Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Maandag 18 Augustus 2014 at 11:23 am
JAZZ MIDDELHEIM 2014 DAG 1: AVONTUREN EN DEJA VU MOMENTEN
Door René de Hilster met beeld van Hans Speekenbrink (klik voor groter)
Park den Brandt gelegen in een villawijk aan de zuidkant van Antwerpen is al jarenlang het toneel van Jazz Middelheim. De naam komt trouwens van het tegenovergelegen Park Middelheim alwaar de eerste edities van het festival plaatsvonden. Het al lang lopende festival neemt een speciale rol in binnen het Europese festivalcircuit. Het is een radiofestival en dat maakt het al uniek, maar ook valt het buiten “de trein” van alle festivals die half juli verdeeld over het continent plaatsvinden. Voor Middelheim worden vaak vele artiesten direct ingevlogen en dat maakt de programmering vaak uniek. Het is dan ook niet vreemd dat steeds meer (jazz)festival liefhebbers de weg naar het Park den Brandt weten te vinden.
Dat Middelheim een steeds groter aantal bezoekers te verwerken kreeg was donderdagavond 14 augustus goed te merken. Het festivalterrein was overvol en vooral bij de horeca ontstonden lange rijen. Om überhaupt drankbonnen, drank of voedsel te krijgen moest je het avontuur aangaan en enig geduld hebben.
De reden voor deze drukte lag in het optreden van twee mannen die ook op zoek waren naar het avontuur. De headliner voor deze dag was het duo Wayne Shorter & Herbie Hancock. Shorter had zijn tenor thuisgelaten en speelde alleen sopraan, daarbij verrijkte Hancock de vleugel met allerhande elektronica. Met deze instrumenten in de hand begonnen de heren een concert zonder afspraken. Dat bestond in feite uit een serie lange improvisaties. Shorter en Hancock kennen elkaar langer dan vandaag en dat was in de muziek goed te horen. Speels draaiden de heren om elkaar heen waarbij vooral Hancock de aangever was. Beide legendes voerden ons langs vele wegen en toonden ons fraaie landschappen maar soms namen ze de verkeerde afslag en liep de weg dood of werd het allemaal nogal grijs. Dat een dergelijk optreden zowel hoogte als dieptepunten kent is dan ook niet te voorkomen, dat is nu eenmaal het risico van op avontuur gaan.
Even daarvoor was het podium bezet door het Dave Douglas Quintet. Meervoudig prijswinnaar Douglas had er zin in en bracht, voor zijn doen, een redelijk traditioneel optreden. Shorter en Hancock moeten zich hebben herkend in het optreden van Douglas want het kwintet leunde soms stevig op het werk van Miles Davis van half jaren zestig. De opbouw van de stukken, de harmonisatie van de blazers en de ritmische vrijheid van de ritmesectie kwamen soms angstig dicht in de buurt van Miles. Dat is zeker geen straf om naar te luisteren. Daarbij had Douglas nog een puik stelletje muzikanten meegenomen waarbij vooral saxofonist Jon Irabagon opviel. Hij speelde energieke solo’s waarin echo’s doorklonken van hedendaagse tenorhelden als Chris Potter, Donny McCaslin en Seamus ke.
Voor mij begon de concertreeks met het sextet project van Artist in Residence Vijay Iyer. Het stemde mij blij om te zien dat tenorsaxofonist Mark Shim in de gelederen van het sextet stond opgesteld. Shim was eind jaren negentig een saxofoon belofte maar verdween ook snel weer uit beeld. Hij blijkt inderdaad nog steeds een tenor van formaat te zijn en bracht kokende solo’s voor het voetlicht waarin een duidelijke liefde voor Blue Note tenoren als Joe Henderson en Sam Rivers naar boven kwam. Ook hier weer een Deja vu moment want het sextet deed behoorlijk denken aan het werk van Andrew Hill van eind jaren zestig. De ritmische aspecten waren wat eigentijdser en bevatten uiteraard ook invloeden uit het geboorteland van Iyer maar de grilligheid, harmonische structuren en totale benadering deden me erg aan Andrew Hill denken. Het sextet leverde een optreden zonder zwakke momenten af en wist een mooie spanningsboog te creëren.
Een geslaagde opening van deze editie van Jazz Middelheim 2014.
Meer informatie: www.jazzmiddelheim.be
Reageer hieronder
Geen reacties