Categorie: THEATER, TONEEL
Woensdag 16 November 2016 at 09:59 am
Vaders & Zonen, een zeer knap geregisseerde schijnbare chaos.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Chaotisch maar uiteindelijk duidelijk, dat is misschien de onbenoemde kern waar het om draait in Vaders & Zonen. In eerste instantie was het mij onduidelijk waar ze met deze voorstelling van Hummelinck Stuurman Theaterbureau echt heen willen. Kortweg komt het er op neer dat we ons als publiek moeten verplaatsen naar 2051, als de wereld wezenlijk veranderd is ten opzichte van nu. Talloze zaken zijn anders geregeld en er heerst een vreemdsoortig dictatuur. Zo is de hoofdpersoon, de Vader of Ouwe (Bram van der Vlugt) jarig hij viert zijn 80 jarige verjaardag (overigens is Van Der Vlugt deze leeftijd al een paar jaar gepasseerd) en dat wordt gevierd. Zijn beide zonen Karel (Merijn de Jong) en Abel (Thijs Prein) komen beiden bij hem op visite.
In eerste instantie lijkt het alsof die Ouwe het spoor enigszins bijster is, maar al snel wordt duidelijk dat dit zeker niet het geval is. De Ouwe was acteur maar toneelspelen is in 2051 verboden en hij had zo graag ooit King Lear gespeeld, het mooiste werk van Shakespeare, maar het is hem nooit gelukt die rol te bemachtigen. Hij is er zelfs voor naar Amerika vertrokken om daar te auditeren voor de film en mede dit roept vragen op bij de beide zoons.
Toch repeteert hij dagelijks met zijn zonen scènes uit deze Shakespeare klassieker. Op de achtergrond speelt veel meer, beide zonen willen graag weten wie hun vader nou werkelijk was, wat hij heeft gedaan en waar hij is geweest. Via de meest verschillende methoden proberen zij de waarheid bij hun vader te ontdekken. Met daarnaast de wens van de broers om voor vader de meest geliefde zoon te zijn. Omdat de scènes elkaar niet echt chronologisch opvolgen maar die schijn wel wekken en er talloze achtergrondsituaties uit de 2051 zoals een vreemde dictatuur sluimerend meespelen doorheen het verhaal, werden vele bezoekers volledig op het verkeerde been gezet en begreep men niets van de voorstelling.
Een middelbaar echtpaar, kwam na afloop aan onze tafel zitten voor een drankje en al snel spraken zij hun verbazing uit over dit toneelstuk dat is opgebouwd rond brieven die Thijs Prein tijdens een reis door Amerika naar een aantal grote vaderlandse auteurs, met als thema de relatie Vader & Zoon, verstuurde. Samen met regisseur Gerardjan Rijnders werden deze briefwisseling met o.a. Arnon Grunberg, Thomas Verbogt en Arthur Japin verwerkt tot een tekst die het verhaal van deze voorstelling vormt. Echter pas in de slotscene wordt echt duidelijk wat nu precies de bedoeling is geweest van Prein en Rijnders. Helaas is een groot deel van de bezoekers het spoor dan al volledig bijster. Wat tot mooie discussies na afloop leidt, zoals ik zelf mee heb mogen maken, maar een ieder was het er over eens dat Van der Vlugt wederom een meesterwerk neerzet in zijn rol als Vader.
Zijn spel, timing en vooral mimiek zijn onnavolgbaar en zelfs zij, aan wie het stuk volledig was voorbijgegaan spraken uitbundig over de prachtige acteerprestaties van alle drie maar van Van der Vlugt in het bijzonder. Toch lijkt het mij geen overbodige luxe om het toneelstuk een tweede maal te gaan zien om het gehele beeld scherp te krijgen en daardoor nog meer in het spel gezogen te worden, maar bovenal om Van Der Vlugt te zien schitteren in een rol die hij in blind vertrouwen en in navolging van het tomeloze enthousiasme van Thijs Prein, die hem vroeg zijn vader te spelen, aannam.
Vaders en Zonen zijn mede daardoor een uitermate interessante voorstelling geworden omdat je Bram van der Vlugt nu ziet in een hoedanigheid zoals we die nog niet van hem kennen en wederom imponeert hij, net als zijn twee toneelzonen overigens.
Voor informatie en speeldata kijk op: www.hummelinckstuurman.nl
Reageer hieronder
Geen reacties