Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

Woensdag 29 Juni 2016 at 3:03 pm

Mundial 2016. Een kleurrijk en sfeervol festival vol muzikale contrasten

Mundial 2016 foto Hans Speekenbrink Mundial 2016 foto Hans Speekenbrink Mundial 2016 foto Hans Speekenbrink

Tekst: Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)


Ondanks lichte regenachtige omstandigheden op de zondag is Mundial al meteen een sfeervol festival. Een ronde over het festivalterrein van de Spoorzone geeft daar meteen al blijk van. Bij binnenkomst meteen het Reggae Island gespot. En er is ook een dubcorner, een Feelgood Market, een plek waar gerapt wordt. En dan zijn er nog de diverse podia zoals de Smederijtuin, de Boemel, Hall of Fame 'de Foyer', Club Smederij, het Parkpodium en de Fontys Koepelhal. Mundial is allang meer dan een wereldmuziekfestival, het is in feite een festival van de avontuurlijke muziek waar pop, wereldmuziek, reggae en hiphop elkaar ontmoeten. Met onbekende namen en grotere namen als Tinariwen, Hanggai (wereldmuziek) en Typhoon (hiphop) en ook doorbrekende artiesten als My Baby (pop) en Daymé Arocena (AfroCubaans met jazz).

harrison-strafford foto Hans Speekenbrink christopher-martin foto Hans Speekenbrink Bixiga foto Hans Speekenbrink

Reggae is als muziekstijl duidelijk aanwezig op Mundial en dat blijkt al meteen bij 2 gelijktijdige concerten in de Fontys Koepelhal. Harrison Stratford The Professor Crew treden op in de enorme Koepelhal. Harrison uit de VS is eigenlijk een soort reggae professor. Hij heeft oa een documentaire gemaakt over reggae en de Rastafari beweging  ' Holding On To Jah'. Zijn eigen reggae klinkt soms wat eentonig, de echte roots hoor je sterker bij de Jamaicaanse zanger Christopher Martin. Reggae invloeden zijn later ook te horen bij de Nigeriaans/Duitse  zangeres/gitariste Nneka die in de Koepelhal een ijzersterk optreden geeft. In haar muziek zitten ook afrobeat en hiphop-elementen verweven, daarbij schuwt ze als singer-songwriter ook de ballade niet en hebben haar songs een sociaal-politieke boodschap.
Afrobeat is ook te horen bij de geweldige Braziliaanse groep Bixiga 70. Zij treden op na Traditional Attack! uit Estland dat verrast met gevoelige popsongs. Met 2 ijzersterke percussionisten, 3 blazers, gitaren en drums slingert Bixiga 70 hypnotiserende grooves het veld voor het podium over en als je denkt: nu weet ik het wel, gaan ze over in een zeer dansbare 12/8 groove.

Nachtdienst foto Hans Speekenbrink La Dame Blanche foto Hans Speekenbrink Sonido Gallo Negro foto Hans Speekenbrink

In de Hall of Fame treedt na de 'Jungle by Night'- achtige Nachtdienst La Dame Blanche op. Uit Cuba maar haar muziek is weinig Cubaans, ze mixt cumbia met hiphop, zingt en speelt dwarsfluit. Haar muziek is een sterk contrast met Bixiga 70, vooral dat ze juist geen percussie gebruikt maar de beats van de drums en het keyboard laat komen. Dan bevalt Sonido Gallo Negro toch beter. ' Deze negen Mexicanen brengen de psychedelische cumbia uit de jaren 60 en 70 weer tot leven, gemixt met Latin Rock, surf muziek en Spaghetti Western soundtracks. Ze spelen in een hoog tempo, net als Bixiga 70 met 2 percussionisten en vooral de timbalero voert het tempo hoog op. En er worden soms bizarre  maskers opgezet.

Hanggai foto Hans Speekenbrink Calypso Rose foto Hans Speekenbrink Tinariwen foto Hans Speekenbrink

Het is onmogelijk alles te zien maar ondertussen ben ik wel bij optredens geweest van Hanggai (in de Koepelhal), Calypso Rose, Tinariwen (beiden Parkpodium), Daymé Arocena en de Pierce Brothers (Smederijtuin). Hanggai rockt nog sterker dan voorheen, de Mongoolse boventoonrock verliest echter iets te veel nuance in de Koepelhal en hoewel ook de Toeareg musici van Tinariwen rock-en popingredienten in hun muziek verwerken, blijft het traditionele element bij hen goed behouden. Tinariwen creëert met hun muziek een geheel eigen sfeer, namelijk die van de woestijntrance. De iets ingehouden klinkende groove op de djembe geeft de muziek iets bezwerends, vooral in combinatie met de zang in de Toeareg taal het Tamasheq.

Dayme Arocena foto Hans Speekenbrink Typhoon foto Hans Speekenbrink Giel Beelen foto Hans Speekenbrink

De 24-jarige Daymé Arocena, de nieuwe stem van Cuba, zet met een erg goede band een fantastisch optreden neer. Gekleed in het wit (net als La Dame Blanche) combineert ze AfroCubaanse muziek met jazz en soul en is in die zin schatplichtig aan Chucho Valdes en Omar Sosa. Ze zingt oa over Yemayá, godin uit de AfroCubaanse santería religie. Je hoort dat ze qua zang goed heeft geluisterd naar Nina Simone en Billie Holiday. Ze zou op North Sea Jazz niet misstaan. Dit is echter haar eerste optreden in Nederland en hopelijk volgt er meer. Komende maand is zij ook te zien in Gent bij Gentjazz.
Na  Daymé volgt een heel ander genre. De als folkduo aangekondigde Pierce Brothers uit Melbourne. Een groot muzikaal contrast met  Daymé Arocena. Ik vind het meer een poprock-duo dat naast gitaar, drums, percussie ook de didgeridoo bespeelde maar spreekt niet echt aan. Dat geldt wel voor de 79-jarige Calypso Rose. De zangeres uit Trinidad/Tobago betovert met haar aanstekelijke calypso songs (zoals Israël by Bus) het publiek voor het Parkpodium en laat ze heerlijk dansen op haar Caribische klanken en ritmes.
       Bij Typhoon in de Koepelhal is het zoals verwacht razend druk. In vergelijking met zijn optreden twee jaar terug op North Sea Jazz is zijn performance sterk gegroeid. Hij verwijst nog even naar zijn begintijd 15 jaar terug met Opgezwolle (dat zal in december gevierd worden). Het meest verrassende aan zijn optreden is zijn ode aan Suriname waarin hij rapt over een kaseko groove.
Ook bij My Baby in de Hall of Fame is er geen doorkomen meer aan. Het trio is de laatste tijd zeer populair geworden. Hun mix van funk, country, blues en pop slaat duidelijk aan, dus ook op Mundial. Zet My Baby naast Calypso Rose, het contrast kan niet groter zijn. Maar dat maakt Mundial juist zo aantrekkelijk. Eigenlijk is de vlakbij Tilburg station gelegen Spoorzone tijdens Mundial een soort mini-stad met diverse plekken, podia, een grote mondiale markthal waar ook opgetreden wordt, oa door de Cannonball Johnsons uit Leiden met een mix van pop en country. Als de zon in de loop van de middag doorbreekt, is het gezellig druk met zowel jong als ouder publiek. Er kan gedanst worden in Club Smederij, daar staan lange rijen. De grasmat van het Parkpodium kan geadopteerd worden. En er is nog zo veel meer. Zoals het podium van Giels Talentenjacht in Gebouw 88. Daar host 3FM-DJ Giel Beelen zijn eigen podium waar de finalisten van de eerste online talentenjacht in Nederland optreden. Van de 1000 aanmeldingen zijn er nog 25 over. Giel presenteert zelf de talenten waaronder menig singer/songwriter zoals Lotte die oa Janis Joplin covert, niet met de doorleefde stem van Janis maar met een mooie hoge stem. Of een bandje met een Crosby, Stills & Nash randje. En als slot een pittige reggae zanger (zie meer op www.gielstalentenjacht.nl)    
Voordat ik het festivalterrein verlaat, vang ik nog een glimp op van Gallowstreet in de Boemel dat helemaal vol is. Aangevuld met leden van Jungle by Night, maken de blazers van de groep er een waar feestje van. Het was niet het eerste feestje want er waren er meer. Je kunt gerust zeggen dat de zondag van Mundial 2016 een contrastrijk muzikaal feestje is geweest.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.