose(Theo Nijland). Er ontwikkelt een strijd van haat en liefde, verwijten over en weer en vooral veel muziek. Ze zingen een keur aan materiaal uit beider carrières en dat be3tekent veel mooi materiaal en daar tussen door speciaal voor deze voorstelling geschreven materiaal van Theo Nijland. Hoewel voor de pauze de opmaat wat traag op gang komt en alleen Jelka van Houten kan schitteren, zij speelt mogelijk haar allerbeste rol ever, hoewel ze ook in Turks Fruit destijds heel overtuigend was, is ze nu nog emotioneler in haar spel en meer naturel. Pas na de pauze komt ook Janke Dekker echt goed los, dan zie ik haar als Liza, die op meesterlijke wijze dansend haar songs kracht bij zet. Dekker is dan ook als een diva bezig en imponeert, wat overigens Van Houten over de hele voorstelling waarmaakt. Theo Nijland, als de man is misschien het best te benoemen als het breekpunt in de voorstelling. Hij is de rust, de basis vanwaar uit nagenoeg elke scene en confrontatie tussen moeder en dochter een basis vindt. Zijn spel is prettig, rustgevend en achter de piano en zingend prachtige kleinkunst. De casting voor deze voorstelling had niet beter gedaan kunnen worden overigens is er mooi werk gemaakt van het decor en de rekwisieten en de driemans band Onno Krijn, Dionys Breuker en Wilbrand Meischke zorgen voor een mooie muzikale basis waarop de drie hoofdrolspelers lekker vanuit kunnen werken.
Een mooie kleine muziektheatervoorstelling, die knap geschreven (Lars Boom) goed geregisseerd (Marcel Sijm) en lekker huiselijk vormgegeven is (Jan Aarntzen), tel hierbij op dat Jelka van Houten de rol van haar leven speelt en Janke Dekker als ze echt los kan gaan schittert. Voor wat betreft Theo Nijland, ik schreef het al eerder, hij zorgt voor de noodzakelijke rustpunten in de voorstelling, zowel door zijn verschijning als door zijn stem.
Reageer hieronder
Geen reacties