Categorie: CIRCUS EN SHOW, MUZIEK
Woensdag 17 Juni 2015 at 9:32 pm
DE TOPPERS PAKKEN GROOTS UIT!
door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P
Het jaarlijkse zomerfeestje in de ArenA is weer voorbij het veld is weer leeg en het publiek meer dan tevreden huiswaarts gekeerd. De Toppers 2015 is gedaan, maar hoe en met wat een enthousiasme. Ondanks de tegenslag die Rene Froger al helemaal in het begin opliep door een zweepslag waardoor hij met injecties en een steunkous moest optreden en ondanks het ernstige ongeluk dat Gerard Joling eerder die week veroorzaakte, werd het voor het publiek toch een groot feest.
5 avonden met ruim 60 duizend mensen in die betonbak bij de Bijlmer was het succesvolle publieksresultaat van dit muziekfeest. Zelfs al ver voor aanvang van de concerten was er op de Arena Boulevard, zeg maar vanaf het Station Bijlmer/Arena tot aan de ArenA, een feest zoals zomers op de populaire vakantiebestemmingen. Menigeen heeft, mede door het heerlijke weer deze dag, al iets de diep in het glas gekeken en ik zie een eerste vechtpartij door beveiligers gesust worden. Talloze kraampjes met eten en prullaria en een slimme dame schminkt je voor 5 euro. Eenmaal binnen veel eten en drinken en natuurlijk weer net als buiten merchandising. Van T-shirts tot pruiken. Binnen in het stadion, waar het godsbenauwd is houdt de kisscam de mensen leuk bezig tot om klokslag half negen de drie heren uit de nok neerdalen in een strandtentje en daarna door het 40 meter kanaal met de boot op het eiland van bestemming aankomen. De stemming zit er al gelijk in en een lekker stuk uptempo zomermuziek zorgt voor het gevoel van de beleving van deze “Crazy Summer Edition”. De heren zijn zo te horen ook op deze vierde avond goed bij stem. Er hangt een goede sfeer en dat merk je, zowel op het eiland bij de artiesten, als bij het publiek. Dan volgt er even een walgmoment als Gerard Joling een uitermate nepperig voor hem geschreven bericht van de autocue voorleest hoezeer hij meeleeft met die arme vrouw, die hij daags daarvoor van het zebrapad heeft gereden. Niets spontaan uit het hart gewoon een met valse nichterigheid voorgelezen tekstje. Rene Froger doet er nog een schepje bovenop met de tekst: Wij konden onze fans niet in de kou laten staan” en dan barst het feest los. Ik spoel eerst nog even de laffe smaak uit mijn mond en dan geef ook ik mij over aan het feest in de grootste meezingkroeg van Nederland, misschien zelfs wel van Europa. Want het mag gezegd de show is echt van internationale allure zeker met de enorme partij gasten die deze editie komen opdraven, beginnend met de gebroeders Wauters, CLOUSEAU, die naar het overkomt ook deze vierde avond verbaasd zijn van de geweldige bijval die ze krijgen bij; “Anne”, “Laat me nu toch niet alleen” (oorspronkelijk van Johan Verminnen), “Passie” en “Daar gaat ze”. Nee Holland is Clouseau nog lang niet vergeten. En dwars door die wervelende show heen komen er nog meer artiesten voorbij zoals: Edsilia Rombley (wat een stem heeft zij toch), Roxanne en Dre Hazes, Barry Hay, The Village People, en het stadion doemt mee met “YMCA”, en zoals het een diva betaamt daalt Willeke Alberti (ruim 70 jaar oud) van de Viptribune onder ons af naar de vloer en het Eiland om daar ondermeer samen met haar zoon Johnny de Mol “De Glimlach van een kind” te zingen. En het feest gaat door, elk der artiesten uit het supertrio pakt een stuk solo waarin Joling in een witte stola als een ubernicht acteert, Froger een aantal van zijn grootste hits brengt met een slimme link naar zijn komende theatertournee en Van Den Boom aanvankelijk een mooie interpretatie geeft van het prachtnummer “Mag ik dan bij jou” van Claudia de Breij, maar als de band wordt toegevoegd het nummer verkracht tot een pophitje. Toch zijn dit en die huichelpartij van Joling de enige smetjes op een ruim drie uur durend muziekspektakel. Een wereldevenement dat aan het slot, als het publiek al aan het vertrekken is omdat ze anders door de droevige infrastructuur van het Nederlandse openbaar vervoer stranden op een van de vier grote stations van Nederland en niet meer thuis komen, komt de laatste gast per boot naar het eiland; Danny de Munk. Dan zie je het publiek weer terugrennen de tribunes op en ook Danny wordt laaiend enthousiast onthaalt zoals overigens alle al dan niet uit het stof gehaalde gasten. Samenvattend kan ik stellen dat deze Toppers concerten zeker de komende 10 jaar nog door kunnen gaan want het is een geweldige formule en met de juiste toegevoegde gasten maken de drie heren er steeds weer een wereldfeest van. Waarvan deze editie mij het meest overtuigde van de edities van de laatste jaren. Mede door de vele goed geselecteerde gasten. Het geweldige orkest, de grandioze backingvocals, die vooral naar het einde van het concert, toen alle drie de stemmen slijtage begonnen te vertonen, broodnodig waren. Maar ook het goed gechoreografeerde ballet was goed strak waardoor het weer het feest van het jaar in 2015 werd, nu op naar editie 2016.
Reageer hieronder
Geen reacties