Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK

Zaterdag 09 Juli 2016 at 11:13 am

Dag twee op Gent Jazz kent zijn uitersten

Foto JacquesNachtegaal Foto JacquesNachtegaal Foto JacquesNachtegaal

Tekst Jacques Nachtegaal, met beeld van Jacques Nachtegaal en Hans Speekenbrink (klik voor groter)

De tweede dag van Gent Jazz was er een van uitersten. Van uitermate matig tot verrassend spetterend. Het begon vandaag met een concert waar ik enorm naar uitgekeken had gitarist Pat Metheny samen met contrabassist Ron Carter. Mar schijn bedriegt zo bleek al heel snel. Deze twee virtuozen op hun respectievelijke instrumenten hadden in Gent een dagje op de automatische piloot genomen. Zonder enig lef of inspiratie stonden de twee naast elkaar op het grote hoofdpodium. Ik ging er eens goed voor zitten maar al heel snel had ik het door. Vandaag zouden ze niet vlammen laat staan echt voluit spetteren zoals ik wel had verwacht. Nee, op deze Gent Jazz dag waren de heren niet te porren voor enig vuurwerk. Keurig binnen de lijntjes en nagenoeg inspiratieloos speelden ze veilig op safe. Ja, dat was balen want mijn verwachtingen waren ten onrechte veel te hoog gespannen. Het merendeel van het aanwezige publiek dat in rijen dik voor de toegang had staan wachten was wel tevreden maar niet verrast en dat had zoveel anders kunnen zijn. Zelfs een simpele glimlach of een reactie naar het publiek kon er niet vanaf. Het publiek veerde nog wel even op toen Metheny “St Thomas” begon maar de verwachte improvisatie op dit zo aanstekelijke nummer zat er ook niet in.

De Beren Gieren foto Hans Speekenbrink De Beren Gieren foto Hans Speekenbrink De Beren Gieren foto Hans Speekenbrink

Al met al een verdomd voorspelbare en saaie set. Zonde dat ze er waren maar gelukkig werden zij gevolgd door het Belgische trio “De Beren Gieren” eindelijk spetterende jazz veel improvisatie en eindelijk durf van de kompanen Fulco Ottervanger(piano), Lieve van Pee (bas) en Simon Segers(drums). Speelden zij vorig jaar nog op het Club stage van Jazz Middelheim, waarover binnenkort meer, nu was het hoofdpodium hun verdienste voor noeste muzikale arbeid. Verdomme wat zijn deze drie musici geweldig. Onder leiding van de Nederlandse Gentenaar Ottervanger kreeg het inmiddels laaiend enthousiaste publiek een geweldige set voorgeschoteld. Experimenteel en muziek door knapen die het lef hebben ongekende wegen in te slaan die ons als publiek graag meenemen op hun muzikale ontdekkingstocht. En wat hebben we genoten. De Beren Gieren hebben dan wel de meest vreemde titels voor hun composities maar verrassend is het wel en als we dit soort spektakel meer krijgen maakt het de valse start nog heel erg goed.

Hugh Coltman Photo Hans Speekenbrink Hugh Coltman Photo Hans Speekenbrink Hugh Coltman Photo Hans Speekenbrink

Na dit aanstekelijke trio kwam de Britse blueszanger Hugh Coltman met zijn band. Het zou een Hommage worden aan Nat “King” Cole. Een waardige hommage met tussendoor materiaal wat Coltman op het lijf geschreven lijkt maar het moet gezegd, ondanks de geheel andere aanpak dan Cole klonken “Mona Lisa” en vooral “Smile” meer dan geweldig en ook de door Coltman meegebrachte musici vormden een mooie eenheid. Jammer dat mijn all time Cole favorite “When I take my sugar to Tea” er niet bij zat maar het is Coltman vergeven, even liet hij het machtig mooie materiaal van crooner Nat “King” Cole herbeleven zij het op zijn eigen wijze maar zeker niet verkeerd.

Meldau Scofield Guiliana photo Hans Speekenbrink Meldau Scofield Guiliana photo Jacques Nachtegaal Meldau Scofield Guiliana photo Hans Speekenbrink

Toen was het wachten op het supertrio van vanavond. De heren John Scofield (gitaren), Brad Mehldau (Toetsen) en Mark Guiliana (drums). Al direct bij opkomst werden ze met groot applaus ontvangen door de volledig uitverkochte tent van de Mainstage. En ze hadden er zin in, dat straalden ze helemaal uit. Onderlinge smiles en lachende musici naar het enthousiaste publiek. Perfect gitaarspel met alle lef en vol verrassing door Scofield gespeeld. Ik zag hem eerder spelen en was toen al onder de indruk maar het lijkt er op dat hoe ouder deze man wordt hoeveel beter hij gaat spelen. En dan heb ik nog niet eens over zijn twee mede musici Mehldau die zelfs enkele woorden Nederlands naar het publiek sprak, dat enthousiasmeerde het publiek nog veel meer dan alleen al zijn virtuoze vleugel en synthesizer spel en dan de man achter de drums Guiliana, de man die naast zijn drumwerk ook veel als producer werkt en dat is velen niet ontgaan zo werd hij mede door zijn geweldig verrassende drummen uitgenodigd door David Bowie om op zijn album “Black Star” het drumwerk voor zijn rekening te nemen. Deze drie je mag best zeggen dit muzikale supertrio was zo geweldig op dreef dat ze er zelf ook geen genoeg van konden krijgen, Lef improvisatie en absolute perfectie maakten dit concert dat uiteindelijk tot ver na het middernachtelijk uur uitliep de dag die zo laf begon tot een geweldig succes werd gemaakt. Hoogtepunten waren onder andere “Wake Up” van Scofield, “It was what it was” een compositie van Mehldau en de laatste toegift mocht Guiliana nog even tonen wat hij waard was in zijn compositie “More Jungle”. Zelden heb ik het publiek zo enthousiast afscheid zien nemen van 3 werkelijk muzikale helden. Zij maakten, samen met de Beren Gieren deze tweede dag van Gent Jazz tot een feestje van topklasse.




Reageer hieronder

Eén reactie

Een of meer reacties staan in de wachtrij om goedgekeurd te worden.





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.