Categorie: THEATER, TONEEL
Zaterdag 28 Maart 2015 at 8:24 pm
Hoogwater vh Laagwater is een avond heerlijk, op z’n Schippers, vermaakt worden.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Wim T Schippers is inmiddels 72 jaar, hij is beeldend kunstenaar, schrijver, entertainer, programmamaker en acteur maar eigenlijk bovenal performer. Het leuke is dat in de kleine vijfenveertig jaar dat ik deze man volg ik hem amper ouder heb zien worden, ook nu met 72 jaar ziet hij er nog steeds uit als een lekker provocerende jongere. En zo gedraagt hij zich ook nog steeds, laat zich bijvoorbeeld plots van het podium vallen en staat ogenschijnlijk fit als een twintiger weer op.
Onlangs speelde hij mee in een door hem i.s.m., Paul Koek en Titus Muizelaar geschreven muziektheaterproductie voor de Veenfabriek, Toneelschuur en Adelheid /Female Economy met uit het laatstgenoemde gezelschap Merel Polat en Titus Muizelaar, De overige cast bestaat uit: Jacobien Elffers, Joep van der Geest, Paul Koek, Ton van der Meer, Phi Nguyen, John van Oostrum en een plaatselijk amateur koor. Het werd een avondje Schipperiaans genieten. Met heel veel herkenningspunten aan eerder werk van Wim T Schippers. Werk als “De lachende scheerkwast, “Op zoek naar Jolanda”, Ron Flon Flon met Jacques Plafond”” en natuurlijk de Fred Haché shows”” en “Sjef van Oekel en Barend Servet”en “Waldolala” De voorstelling werd eigenlijk een soort van feest van herkenning, hoewel ik nergens doublures of kopiewerk van eerdere producties zag, het was meer de stijl en aanpak die mij deed terugdenken aan die heerlijke producties van toen.
Schippers zelf zit in een aantal van de 12 scenes die in de voorstelling voorbijkomen, eerlijk verdeeld 6 maal muzikaal, waarbij Schippers als dirigent van een koor, en concertpianist met flauwte ten tonele verschijnt, verder is hij ook nog een keer toneelmeester in de zes toneelscènes. Zo komen alle acteurs in verschillende gedaanten voorbij, Titus Muizelaar bijvoorbeeld, hoewel pensioengerechtigd, gelukkig nog steeds actief, rijdt een aantal malen als een parkeerwachter met een bloedgang op een Segway over het podium om later weer in meerdere gedaanten terug te keren en aan het slot heeft hij nog een lekkere verrassing in Petto.
Natuurlijk moet je bij Wim T Schippers er een beetje doorheen kijken, dat is ook de kunstenaar in zijn theaterwerk, hij is hilarisch maar met grote regelmaat met een verwijzing die aan het denken zet. Zoals de landmeters die een prachtig stukje natuur komen opmeten om daar weer bebouwing op te gaan plegen, deed mij gelijk denken aan de Barend Servet hit:”Waar moet dat heen” (Waar ooit de boterbloemen bloeiden staat nu….) en zo zie ik meer kleine verwijzingen naar de wereld om ons heen, gezien door de ogen van een eeuwige hippie die nog altijd de wereld wil verbeteren. Maar let op het is zeker geen belerend of vingerwijzend stuk geworden. Het is een heerlijk vermakelijke voorstelling waarin elke acteur, musicus of koorzanger het maximale uit zich zelf weet te halen en daardoor, elke voorstelling doet er een ander amateur koor mee, steeds weer anders en verrassend zijn. Maar de vaste kern van voornoemd gemelde acteurs en musici maken van de verschillende, op het oog los van elkaar staande scenes uiteindelijk een heel mooie balans van een heerlijk stuk totaaltheater, want louter muziektheater vind ik voor de productie te kort doen, het is meer, veel meer en bovenal genieten als je een liefhebber van het werk van Wim T Schippers bent en de structuur in de schijnbare chaos kunt en wilt herkennen.
Voor informatie over speeldata en achtergrond info verwijs ik naar: n
Reageer hieronder
Geen reacties