Categorie: THEATER, TONEEL
Vrijdag 10 April 2015 at 9:28 pm
De gebroeders Gieske zetten je constant op het verkeerde been
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Ze staan voor het eerst samen op de planken de gebroeders Paul en Wilbert Gieske. Met “LANG ZULLEN WE LEVEN” hebben de 2 broers in eigen beheer een door Paul Gieske geschreven productie op poten gezet, die veel meer aandacht verdiend dan de kleine dertig voorstellingen die ze nu hebben mogen spelen. Toch lijkt het niet mogelijk deze productie voor volgend seizoen in de reprise te spelen. En dat is verdomde jammer want naast het feit dat dit toneelstuk vol humor, venijn en cynisme zit is het ook nog eens een duidelijke eye opener voor de talloze problemen met Alzheimer voor de persoon in kwestie maar ook voor de omgeving en de partners. “LANG ZULLEN WE LEVEN” verdiende een beter lot.
Wilbert speelt een Griekse klassieker als een man het podium oploopt. In eerste instantie herkent Wilbert de man met zijn koffer niet, maar een hem op de revers geknijperd briefje maakt duidelijk dat de familie op vakantie is en het nu aan Wilbert is om een maand voor zijn broer te zorgen. Mijn Broer? Vraagt Wilbert zich eerst af want de herkenning ontbreekt aanvankelijk, maar langzamerhand wordt e.e.a. duidelijk. Paul is Alzheimer patiënt, of in ieder geval heftig dementerend, zo lijkt het in eerste instantie wel te zijn.
Echter al naar gelang de voorstelling zich vordert blijkt er weinig over te blijven van die dementie en krijgt het publiek het idee dat het Paul allemaal wel goed uitkwam, hij werd immers goed verzorgd. Toch is er sluimerend iets wat er tussen de broers speelt want er zijn veel vragen die niet helemaal beantwoord worden.
Tussendoor speelt Wilbert spontaan fragmenten van Pinter maar ook uit “Wachten op Godot”. Maar is dit spel of zijn het vastgeroeste herinneringen van ooit gespeelde stukken die hem zijn bijgebleven en daardoor zekerheden waar hij zich achter verschuilt om mogelijk iets te verbergen.
Helaas is het voor u nu niet meer mogelijk om zelf te constateren hoe knap alles in elkaar steekt en hoe geraffineerd regisseur Wannie de Wijn het toneelstuk naar een prachtige climax weet te voeren. Ondanks het feit dat er weinig voorstelling in de theaters in den lande te zien waren, zij die er wel bij waren zullen het met mij eens zijn dat met name het broedergevoel heel duidelijk gestalte krijgt in vooral de soepelheid van spelen, dat ik van Wilbert al kende, wat nu bij beide broeders heel herkenbaar aanwezig is, ook merk je de onderlinge chemie die zich moeiteloos omzet in een gezamenlijke chemie naar de toeschouwers in de zaal.
“LANG ZULLEN WE LEVEN” is een mooie toneelvoorstelling die werkelijk een vervolgkans zou moeten krijgen, of dat echt zal gaan lukken hangt van heel veel factoren af, maar dit stuk zou het zeker echt verdienen, al is het alleen maar om hen die het, om wat voor reden ook, gemist hebben toch nog de kans te bieden een mooi en doordacht toneelstuk over echte mensen te gaan zien. Ik heb in ieder geval genoten en niet alleen van de heerlijk verpakte humor en het vileine cynisme maar vooral van de diepere onderlaag die het stuk zoveel meer waarde geeft. Pracht stuk.
Overigens 10 april heeft u nog een laatste kans dit stuk te gaan zien in Gorinchem info via www.ATNext.nl
Reageer hieronder
Geen reacties