Categorie:
Dinsdag 19 Augustus 2014 at 2:06 pm
THEATERFESTIVAL DE PARADE 2014 - deel I
Een impressie van voorstellingen gezien op 11 en 13 augustus
Tekst Roland Huguenin en fotografie van Joke Schot (klik voor vergroten)
Na jaren betreed ik weer eens het terrein van de Amsterdamse Parade. Het voelt als thuiskomen en al snel valt alles op zijn plaats: de mix van Hollandse gezelligheid, theater en illusie, gevat in een decor waarin voor iedereen een rol is weggelegd, en ruimte voor fantasie en dagdromen. De sfeer die ik proef lijkt op gelukzalig zwieren over het ijs en halt houden bij een kraam met koek en zopie. De joviale bejegening van de mensen onder elkaar, is een geslaagde maskerade. De Parade is een dekmantel van geluk met verborgen gebreken. Onderga de confrontatie in deze burleske atmosfeer.
De organisatie van het reizende theaterfestival De Parade is in goede handen bij Mobile Arts. Planning en realisatie van de vele honderden voorstellingen en alle prettige en nuttige faciliteiten daaromheen, vergt monnikenwerk. Het is de moeite waard, gezien de grote toeloop van het publiek en de immer goede sfeer. De Parade staat in Amsterdam van 8 tot en met 24 augustus.
Een olijke man, puffend en zwetend, gehuld in een kleurig overhemd, bespeelt een elektrische gitaar en zingt over zijn Bent op een kar, die hij ook nog eens zelf moet voorttrekken over het hobbelige terrein. Remi uit ‘Alleen op de wereld’ zou zijn pet er voor afnemen. In zijn 6+ familiepretcabaret laat Pieter Tiddens zijn publiek kennismaken met zijn leven als muzikant en hoe dat zo gekomen is.
Tiddens is onderhoudend met zijn autobiografische schetsen. Kinderlijke kromtaal en jeugdsentiment voor de ouders, kleuren zijn anekdotes en liedjes. Zo blijkt de gereciteerde Oersonate van Kurt Schwitters uit 1932, de ‘uitvinding’ van de rap te zijn. In 1968 wint hij de het door Ria Bremer gepresenteerde Zing Boem Festival en wint een slaapzak. De 2e prijs was een luchtbed. Pieter is fan van popmuziek. Zijn droom om net zo te zijn als de Beatles mislukt, dus zit hij nu bij Bent. En als je in een Bent Bent, Bent je wie je Bent. Tiddens trapt keet en geeft bruikbare hints die opvoeding met een knipoog kunnen bevorderen.
11/8
De ijle buitenlucht van de avond wordt gevuld met de bronzen stem van Nat ‘King’ Cole.
“Love is all that I can give to you”
Gehuld in scherp licht wordt op de dansvloer innig gezoend door drie verliefde paren, terwijl het publiek binnenstroomt.
“Love is more than just a game for two”
Dat liefde meer is dan een spel, wordt snel duidelijk wanneer de betovering wordt geschaad door eerste butsjes en confrontaties. Liefde is de chemie die ons verleidt tot binding en geborgenheid. Liefde leidt tot passie, verrukking en extase.
“Two in love can make it”
Liefde is ook een ontdekkingsreis: onzeker en vol gevaar.
“Take my heart and please don't break it”
L.O.V.E. is een nieuwe stuk van Cecilia Moisio - artist in residence bij productiehuis Dansmakers Amsterdam - waarin zes dansers de emoties ondergaan waar liefde toe uitnodigt. Vertederend, confronterend, meedogenloos en soms verpletterend, worden deze emoties gedragen in een lichaamstaal die boeit en verontrust. De mimiek van de dansers vertoont alle denkbare emoties tussen euforie en haat, en maakt van deze voorstelling een intrigerend schouwspel.
“Love was made for me and you”
11/8
Een naakte vrouw met een schalkse glimlach, loopt langs de voorste rijen en deelt bananen rond. Een andere vrouw in de rol van spreekstalmeester, onderhoudt de toeschouwers met een filosofisch getinte bespiegeling. Met lichte spot in haar stem en een zichtbaar genoegen, onderwerpt ze de aanwezigen aan een vilein spel van taal en betekenis. Op de speelvloer ontstaan tekenen van spel en dans die slechts tot aanzetten beperkt blijven. Eerder zijn het anarchistische tendensen en onderlinge confrontaties tussen de acteurs en de dansers.
Interactie, context en verwachtingen worden ontdaan van elke vanzelfsprekendheid en in een macaber daglicht gesteld. “Wat heeft u zich voorgesteld van deze voorstelling? Gedachten zijn niet vrij en onbevangen. Dit is geen spel. Hier bestaan geen terzijdes. Illusies zijn desillusies. Hier wordt met u gespeeld. Schijn is schijn”. De taal gaat verder, ontdaan van elke vorm van fantasie, terwijl de personages steeds verder verwikkeld raken in gruwelen uit de werkelijkheid.
Binnen de context van deze experimentele confrontatie blijft er veel ruimte voor humor, schoonheid en gratie. Spel en dans zijn overtuigend. Het inlevingsvermogen van de acteurs vraagt nog enige rijping.
Offending the audience is een dans-theater-voorstelling, gebaseerd op het gelijknamige stuk van de Oostenrijkse toneelschrijver Peter Handke. Club Guy & Roni presenteert dit project, waarin de uitwisseling tussen jonge makers uit diverse disciplines centraal staat.
11/8
Blues Brothers ontdaan van hun glimlach en een lugubere figuur in gehavende kledij. Grimmig betreden zij een loods waarin schroot is opgetast. Schel licht creëert een onaangename sfeer.
Een aandoening met uiterlijke kenmerken of een lichamelijk gebrek wekt leedvermaak en leidt tot pesterijen en vernedering. Flip, de ‘zieke’ drager van leed en kwelling, zal zich tot de tanden moeten wapenen om niet ten onder te gaan aan zelfvernedering. Hij weert zich door zijn eigen ziel tot op het bot te fileren en zijn gehoor te bruuskeren met rauwe spot en provocatie. Een houding die gezag afdwingt. Bellse Parese, een aangezichtsverlamming, als spiegel van de ziel. Flip Noorman wordt Bellse Parese.
Flip en zijn band De Noormannen brengen spottende bluesrock en tedere chansons omlijst met groezelige arrangementen en ketelmuziek. Flip Noorman prikt met zijn teksten in verborgen angsten en paait de ziel zodra de weerzin bij zijn toeschouwers is weggeëbd
11/8
Huisje, boompje, beestje. Gezelliger kan het niet worden, dus verzanden familierituelen meer dan eens in een grauwe sleur en slepen de familieleden zich door het alledaagse leven. In Happy Family van gezelschap Fantasten, trekt de zoon zijn stoute schoenen aan en verandert het gestrande sprookje in een demonisch avontuur.
Mooier kan een voorstelling niet zijn op de Parade. In Happy Family klopt alles: decor, rekwisieten, kostuums, muziek en licht vormen een sluitende eenheid, waarbinnen de acteurs een vertelling verbeelden die je vastzuigt op je stoel. Een vader, een moeder en een zoon leiden hun leven in gestolde tevredenheid. Decor en kostuums (de spiegel van hun bestaan) vertonen louter grijstinten. Mimiek blijft verborgen achter statische maskers. De ijzeren regelmaat in dit bestaan, komt tot leven in een vervreemdende choreografie die doet denken aan paraderende soldaten van het Noord-Koreaanse staatsleger. Deze bizarre regelmaat maakt plaats voor gebeurtenissen die de verhoudingen binnen het gezin volledig uit balans trekken. Verhitte emoties stapelen zich op en brengen het gezin steeds meer in beweging. De muziek in deze voorstelling, vormt een onmisbare laag in de enscenering en onderstreept de aanstekelijke humor.
Het idee voor Happy Family ontstond als kick-off, uit de succesvolle productie ‘Isolement’ die Fantasten eerder dit seizoen maakte.
13/8
Reageer hieronder
Geen reacties