Categorie: THEATER, MUSICAL, MUZIEK
Donderdag 02 Oktober 2014 at 7:34 pm
DREAMGIRLS IS ÉÉN GROOT SWINGEND FEEST
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P
Nog voor er ook maar een stap voor een try out op het podium was gezet waren de eerste vijftigduizend kaarten al weg. Dreamgirls is hot en hoe. Na het zien van de première van deze swingende soul happening begreep ik ook direct waarom.
Alles klopt in deze productie. Jarenlang heeft Albert Verlinden moeten wachten voor hij groen licht kreeg om deze Amerikaanse succesvoorstelling naar Nederland te halen en toen dat groene licht er eenmaal was heeft hij dubbel zijn nek uitgestoken met de keuze van de cast. Je hoofdrol laten spelen door een topzangeres, maar zonder enige acteerervaring is een teken van lef, maar ook de derde Dreamgirl, naast Pearl Jozefzoon die wel enige musical ervaring heeft, te kiezen voor de vrij onbekende en ook zonder enige acteerervaring debuterende zangeres Aïcha Gill is kloten tonen. En het werd wat Albert en de zijnen er van hadden verwacht. Het spettert en swingt aan alle kant en is een waanzinnige productie geworden. Vertegenwoordigers van de oorspronkelijke productiemaatschappij die op de première aanwezig waren spraken hun lof uit over deze nieuwe Nederlandse productie.
Het verhaal gaat over een meiden Soul trio, Denk gerust hardop aan The Supremes, al zal die naam, met oog op rechtenclaims en hoge fee’s nimmer vallen. De dames verliezen nipt een talentenjacht, wegens manipulatie, maar kunnen wel als achtergrondkoor mee op tour met James (Jimmy) Thunder Early, een geweldige rol van Clayton Peroti, die een type James Brown neerzet waar Brown zelf jaloers op geworden zou zijn.
Maar de dames barsten van de inspitratie en enthousiasme dus willen ze als trio verder. Dan steekt de commercie de kop op en zorgt manager Curtis Taylor jr.(Edwin Jonker) er voor dat Effie White (Berget Lewis) niet langer de leadvocals zal doen, maar zijn liefie Deena Jones (Pearl Jozefzoon), die aanmerkelijk slanker en daarom commerciëler oogt, deze rol krijgt.
Lorrell Robinson (Aïcha Gill) laat het eigenlijk gelaten over zich heen komen ook al is zij het er niet echt mee eens. In eerste instantie schikken de meiden zich in deze wijziging en langzamerhand veroveren ze terrein, zelfs in clubs waar voorheen geen zwarte artiesten optraden, het speelt in de jaren zestig en zeventig, komen ze aan de bak. Tot Effie er niet langer tegen kan als achtergrondje te dienen en er uit stapt.
In de jaren die voorbij gaan worden de Dreamgirls The Dreams en het gaat ze voor de wind. Er zijn 7 jaar voorbij als Effie die inmiddels een kind heeft gekregen weer gaat zingen, solo nu en dat slaat in als een bom. Dan breekt pas echt de strijd tussen Effie en Curtis los. Als Effie met “One night only” een waanzinnige soulballad tot een megasucces komt, besluit Curtis dat The Dream dit lied in een discoversie moeten releasen. Kortom de relatie wordt er niet beter door en dat terwijl Effie ook nog eens een groot geheim voor Curtis verbergt. Als dan ook Deena besluit dat ze een filmcarrière meer ambieert dan haar leading rol in The Dreams gaat Curtis volledig los. Is dit het eind van The Dreams?
Naast de waanzinnige band die het geheel ondersteund vallen ook decor en licht op door de perfectie. Helaas laten Nederlandstalige teksten zich niet zo goed in soul vangen en komen die soms iets gekunsteld over, maar daar waar het originele, Amerikaanse, materiaal wordt gezongen is het meer dan meesterlijk en lijkt het wel een beetje of je twee uur live naar de Ferry Maat Soul Show zit te kijken. Naast de waanzinnig goed debuterende Berget Lewis, die klaar is voor meer, zoals ze mij na afloop toefluisterde, is vooral Clayton Peroti overweldigend. Misschien dat de Verlinden cs. er over kan nadenken om juist voor hem een op hem toegespitste musical te laten schrijven of aan te schaffen. Hij is het meer dan waard en dan zal ook zeker een waanzinnige voorverkoop die productie ten deel vallen.
Reageer hieronder
Geen reacties