Categorie: FESTIVAL, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Donderdag 09 Juli 2015 at 5:47 pm
Afrika bivakkeert twee dagen in het Twentse dorpje Hertme
Tekst: Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Tropische temperaturen op de zaterdag en gevarieerde Afrikaanse muziek
Het 27e Afrika Festival in Hertme, Twenthe, beleefde een tropische eerste dag. Net als vorige jaren was de sfeer weer prima en met temperaturen boven de dertig graden was het helemaal top, al kon afkoeling af en toe geen kwaad.
Het festival begon zaterdagmiddag met de Caravane Culturelle de la Paix uit Mali. Het beroemde Festival au Désert april 2012 werd gedwongen te stoppen na de gewelddadige inval van moslimfundamentalisten in Noord-Mali. Nu trekt dit festival samen met Festival sur le Niger in Segou en het Zuid- Marokkaanse woestijnfestival Taragalte als een culturele vredeskaravaan door de wereld; Malikanw (stemmen uit Mali) en Génération Taragalte ( uit de Marokkaanse Sahara) deden Afrika Hertme aan en brachten de muziek uit deze gebieden tot leven. Mooi om de verschillen te horen, met funky afro uit Mali en een paar geweldige nummers van Samba Touré als verrassende toevoeging.
Het festival kwam door de hitte rustig op gang; van de muziek uit Mali en Marokko naar de voodoo drummuziek van Chouk Bwa Libète uit Haïti was een hele sprong. Trance- achtige ritmes op uit Afrika afkomstig traditioneel slagwerk met daaroverheen de stem van de vertellende zanger Sanbaton Darvil en melodieën op de bamboe hoorn en de lanbi (zeeschelp). Heftige en complexe ritmes werden afgewisseld met meer toegankelijke rond klinkende drumpatronen. Ook de orishas werden toegezongen, de goden uit de religie van de uit het huidige Nigeria afkomstige Yoruba, maar heel anders dan op Cuba of in Brazilië gebeurt. Het optreden werd langzamerhand steeds beter en de groep ging tenslotte het publiek in!
Het daaropvolgende optreden van zanger/gitarist Sékouba Bambino ( oa bekend van afro-salsa groep Africando) was meteen een hoogtepunt. De uit Guinée-Conakry afkomstige Sékouba kreeg het publiek op zijn hand met opzwepende songs, gekleurd door de prachtige vrouwenzang uit Guinée, het spel op balafoon, n'goni, conga's en djembé. Meeslepend is zijn muziek en Sékouba weet ook als een moderne griot relaxede gloedvolle liederen te zingen terwijl hij zichzelf op gitaar begeleidt. 'Hollande I love you' zong hij en liet vervolgens een nummer van Africando horen. Het publiek vond het prachtig, danste en juichte hem toe.
Het dansen ging door bij de tot nu toe onbekende Kaapverdische zangeres Neuza. In 2013 verscheen haar debuutalbum Flor di Bila. Haar coladeira's, soms aangevuld met ingrediënten uit Cubaanse en Caribische muziek waren zeer dansbaar. En als ze gas terugnam kon je rustig dansend luisteren naar nummers die toch heel anders zijn dan de heftiger melodieën en ritmes uit West-Afrika. Het door wijlen Cesaria Evora beroemd geworden Sodade passeerde de revue, met een eenvoudige touch geïnterpreteerd door Neuza.
Van een hele andere orde was het optreden van de koraspeler Sekou Kouyate, zoon van koravirtuoos M'Bady Kouyate. Sekou (Guinée Conakry) speelde jaren in de band van zijn neef Ba Cissoko (in Hertme in 2004 en 2010) en bracht een jaar geleden een album uit met de Amerikaanse rapper Joe Driscol. Sekou behoort tot de jonge generatie West-Afrikaanse musici die de traditie moderniseren. Soms bespeelde Sekou de kora als een rockgitarist. Virtuoze kora rock!! Ook koos hij voor een pop- en jazzbenadering. Het swingde, het rockte. 'Wanted alive Jimi Hendrix', dat was de tekst op Sekou's t-shirt. Hij werd dan ook aangekondigd als de Jimi Hendrix van de kora. Het was erg goed maar toch hoor ik liever de traditionele melodieën op de kora. Die liet Sekou af en toe horen, naar mijn smaak echter te weinig!
De slotact van de zaterdagavond was Lindigo uit Réunion, een Frans eiland in de Indische Oceaan, waar de culturele en muzikale invloeden van Oost- Afrika, Madagaskar en India samenvloeien. Olivier Araste, de bandleider van Lindigo, is een fanatiek voorvechter van de Maloya muziekstijl, het springlevende symbool van Réunion's Creoolse cultuur. De schrille uitroepen, de typische zang en tegenzang, de complexe percussieritmes zijn afkomstig van Afrikaanse slaven die te werk werden gesteld op de suikerplantages. Maloya werd een wapen van verzet en verboden door de planters tot in de jaren tachtig. Lindigo wil de Maloya stijl ontwikkelen en moderniseren en voegt instrumenten uit Madagaskar en West-Afrika toe. Naast Olivier Araste was multi-instrumentalist Jean Frédé Madia ( djembé, n'goni, zang) de aanjager van Lindigo. Ik kreeg het gevoel alsof ik op een traditioneel feest op het eiland aanwezig was. Opvallend waren de onbekende percussie-instrumenten zoals de pikèr (bamboe trommel) en een enorme stuwende bastrommel die de muziek van Lindigo aanjoeg. De stemming onder het publiek werd steeds enthousiaster en zo eindigde de zaterdag van Afrika Hertme in een waar feest!!
Klik hier voor het verslag van de tweede dag
Reageer hieronder
Geen reacties