JAZZ MIDDELHEIM 2014 DAG 2. HET DAK ERAF MET PHRONESIS EN AVISHAI COHEN

Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK

Dinsdag 19 Augustus 2014 at 2:25 pm

JAZZ MIDDELHEIM 2014 DAG 2. HET DAK ERAF MET PHRONESIS EN AVISHAI COHEN

Tekst: Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Bruno Vansina Big Band

Jazz Middelheim begint vrijdag met de dynamische Big Bandmuziek van saxofonist Bruno Vansina. Met maar liefst 12 blazers wordt de muziek die Vansina normaliter met zijn Quintet speelt behoorlijk uitvergroot maar toch weet het Orchestra regelmatig van zwaar aangezette muziek om te schakelen naar rustiger easy going stukken. Ook worden er latin elementen ingebracht. Alle composities zijn van Vansina zelf, bij de arrangementen werd hij geholpen door trombonist Dre Peremans. Nummers als Dark Night, Ploink en Nose Up Button Down van de gelijknamige Cd passeren de revue. De muziek zit goed doortimmerd in elkaar, er wordt vaak gesoleerd, de blazers hebben voor hun melodische frases een stevige melodische en ritmische ondergrond van piano, gitaar, Teun Verbrugge op drums (erg goed), contrabas (Stefan Lievestro) en percussie tot hun beschikking. Al met al een prima openingsconcert van de vrijdag.

Phronesis

Was het Bruno Vansina Orchestra al goed, het Deens/Zweeds/ Engelse pianotrio Phronesis was nog beter, moderner en frisser. Met drie virtuoze musici op piano (Ivo Neame), contrabas (Jasper Høiby) en drums (Anton Eger). Het was een optreden vol maat- en tempowisselingen, met zeer inventief spel op de contrabas en weergaloos drummen. Eger kan zo subtiel grooven met van die snel doortikkende accenten terwijl Høiby zelfs als hij weinig noten stuwend kan spelen. Ivo Neame fraseert er regelmatig tegendraads tegenin. Soms lijkt de muziek van Phronesis opgebouwd uit ritmische en melodische puzzelstukjes die organisch in elkaar schuiven binnen een ingenieus muzikaal weefgetouw. Oprichter Høiby is vaak de leidende factor, spant de muzikale draden rond de virtuoze uitstapjes van zijn collega musici. Soms kom je oren tekort om te volgen wat er allemaal gebeurt. Slechts af en toe neemt Phronesis gas terug. En tussen de nummers door krijgt Høiby de lachers op zijn hand met zijn stand-up comedian-achtige teksten.

Saeco

Stacey Kent

Na Phronesis is de Amerikaanse zangeres Stacey Kent een stapje terug qua dynamiek. De breekbaar ogende zangeres laat onder andere repertoire van haar laatste album The Changing Lights horen zoals This Happy Madness van Tom Jobim en Vinicius de Moraes. Het zijn niet de enige songs van Jobim die ze zal zingen waaronder het welbekende One Note Samba. Ze heeft Portugees geleerd om zijn werk en dat van Marcos Valle te vertolken. Met trots vertelt ze met de laatste te hebben opgetreden. Het mooist is Mais Uma Vez van Antonio Ladeira en haar man saxofonist Jim Tomlinson. Intiem en dromerig klinkt de song. Ze lijkt zichzelf te hervinden na een aantal nummers die wat slapjes klonken. Als ze gitaar gaat spelen, wordt het nog beter.

Avishai Cohen

Maar daarna volgt een fantastisch optreden van de Israëlische contrabassist Avishai Cohen (and Strings) die zijn trio heeft aangevuld met strijkers ( drie violen en cello). De mix van jazz en klassiek die hij op zijn nieuwe album Almah laat horen, komt zodoende ook live uitstekend uit de verf en daar voegt hij nog Oosterse, Sefardische en latin elementen aan toe. Net als Høiby bij Phronesis is Cohen een fantastisch groovende contrabassist. Het is de verdienste van beiden dat zij de contrabas op de voorgrond weten te zetten en duidelijk maken wat dit instrument voor velemogelijkheden heeft. Cohen doet dat nog sterker dan Høiby. Hij swingt, laat zijn vingers dansen over de snaren, gebruikt haar als percussieinstrument. De strijkers geven een extra cachet aan zijn muziek, bijzonder mooi wordt het als de violen een repetitief thema spelen waarover Cohen soleert, ritmisch plukt alsof hij een drummer is. Hij reist in zijn muziek over de hele wereld: Israël, Rusland, de VS, Libanon en zelfs Cuba. Als hij een Sefardisch lied gaat zingen , klinkt zijn stem wat hees. Vocaal is hij minder dan instrumentaal al klinkt zijn stem in de Spaanstalige liederen beter. Niet onvermeld mogen zijn begeleiders de Russische pianist Nital Hershkovitz en drummer Ofri Nehemya blijven, beiden geweldigen instrumentalisten. Hoogtepunt is de Arab Medley gebaseerd op Libanese muziek. Avishai Cohen stijgt met dit optreden boven zichzelf uit, zijn muziek krijgt iets magisch, het publiek gaat er geheel in mee en komt voor en tijdens de toegiften massaal overeind. Het dak gaat eraf!