Categorie: THEATER, TONEEL
Dinsdag 31 Maart 2015 at 11:35 pm
“Zout op mijn huid” is vooral herkenbaar
Door Jacques Nachtegaal Het Collectief N & P.
Het is niet zo maar een liefdesverhaal, nee “Zout op mijn huid” is meer, het is een verhaal dat bol staat van de erotische spanning en nergens echt goor wordt. Het verhaal van twee gehuwde mensen, zijn uit de Parijse Avant Garde en hij een simpele Bretons visser. Het enige dat hen bindt is eigenlijk de liefde en erotiek. En ondanks de eigen huwelijken, die ze eigenlijk geen van beiden op het spel willen zetten is het samenzijn het meest ultieme.
Het boek van Benoite Groult uit de jaren tachtig deed destijds veel stof opwaaien en mag in feite een beetje gezien worden in de lijn van het veel later verschenen “Vijftig tinten grijs” maar is mogelijk explicieter in de beschrijvingen. Hoe zet je dat op de planken zonder er een banale sexueel getinte voorstelling van te maken. Regisseur Mirjam Koen lost het op door mooi gebruik te maken van de sensuele spanning die kan worden opgevoerd door de vrouw in kwestie, George, zowel op jeugdig leeftijd (Sophie van Winden) en vooral door haar als vertelster op rijpere leeftijd (José Kuijpers) ten tonele te voeren terwijl de visser Gauvain (prachtig gespeeld door Dragan Bakema) slechts door het gesproken tijdbeeld en de tegenspeelster in leeftijds fasen herkenbaar is, maar in werkelijkheid in leeftijd de jonge minnaar blijft. De jong geliefden spelen het spel de oudere vrouw kijkt terug op wat ze hadden. Het klinkt misschien moeilijker dan het op het toneel duidelijk wordt.
Het bijzondere van deze relatie is dat beiden enorm verschillen in leefstijl en sociale achtergrond, beiden op eigen niveau gehuwd zijn maar juist als ze bij elkaar zijn geweldige eenheid vormen. Zijn ze sexueel een eenheid sociaal en ook emotioneel verschillen zij als dag en nacht van elkaar. Heel mooi is om te zien dat al naar gelang de relatie zich voortzet zij hem slechts als een tussendoortje naast haar huwelijk ziet en hij juist er op aanstuurt om een vaste relatie aan te gaan, hij wil daar op den duur zelfs zijn vrouw, waar hij toch zielsveel van houdt en zijn kinderen verlaten, als zij maar bij hem blijft.
Zover zal het niet komen, juist door het niveauverschil zie je dat juist zij hem als extraatje ziet en dat ook zo wil houden en ondanks de gepassioneerde sex die ze hebben zal dat het nooit winnen van haar sociale status die ze vooral niet wil verliezen.
Eigenlijk is het ook haar arrogantie die dat voorkomt, zij blijft de dame die zich heeft laten verleiden maar het niet anders ziet dan een minnaar op dagen wanneer hij niet op zee zit en zij zich los kan weken uit haar dagelijks bestaan.
En nergens ook maar een moment echt zichtbare seks, hoewel er wel een erotische scene speelt en er steun en kreunwerk bij komt kijken is de enige expliciete sex in de voorstelling hoorbaar als George op oudere leeftijd haar sexuele uitspattingen met hem bespreekt. Het blijft broeierig en correct en nergens hoeft het publiek ook maar op meer te rekenen, en juist dat maakt deze voorstelling zo bijzonder. Vooral taalkundig, de verdienste van toneelschrijfster Heleen Verburg, is het een mooie spanningsboog van wat ooit voor beiden een verboden liefde was.
Voor speeldata en verder info zie: www.hummelinckstuurman.nl
Reageer hieronder
Geen reacties