Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Donderdag 20 Augustus 2015 at 12:31 pm
Fraaie bigbandsounds en veel nattigheid domineren eerste dag van Jazz Middelheim 2015.
Door René de Hilster met beeld van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Over het weer raken we niet uitgepraat en de weersomstandigheden op de eerste festival van de 34ste editie van jazz Middelheim dragen daar ook weer aan bij. De zondvloed leek wedergekeerd deze donkere avond en alras stond Park den Brandt blank. Dat mocht echter de pret niet drukken want in de tent was het droog en gebeurde er op het podium interessante dingen.
Uw recensent betrad het festivalterrein halverwege de tweede set. Op dat moment was het nog stralend weer en kwamen vanuit de tent zomerse funky klanken. Deze werden geproduceerd door Eric Legini. Deze Waalse pianist verzorgde een optreden waarbij twee zangeressen centraal stonden en de muziek een uitgesproken funky karakter had met de voor België zo kenmerkende Afrikaanse invloeden als extra ingrediënt. Het klonk vooral gezellig en onderhoudend zonder al te veel diepgang.
Jazz Middelheim 2015 kent een aantal centrale thema’s. Deze eerste festival dag is vooral gericht op de muzikale verrichtingen van muzikanten die actief zijn binnen de eigen landsgrenzen. Gelukkig wordt daar niet al te strikt mee omgegaan en kon het Brussels Jazz Orchestra (BJO) de Canadese arrangeur/componist/bandleider Darcy James Argue aantrekken voor een project. En sowieso is het BJO geen pure Belgische aangelegenheid; in de gelederen vinden we bijvoorbeeld de Nederlandse bassist, Jos Machtel en de Duitse drummer Jens Duppe.
Terug naar Darcy James Argue. Mijn eerste kennismaking met hem was op Gent Jazz 2014. Daar speelde hij met zijn Secret Soceity en bracht toen zijn magnum opus Brooklyn Babylon ten gehore. Voor Middelheim is er een samenwerking met het BJO tot stand gebracht en heeft het orkest een aantal kersverse composities van Argue ingestudeerd. Het werk van Argue kent veelal een politieke of anderzijds maatschappelijke georiënteerde lading. Een dergelijke benadering staat vaak garant voor lange aankondigingen van de stukken en Darcy James Argue was dan ook regelmatig te zien met de microfoon in de hand. Maar dat is hem vergeven want zijn composities zijn van grote klasse. Argue kent zijn klassiekers en zijn werk leunt zwaar op de gedane arbeid van Gil Evans, Maria Schneider, Duke Ellington alsmede Charles Mingus. Rijke orkestraties, scherpe wendingen, gewaagde intervallen en dissonantie maakt onderdeel uit van zijn rijk geschakeerde pallet waaraan hij ook hedendaagse muzikale verworvenheden koppelt die vooral terug zijn te vinden op het ritmische vlak.. Gelukkig vergeet hij daarbij niet dat een jazzorkest vaak goede solisten herbergt. Ruimte voor solisten is er gelukkig dan ook meer dan genoeg.
Het BJO speelde zijn werk alsof ze er elke dag mee bezig waren. Solistisch zat het ook goed want de band heeft een aantal grote Belgische jazzmuzikanten op de pay-roll staan.
Kortom, het was een uitgelezen combinatie die op het podium stond daar in Park den Brandt. Het BJO en Darcy James Argue hebben elkaar gevonden en het lijkt liefde op het eerste gezicht. Achter de schermen kan dat natuurlijk anders zijn maar in ieder geval wekte het Middelheim concert deze indruk. Een topconcert!
Het was aan Taxiwars, de headliner van deze eerste festivaldag, om het vuur brandend te houden en daar hadden de heren geen moeite mee. Taxiwars is een kwartet bestaande uit zanger Tom Barman, saxophonist Robin Verheyen, bassist Nic Thys en drummer Antoine Pierre. De bedoeling van deze groep lijkt om zang en poëzie naadloos te integreren in geïmproviseerde muziek. Of dat als zodanig helemaal geslaagd is weet ik niet. De vocalen en algemene benadering van zanger Barman konden mij niet overtuigen. Daartegen maakte Robin Verheyen grote indruk. Met een groot gemak produceert hij intense solo’s vol ritmisch vernuft en harmonisch venijn. Net als Sonny Rollins lijkt hij geen moment zonder ideeën of inspiratie te zitten. Elke solo is een avontuur. Bassist Nic Thys en drummer Antoine Pierre ondersteunen de zaak goed maar deden ook meer als dat. Met regelmaat mengen zij zich in het werk van beide frontmannen en voorzien dit van passend of soms tegendraads commentaar. Dit leverde spannende momenten op waar vooral Robin Verheyen zijn voordeel mee deed en de zaak naar en nog hoger plan wist te tillen. Taxiwars is een groep om in de gaten te houden.
Reageer hieronder
Geen reacties