Categorie: JAZZ, MUZIEK
Zaterdag 14 Maart 2015 at 08:45 am
Stefano Bollani; Joy in spite of everything
Door Harm Tiddens met beeld van Rosaria Macri
Joy in spite of everything is de mooie titel van de laatste CD van Stefano Bollani. Dat Stefano ‘joy’ beleeft ondanks alle ellende in de wereld werd wel duidelijk tijdens zijn
optreden in een uitverkocht Lantaren Venster. De titel geeft ook wel aan dat er enige bezinning is gekomen in de voorheen wel zeer onstuimige maar nu wat grijzende Stefano Bollani. Toen ik hem tien jaar geleden zag spelen leek hij meer op een acrobaat dan op een pianist. Hij wringt, draait, wipt, buigt voorover en achterover en zwiept met zijn benen. Dat doet hij nog steeds maar toch minder heftig dan vroeger. Waarom doet hij dit?
Het spelen zal er wel niet makkelijker door worden met al die onmogelijke houdingen. Hij moet vroeger zijn piano docenten vast tot wanhoop hebben gedreven. Zit nou eens stil Stefano……. Gaandeweg het optreden wordt het me duidelijk. Stefano beleeft de muziek samen met zijn geliefde, de piano. Maar deze geliefde is een onbeweeglijke Steinway en Sons waaraan Bollani zit vastgeplakt met zijn handen. Zijn lijf probeert te ontsnappen aan de beperkte bewegingsvrijheid. 
Maar ja verder dan een armlengte kom je niet. Af en toe ontfermt hij zich ook over de Fender Rhodes aan zijn rechterzij. Die laat iets meer bewegingsvrijheid toe. Je kunt er bijvoorbeeld voor knielen. De relatie met zijn toetsinstrumenten gaat diep. Hij discussieert, draagt voor, en maakt ruzie met de Steinway. Bollani beheerst vele stijlen die variëren van een latin groove tot meer experimentele maar immer melodische jazz. Een mooier contrast tussen de bewegelijke Stefano en stram rechtop zittende drummer Morten Lund kan er niet bestaan. Morten Lund zit keurig rechtop en draait af en toe het hoofd naar rechts en soms naar links. Nee, bij Morten komt alle bewegelijkheid bij handen en armen naar buiten. 
Morten heeft goed geluisterd toen er gezegd werd door zijn docent: zit nu eens stil! Altijd superstrak, altijd gedoseerd, van subtiel tot supersnel in mooi opgebouwde solo’s. Ook Morten praat met en via zijn drumset. Bassist Jesper Bodilsen stond letterlijk tussen het Bollani Morten vuurwerk in. Een ‘double bass’ kan van nature wat minder attack leveren dan een piano of drum. Bij de rustige nummers kwam Bodilsen met zijn solo’s dan ook meer uit de verf dan tijdens de wat meer snelle stukken. Het publiek genoot zichtbaar door de ‘joy’ die het trio uitstraalt met de nog immer in vlagen acrobatische Bollani. Maar misschien zat het genot hem nog wel meer in de wat meer serieuzere emotionele kant die hij heeft laten zien. Met ‘in spite of everything’ heeft de muziek van Bollani meer diepgang gekregen.
Reageer hieronder
Geen reacties