Categorie: THEATER, MUZIEK
Woensdag 02 Maart 2016 at 9:14 pm
Angela Groothuizen vergaloppeert zich en waarom?
Tekst & Fotografie Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P
Sinds Angela Groothuizen de Dolly Dots achter zich liet en zij o.a. Angela & The Rude, maar veel meer nog toen zij haar solowerk ging doen, heb ik een bewondering voor deze Noord Hollandse gehad. Ze heeft een stem die klinkt als een klok en kiest, eventueel in samenwerking met producers en of management, geweldig materiaal uit voor haar albums en theatershows. Maar waarom gaat ze dan meerdere keren in de fout. Helaas heb ik het haar dit keer niet persoonlijk kunnen vragen maar ik krijg langzaam een idee dat zij toch een ietwat rancuneus vrouwtje is al wil ze zeker anders doen geloven.
In haar nieuwe theatershow “Ikigai” toont ze weer twee kanten van zich zelf de goede, als zangeres, en de droevige als performer/entertainer.
Ze zingt werkelijk fantastisch, haar stem is mooi, warm en haar gekozen materiaal is werkelijk een genot om aan te horen. Maar dan komt het, ze moet zo nodig er een, overigens erg wankele, verhaallijn aan vastknopen. Volstond ze maar met enkele korte woorden die uitleg over een song gaven maar helaas Angela lult veel te veel en veelal onzin. Het oeverloos gelul over het feit dat ze zo graag een piemel had willen hebben. Nou meid daar is van alles aan te doen en dan hoeft ze ons er niet mee lastig te vallen. En laat haar nou niet met het excuus komen dat ze daarmee een discussie op gang wil brengen; bullshit.
Haar muzikaal begeleider, Nico Brandsen op toetsen, wordt mijn inziens te weinig in het programma betrokken en speelt te veel het muzikaal behang, terwijl hij voor meer dan vijftig procent de show op meesterlijke wijze draagt. En Angela maar ouwehoeren. Natuurlijk zijn de levensverhalen over haar jeugd in de Zaanstreek best leuk en het aanhoren waard. Echter als ze dan over haar pleegouders in Amerika, waar ze op haar 15e een jaar verbleef, gaat vertellen, vertel er dan over en probeer niet de cabaretier uit te hangen en een walgelijke te lange imitatie te geven van de stiefvader met een handicap. Waarom ging ze wel respectvol met de stiefmoeder om die, ten gevolge een open rug, aan de rolstoel gekluisterd zat. Eerlijk gezegd daalde ze daarbij in mijn achting tot het nulpunt. Als ze dan ook nog eens Anouk probeert af te zeiken, denk ik als er iets is tussen jullie, sla haar een keer met een echte bitchclap in the fase na een tv opname, maar ik ben er echt niet in geïnteresseerd, en je komt over als het zielige achtergestelde meisje dat van jaloezie overloopt.
Angela dit alles heb jij niet nodig, doe gewoon; zing je prachtig mooie materiaal zoals in deze voorstelling: “Negenenvijftig”en “Onderweg (naar nergens)”van haar meest recente album “Eeuwige jeugd”. Beperk je tot een simpele uitleg over wat “Ikigai” (Japans voor “doel in het leven”” of “levensdoel”) inhoudt en wat het voor jou betekende de afgelopen tijd, maar onthoud je van al die overige onzinnige en verstorende ballast.
Als ze al dat gezeik weg laat kan ze minimaal nog 2 van haar schitterende liedjes zingen, want ik blijf er bij als zangeres is Angela Groothuizen een absolute topper. Voortaan luister ik dus liever naar haar cd’s dan naar haar theatershows te gaan, als er zo meer mensen over gaan denken, wordt het op den duur wel erg stil in de zalen en dat is voor de zangeres Angela Groothuizen onwenselijk.
Voor informatie en speellijst: www.kikproductions.nl en of www.angelagroothuizen.nl
Reageer hieronder
Geen reacties