Categorie: THEATER, TONEEL

Donderdag 02 April 2015 at 9:32 pm

Een indrukwekkend eerbetoon aan Francesca Woodman.

foto Ben van Duin foto Ben van Duin foto Ben van Duin

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.

 Soms zijn er van die, kleine zaal, producties die aan de aandacht dreigen te ontsnappen. Juist dan zou je pareltjes van theatervoorstellingen missen. Gelukkig attendeerde Nadia Amin mij op de productie waarin zij tezamen met Lore Dijkman, Nina Fokker en Jessie Wilms onder regie van Arie de Mol speelt. De voorstelling “HOW TO PLAY FRANCESCA WOODMAN” is een ongekend eerbetoon aan de fascinerende Amerikaanse fotografe Francesca Woodman.

Francesca, dochter uit een kunstenaarsgezin, waarin de vader een abstract schilder en moeder een beeldhoudster/Keramiekmaakster, welke samen het leven van Francesca zwaar beïnvloed hebben. Zij groeide op in een tijd dat juist in de Amerikaanse kunstenaarswereld Flower Power, drugs, vrije liefde, onbegrensde openheid en bovenal het gevoel dat alles moest kunnen de boventoon voeren. Francesca begint op dertienjarige leeftijd met het maken van foto’s. Niet zo maar kiekjes van een leuke omgeving zoals andere leeftijdgenoten mogelijk in die tijd deden, Nee echt kunstzinnig fotomateriaal. Natuurlijk was Kunst haar met de paplepel ingegoten maar haar innerlijke drang naar erkenning, en acceptatie van vernieuwing op weg naar succes deden haar heel bijzonder materiaal maken. Anderzijds dreven die ambities haar eigenlijk tot een waanzin waar zij niet meer aan kon ontsnappen.

Uiteindelijk leidt dat er toe dat Francesca als manisch depressieve jonge vrouw van 22 jaar zich van het leven beneemt door zich van het dak te storten. Zij laat naast twee onbegrijpende en compleet gesloopte ouders, ook een gigantisch archief aan negatieven en foto’s na.

Tegenwoordig zijn haar foto’s bijzonder hot en misschien zou je zelfs van een cultstatus mogen spreken. Meestal vormde zij zelf het onderwerp op haar foto’s. Ze maakte foto’s van Naakte vrouwen, zoals gezegd, meestal zij zelf, in vreemde posities, situaties en of op bijzondere locaties of in vreemde ruimten. Een en ander combineerde zij dan weer met stoffen, kledingstukken en of objecten, waarin zij zelf leek op te gaan. Bijzonder fotomateriaal waar heel veel uit te halen is en meer toont dan slechts het beeld op de foto. Het zal duidelijk zijn dat Woodman hiermee een duidelijke boodschap wilde ventileren en daarom is het extra triest dat zij zo jong voor het einde koos want er wordt in het algemeen vanuit gegaan dat Francesca nog veel meer te vertellen had.

Maar hoe vat je dit op passende wijze in een toneelversie, die vooral Francesca Woodman, haar werk en haar leven goed uit de verf laat komen en er niet tekort wordt gedaan aan wie zij was en wat ze wilde vertellen.

Regisseur Arie de Mol, die eerder het Gezelschap Els Inc. In Schiedam had geleid, en daarna naar Maastricht vertok waar hij na deze productie Toneelgroep Maastricht gaat verlaten voor Toneelgroep de Appel is Scheveningen, is een bevlogen regisseur met een goed oog voor detail, die in deze productie vol lef de combinatie met het multimediale aangaat. Hierdoor wordt deze voorstelling extra boeiend. Sterker nog, indrukwekkend. Want naast het geweldige, bijna bevlogen, spel van de vier actrices, die geen van allen voor elkaar onderdoen, vormt de videotoepassing en het directe videobeeld van de actrices een extra dimensie die sterk wordt toegepast. Daardoor gebeurd er niet alleen op de vloer maar ook op de schermen van alles tegelijk. Door de prachtig toegepaste tempowisselingen, de verkleedpartijen en de muziek wordt ook het tijdsbeeld van de jaren zeventig sterk verduidelijkt en het verhaal nog veel begrijpelijker dan louter uit de tekst. Een tekst overigens van Erik-Ward Geerlings en Anne Vegter, die ijzersterk is en zo duidelijk de geestestoestand van Francesca weet te tonen dat die de grootste kracht van deze voorstelling is. Herhalingen in gesproken woord en geschrift op de schermen bieden een extra verdieping aan het geheel. In anderhalf uur maakt de toeschouwer de jeugdjaren van Francesca mee en eenmaal aan het slot van de voorstelling wordt het totaalbeeld kristalhelder. Voor die gelukkigen die deze voorstelling hebben gezien en nog gaan zien zal aan het werk van Francesca Woodman een extra dimensie worden toegevoegd. Met dank aan Arie de Mol cs. Voor deze meesterlijke “HOW TO PLAY FRANCESCA WOODMAN”.

Voor informatie en speellijst kijk op: www.toneelgroepmaastricht.nl




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.