Categorie: THEATER, TONEEL
Maandag 26 Oktober 2015 at 7:21 pm
Het meisje met het rode haar maakt twijfelachtig.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Het is ontegenzeggelijk een voorstelling die weet te raken, er wordt goed geacteerd en mooi gezongen, maar het decor dat doet zo’n verdomde afbreuk aan deze anders unieke productie.
HET MEISJE MET HET RODE HAAR, opgetekend naar het verhaal van Teun de Vries, met in deze productie wel enige ruimte voor zijpaden. Hannie Schaft, de alom bekende verzetstrijdster uit Haarlem, die al eerder een film aan haar opgedragen zag met destijds Renee Soutendijk in de titelrol en Peter Tuinman als haar vriend en medestrijder Hugo. In deze musical worden de rollen respectievelijk gespeeld door Roos van Erkel, die mij meer dan overtuigde met haar werkelijke glansrol en Jim Bakkum die misschien wel het mooiste lied uit zijn carrière zingt in deze productie van Dommel, Graaf en Cornelissen Entertainment. Het script van Allard Blom is mooi en pakkend de muziek en arrangementen van Tom Bakker zijn prachtig en het decor van Eric van der Palen, doet zijn naam alle eer aan wat zijn dat voor walgelijke Palen op het podium die bomen moeten voorstellen. Het doet mij direct denken aan Oostblok opera, waarbij de decors soms ook van een tenenkrommende kwaliteit zijn. Met de rest van het decor is niets mis, slim gevonden zelfs en sober maar functioneel, maar die staken die bomen moeten verbeelden, en ook nog eens te pas en te onpas als decor dienen, ontkrachten deze musical.
Is er dan niemand die dat ziet, is er geen Sweeper nog even met zijn of haar stofkwast over deze productie gegaan. Ik vind het zo verdomde jammer, want het is een meesterlijk mooie voorstelling die zoveel beter had kunnen uitpakken.
Het verhaal van Hannie zal mogelijk bekend zijn en vooral de wijze waarop zij aan haar einde komt, slechts enkele weken voor de bevrijding, maakt het extra triest. In deze productie wordt heel mooi duidelijk dat Hannie, die voor het verzet haar studieplannen opzij zet en de ouderlijke woning verlaat om vooral haar ouders (moeder; Joke de Kruijf afwisselend met Hilke Bierman en als vader Sjoerd Pleijsier) te beschermen, zelfs alles op een zijspoor plaatst om de gehate Duitsers en hun meelopers het lot te geven dat ze in haar ogen verdienen. Ze zet zelfs haar ontluikende liefde voor Hugo opzij. Haar vader, een rol die Sjoerd Pleijsier met verve neerzet, zeker omdat hij nog drie rollen met compleet tegenstrijdige karakters heel overtuigend weet te brengen, probeert haar in eerste instantie nog op andere gedachten te brengen. Maar vader Schaft kent de vastberadenheid van zijn dochter en laat haar gaan, met alle waarschuwingen van dien. Hannie heeft maar één doel en daar laat ze echt alles voor vallen. Zoets moet een keer fout gaan en als dat ook geschiedt en Hugo daarbij het leven laat is ze nog vastberadener maar eenmaal bekend bij de Duitsers als Het Meisje Met Het Rode Haar, is ze niet langer veilig in Haarlem en moet uitwijken. Toch blijft tot op het allerlaatste moment Hugo in haar gedachten en dat wordt regietechnisch heel knap uitgewerkt. Nee, daar ligt het in deze productie zeker niet aan, juist niet, want door die mooie regie en het subtiele spel van echt alle acteurs, er is geen zwakke rol invulling waarneembaar, alleen die bomen. Ik kan er echt niet over uit. Dat zo’n geweldig team van cast en creatives, waarbij ik zeker kostuumontwerper Arno Bremers en Lichtplanontwerper Coen van Der Hoeven niet mag vergeten te noemen, prachtig en treffend aangepakt, bij zo’n verzorgd impresariaat het kan laten gebeuren. Maar genoeg daarover, dat moet u eigenlijk voor u zelf maar gaan beoordelen, want dat u deze voorstelling moet gaan zien staat buiten kijf.
Voor informatie en speeldata kijk op: www.dommelgraafencornelissen.nl
Reageer hieronder
Geen reacties