Categorie: THEATER, TONEEL
Maandag 20 Oktober 2014 at 5:34 pm
Dwaallicht van het Volk na ruim 30 jaar nog steeds meesterlijk
door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Eenendertig jaar geleden was “Dwaallicht” onder regie van Wanda Reisel een pakkende voorstelling speciaal voor scholieren van het middelbaar onderwijs. Toen de tournee destijds was afgelopen spraken Bert Bunschoten en Wigbolt Kruijver af, dat als ze ooit weer met twee zouden zijn, ze dit stuk zouden hernemen. Nu, in 2014, zijn ze weer met twee als “Het Volk” en spelen ze een lange theatertournee “Dwaallicht” naar de novelle “Het Dwaallicht” van Willem Elsschot, pseudoniem voor de Antwerpse schrijver Alfons de Ridder.
De twee heren van Het Volk spelen op onnavolgbare wijze beiden de hoofdpersoon Frans Laarmans, echter met regelmaat stappen ze wisselend uit de Laarmans rol om één van de vele tegenspelers en speelsters gestalte te geven. Zo wordt de toeschouwer meegenomen op een regenachtige avond in Antwerpen.
Laarmans ziet, als hij een krant gaat kopen om thuis de tijd te doden en zich niet te veel met zijn gezin te hoeven bemoeien, een drietal gekleurde mannen, naar het schijnt, de weg vragen. Hij stapt er op af, de mens is behulpzaam, en zo legt hij hen uit hoe ze het adres kunnen bereiken wat op het afgescheurde kartonnetje staat. Echter Laarmans alter ego vindt wel dat hij het zich er makkelijk mee heeft afgemaakt, te makkelijk en te onduidelijk. Als hij ze dus even later weerziet, biedt hij aan om ze naar het beschreven adres van de dame in kwestie, Maria van Dam, te begeleiden. Op weg ontdekt Laarmans dat deze gekleurde mannen Afghaans zijn en ze zijn aangemonsterd op de Dehli Castle, dat in de Docks van Antwerpen ligt. Daar hebben de drie de, naar vermoedt, beeldschone blonde Maria van Dam leren kennen en zij zou woonachtig zijn in de Kloosterstraat 15 in de Scheldestad. Het wordt al met al een lange avond in motregenend Antwerpen, want al snel wordt duidelijk dat Maria van Dam niet in de Kloosterstraat 15 woont, want daar is een vogelkooitjeswinkel gevestigd en is Maria onbekend.
Laarmans, is vindingrijk en zo neemt hij zijn drie donkere kompanen mee door het nachtelijk Antwerpen naar het politiebureau want die zullen Maria mogelijk wel kennen en weten waar zij gehuisvest is. De personen die we tijdens de avond ontmoeten zijn prachtig gestalte gegeven karikaturen van Vlaamse lieden. Vet aangezet maar net niet te vet dat het belachelijk wordt het is komisch en gevat. Al naar gelang het stuk zich vordert hebben we heel wat meters over de natte kasseien gelopen, zijn we doorwater nat en verkleumd door de koude. Zeker de drie gekleurde heren zullen het koud hebben in hun linnen kostuums, maar deze drie gekleurde heren, ook die met het mutsje, zien we in heel de voorstelling niet, wel de simpele bureau agent, de pijprokende rechercheur, de louche hoteleigenaar, de oude vrouw van de vogelkooitjes winkel en haar vreemde zoon en de vrouw van de krantenkiosk. Met uitzondering van de zoon in de winkel en de rechercheur spelen alle tegenspelers op de vierkante meter in een zeer nuttige driehoekige counter die een belangrijk decorstuk in dit toneelstuk vormt, alleen al voor deze vindingrijke decoroplossing zou je deze voorstelling al moeten gaan zien, maar vooral voor het sublieme en prachtige spel van de beide heren Bunschoten en Kruijver, dit keer onder regie van dochter Minke Kruijver. Ter overtuiging wil ik nog even kwijt, dat ik na afloop van de voorstelling in de stellige overtuiging leefde dat ik de pijn aan mijn enkels te danken had aan de gladde kasseien uit het Antwerps schipperskwartier en die ietwat zilte geur die ik rook, de geur van de Schelde was. “Dwaallicht” is een meesterlijk mooie vertelling in een pakkende toneelvoorstelling, een absolute toneelaanrader voor de echte genieters. Ga dit zien.
Reageer hieronder
Geen reacties