Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Zaterdag 23 Augustus 2014 at 2:32 pm
JAZZ MIDDELHEIM 2014. DAG 4 van 4
Tekst: Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Jazz Middelheim dag 4 begon wild en hard met het Carate Urio Orchestra van rietblazer Joachim Badenhorst, een opmerkelijke figuur in het hedendaags jazzlandschap. Bij het 7-koppige orkest lijkt experiment en improvisatie de boventoon te voeren, toch ligt er ook een hoop vast. Moderne free jazz, geconcentreerde herrie, vioolschermutselingen, het waren zomaar wat duidingen die bij me opkwamen. Voor de jazzpurist wellicht te veel van het goede, voor de modernist de schakel naar vernieuwing. Ik hang daar ergens tussenin, de spanning in de muziek trekt me aan, de ogenschijnlijk doelloosheid weer niet. Al viel er bij dit optreden toch veel te beleven en liet ik het toch maar over me heen komen.
Gorka Benitez
Daarna snel naar de Club Stage voor de uit Barcelona afkomstige saxofonist/fluitist Gorka Benitez. Vijf jaar terug zag ik hem optreden in de Jamboree Jazzclub aan de Placa Reial vlakbij de Ramblas en raakte onder de indruk van zijn spel. Op Jazz Middelheim begon hij alleen met drummer David Xirgu. Het kan snel saai worden met alleen sax en drums. Benitez vermeed die valkuil door zijn gevarieerde spel op de tenorsax, maar Xirgu had helaas een wat minder gevarieerd repertoire. Benitez liet horen veel op de sax te kunnen, het was alsof hij een verhaal vertelde. Op de sax gaf hij in feite het ritme aan. Meer variatie bracht hij aan in de volgende drie optredens. Als hij sax speelde was zijn muziek jazz georienteerd, op de fluit boog hij muzikaal af richting Zuid Amerika. Uitgebreid met gitaar ( Dani Pérez) en bas (Nic Thys) kwam er nog meer variatie, maakte hij er zelfs een feestje van met Afrikaans klinkende melodieen.
Vijay Iyer. Mutations
Zondag volgde het derde optreden van Vijay Iyer. De uitvoering zondags van de 10-delige suite Mutations met het Hermes strijkersensemble was spannender dan de Spoken Word jazz van zaterdag. Vijay bracht een mooie mix van klassiek, jazz en elektronica. Allereerst begon hij solo met een aantal rustige bijna meditatieve pianocomposities. Met de rechterhand speelde hij ritmische patronen terwijl hij met de linker mooie accenten gaf. Zo creëerde hij een fijne golvende cadans die plots versprong naar harde dreigende noten. En vervolgens keerde hij terug naar een wiegende repetitieve melodie. Daarna voegde het Hermes Ensemble zich bij de pianist: twee violen, een altviool en een cello. Vanaf dat moment lag de focus meer op Vijay Iyer als componist. Hij schreef Mutations al in 2005. Het verscheen op zijn eerste album voor ECM. In Mutations I-X weefde Iyer akoestische en elektronische sound-texturen aan elkaar. Iyer bespeelde in de uitvoering van Mutations minder de piano, bediende vaker de schuiven van het aan zijn laptop gekoppelde mengpaneel. En veranderde zo met minieme bewegingen het geluid waarmee hij intervenieerde in de vaak prachtige strijkersmelodieën. Af en toe maakte hij lichte kraakgeluiden waar de strijkers omheen speelden als een licht klinkende sirene. Of hij tekende hij op papier en bracht zo een ritmische soundscape op gang waarop de strijkers vakkundig balanceerden. Soms werd het meeslepend, creëerde hij een spannende mysterieuze soundscape met repetitieve patronen.
Associaties met Stockhausen en minimal music lagen voor de hand.
Voor de rest van Dag 4 (Enrico Rava & Stefano Bollani, Ahmad Jamal) verwijs ik door naar het verslag van collega René de Hilster
Reageer hieronder
Geen reacties