Categorie: THEATER, TONEEL
Woensdag 31 December 2014 at 9:12 pm
“Geluk” is een toneelstuk dat een ieder anders zal beleven.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P
Auteur/regisseur Ger Thijs is een van die persoonlijkheden in de theaterwereld die ik zelden heb kunnen betrappen op een zwak moment, ook nu brengt hij weer een prachtig toneelspel dat, vooral door zijn acteurs naar een hoog plan wordt opgestuwd. En dan vooral door de briljante invulling van de rollen gespeeld door Mark van Eeuwen en in het bijzonder Porgy Franssen, helaas was voor mij Renée Fokker de zwakke schakel in het geheel. En juist Fokker doet het geheel wat wankelen, iets waar m.i. ook Thijs als regisseur weinig tot niets mee kan doen. Het is haar uitstraling, of zoals in deze productie, haar gemis aan voldoende uitstraling. Fokker is vlak en zelden boeiend in haar spel. Dat in grote tegenstelling tot Franssen die als Martin een meesterlijke rol neer zet.
Het verhaal gaat over de vele facetten der liefde, noem het de gezichten waarin de liefde zich kan openbaren, maar soms ook verborgen blijft. Vera (Fokker) is een idealiste met de droombeelden dat de wereld wel degelijk verbeterd kan worden haar idealisme lijkt grenzeloos, Martin daarentegen is een realist met een gezonde dosis humor die soms zelfs naar sarcasme neigt. En hoewel je zult denken deze twee tegenpolen zullen nooit iets worden samen, blijkt het juist tegenovergestelde waar, ze vallen als een blok voor elkaar en de liefde is groot. Maar als blijkt dat haar kinderwens niet door Martin vervuld kan worden wordt er na heel veel verschillende pogingen gezocht naar een andere oplossing, en uit die oplossing wordt Thomas (Van Eeuwen) geboren.
Maar is dit werkelijk de oplossing van de zoektocht naar het geluk, het grote geluk wat ze van oorsprong beiden in hun relatie zagen en wie is er uiteindelijk gebaat bij de waarheid als die onder de tafel had kunnen en mogen blijven. Als die waarheid door Thomas wordt ontdekt voor dat zijn vermeende vader hem dit had kunnen vertellen drijft dit een wig tussen hen beiden en groeien ze uit elkaar.
Ze treffen elkaar na jaren weer, de avond voor de crematie van Vera. De interactie die dan tussen opvoedvader en zoon plaats vindt is er een van strijd van woede van verdriet en van verwijten, er wordt met stront gesmeten en je weet dat beiden vrezen voor de volgende morgen de dag van de crematie, kunnen ze door een deur de aula in of …..
Thijs weet dit gegeven op een prachtige manier uit te werken met telkens flash backs er tussendoor uit het leven van Martin met Vera en dan is het jammer om te moeten constateren dat Porgy Franssen zo’n meesterlijk acteur is dat in zijn nabijheid Renée Fokker vervaagt tot een matig actrice, wat ze overigens zeker niet is, gezien haar eerdere prestaties. Toch doet dit niveauverschil, wat niet opvalt in de dialogen tussen Martin en Thomas, wat pleit voor van Eeuwen, enige afbreuk aan deze verder prachtige voorstelling. Overigens een voorstelling die een ieder op een heel andere wijze zal beleven. Misschien omdat ik diezelfde middag bericht had gekregen van het plots overlijden van een door mij zeer gewaardeerd collega, ik had op bepaalde momenten moeite met de wijze waarop er met de dood werd omgegaan, maar ook elders in de zaal en na afloop van een enkeling die ik kort even sprak beaamde dit. Maar anderzijds is dat wel weer een ultiem teken van het feit dat het verhaal je weet te raken en in je persoonlijke emoties graaft en wentelt. Dat is precies die aanpak van Thijs, niet alleen als regisseur maar waarschijnlijk meer nog als toneelschrijver.
Voor informatie en speeldata van “Geluk”zie: www.toptheater.nl
Reageer hieronder
Geen reacties