Categorie: THEATER, TONEEL
Donderdag 04 Juni 2015 at 1:57 pm
De “Pornopera” is pakkend, opwindend, verrassend maar nergens goor of pornografisch.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Als het zaallicht langzaam dooft komen Hans Dagelet en Soetkin Demey op uit de coulissen. Ze stellen zich op, heel kort voor rij 1 van de zaal. Er worden wat blikken over en weer geworpen en indringend de zaal in gekeken. De jonge vrouw (Demey) reikt enkele malen met haar hand en ook met haar lichaam naar de man (Dagelet). Heel zacht, bijna fluisterend en geheel onversterkt vertelt Dagelet als de vader het verhaal uit Ovidius Metamorphosen, over de jonge vrouw die verliefd wordt haar vader, hem verleid in de negen dagen dat haar moeder op reis is, ook destijds al een zonde die onbespreekbaar was, maar wel, net als nog steeds in onze tijd voorkomt.
Dagelet spreekt zo zacht dat het publiek op het puntje van de stoel zit om vooral maar niets van zijn verhalende woorden te missen. Het is zo stil in de zaal dat je alles hoort; een kuchje in de zaal, een krakende schoen op rij 1 en het trillen van een telefoon die op stil is gezet in plaats van uit. In een mooi ritme en ijzersterk van intonatie verteld Dagelet over deze begane zonde. En alles gebeurd in de duistere schemering van het licht.
Dan treden zij terug en voegen zich twee beeldshone sexy geklede dames (Eva Tebbe en Ekaterina Levental) zich bij hen, deze twee harpisten, zoals zal blijken, nemen plaats achter de twee reeds opgestelde harpen. In een minimal music die zo van Steve Reich of Philip Glass kan komen tokkelen zij een ietwat triest en ingetogen stuk muziek. Dan, in het midden van de cirkel, die op het podium is gecreëerd met op de beide flanken de harpen en er om heen een spoor waarop een lamp nagenoeg continue rond de vier binnen de cirkel draait, daar in die cirkel gebeurt het allemaal. Een hijg, kreun en steun libretto van de erotiek tussen de dochter en de vader, begeleid door een waanzinnig mooie soundscape die voor verschillende spanningsvelden zorgt en dat weer ondersteund door de twee harpen en de uitgestoten luchtklanken van Dagelet en Demey. Het werkt zelfs erg ontspannend maar ook herinneringen en gedachten oproepend, het sleurt je mee naar eigen erotische gedachten en zonder ook maar een seconde goor geil of pornografisch te worden, brengen de twee hoofdrolspelers het Opera libretto van een ruim uur en een kwartier. Een voorstelling die voor de beide hoofdrolspelers uitermate vermoeiend moet zijn elke kreun iedere zucht staat in het libretto beschreven en is complementair op de kreun of gehijg van de tegenspeler, er mag dus geen enkele vergissing begaan worden. Daarom alleen al een uitermate knappe aanpak van een geheel nieuwe vorm van Operabeleving tijdens de Rotterdamse Operadagen waar de voorstelling”De Pornopera” in première ging. Voor hen die deze voorstelling gemist hebben is er in de maanden september tot en met december nog de kans deze opera in een van de Nederlandse theaters te gaan beleven. Of moet ik zeggen ondergaan, want het is zoveel meer dan kijk en luisterspel, het is een beleving een ervaring die zo knap geregisseerd is door Sanne van Rijn, met de compositie van Huba de Graaf, het sounddesign van Vid Ahacic, het lichtontwerp van Floriaan Ganzevoort en het decor van Sacha van Driel, waardoor er iets heel bijzonders is ontstaan wat ruim 75 minuten mateloos weet te boeien.
Na afloop sprak ik nog even met hoofdrolspeler Hans Dagelet, die onder andere vertelde dat dit stuk enorm vermoeiend is, met name door de opperste concentratie die je moet hebben maar ook de spanning die je constant vast moet houden. Dat er tijdens het makingsproces natuurlijk ook wel enorm gelachen is maar dat, dat met enkele dagen overging in een uiterst serieuze aanpak, je hebt uiteindelijk gewoon te maken met een uitgeschreven, perfect kloppend libretto en dat mag nergens verkeerd gaan. Het was een heftig ontwikkelingsproces maar hij is bijzonder tevreden over het eindresultaat dat nu enkele dagen op de Operadagen in Rotterdam werd uitgevoerd, maar in het komende seizoen van september tot en met december weer in de theaters te zien zal zijn. Het worden dan een paar zwaar belaste maanden voor Dagelet want hij zal in die periode ook nog gaan opnemen voor de tweede reeks van de Familie Kruis en daarnaast in het theater staan met een waanzinnig mooi eerbetoon aan Nina Simone “Nina Simone (a)live” waarin Hans o.a. ook trompet zal spelen en Sabrina Starke en Liesbeth Peroti de vocalen voor hun rekening gaan nemen. Een drukke periode voor Hans, maar daardoor zeker zo interessant. Ik raad u aan zeker de twee theatervoorstellingen niet te gaan missen.
Reageer hieronder
Geen reacties