Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK

Zaterdag 05 Augustus 2017 at 2:34 pm

Jazz Middelheim spettert verder op dag twee!

Portico photo Hans Speekenbrink Portico photo Hans Speekenbrink Portico Quartet photo Hans Speekenbrink

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P met beeld van Hans Speekenbrink

Door de succesvolle eerste dag van Jazz Middelheim 2017 waren de verwachtingen voor dag 2 vanzelfsprekend ook hoog gespannen. Een dag waarop drie Britse formaties en een verrassend trio rond de Artist in Residence met zijn Beat Music op het hoofdpodium gaan verschijnen  belooft weer heel wat. De opening op dag twee was voor het Portico Quartet uit Londen. New Brittish Jazz zo kondigde de omroepster van dienst het aan. Zo een aankondiging maakt mij al gelijk extra nieuwsgierig. Het stemde mij dan ook bijzonder tevreden dat dit Londens viertal al gelijk de toon voor de dag wist te zetten. New Jazz impliceert simpelweg veel toegepaste elektronica en een stevige beat. Een enkeling noemt het Urban en ander spreekt van New Jazz, uiteindelijk willen we het toch allemaal in een hokje plaatsen.

Ik persoonlijk hou het toch maar op New Jazz want de invloeden van de Jazz muziek zijn toch overheersend en het geluid is, eigenlijk niet eens meer echt, nieuw, maar noem het vernieuwend. Persoonlijk ben ik een liefhebber van mooi toegepaste elektronica, er kunnen voor mij niet genoeg mellotrons, samplers en synthesizers worden toegepast. Waarschijnlijk mijn hang naar de jazzrock uit de jaren zeventig. Het Portico Quartet huisvest een aantal multi-instrumentalisten zo speelt de drummer Duncan Bellamy en ook saxofonist Jack Wyllie net zo makkelijk op de Keys als toetsenist Keir Vine. Bassist Milo Fitzpatrick doet gewoon wat hij moet doen stevig plukken aan zijn elektrische open contrabas als wel op de basgitaar. Toetsenist Vine speelt ook nog een belangrijk deel van de prachtige soundscapes op de gamelans, de twee schalen die binnen handbereik staan en die hij met regelmaat, zelfs in combinatie met de toetsen bespeelt.  Dat deze formatie haar invloeden haalt bij Steve Reich en Philip Glass is heel herkenbaar en ook dat doet de sound van deze Londenaren zeker goed. In ieder geval was de opening van dag twee op Middelheim meer dan succesvol.

Mark Guiliana Beat Music photo Hans Speekenbrink Mark Guiliana Beat Music photo Hans Speekenbrink Mark Guiliana Beat Music photo Hans Speekenbrink

Als Artist in Residence speelt Guiliana een aantal malen op dit festival in verschillende bezettingen en vooral ook in verschillende stijlen. Zo was het op de tweede dag zijn soloproject Beat Music dat de aandacht kreeg. Nu speelde hij met Chris Morrissey op de elektrische bas en Jason Lindner op toetsen. Een concert dat meer dan de moeite waard bleek want met dit klein gezelschap werd wel een Wall of Sound gecreëerd. Jammer dat de overigens sterk spelende bassist Morrissey met regelmaat als een ijsberende slaapwandelaar over het podium zwalkte, wat mij in ieder geval enorm heeft afgeleid en dat was eigenlijk het enige minpuntje van dit verder heerlijke concert, waarin  Guiliana zijn muzikale partners van de openingsdag ook nog even mochten opdraven, zo speelde Fabian Almazan een nummer mee op toetsen en was er nog wat meer tijd beschikbaar voor Jason Rigby op de sax. Hij speelde o.a. mee in “Johnny Was” van Bob Marley en de eerlijkheid gebied mij te schrijven dat juist die toevoeging van de saxofoon een mooie extra dimensie gaf aan dit verder heerlijke concert. Wederom vertelde Guiliana vol trots over zijn 3 jarige zoon, die ergens op het festival terrein met moeders Guiliana aanwezig zou zijn. Het resulteerde dit keer in een track van een album wat hij componeerde in de periode dat zijn vrouw zwanger was van hun eerste kind. En ook dat leverde weer mooi materiaal op waarbij Rigby weer voor de sax partij zorg droeg.

Matthew Herbert's Brexit Big Band photo Hans Speekenbrink Matthew Herbert's Brexit Big Band photo Hans Speekenbrink Matthew Herbert's Brexit Big Band photo Hans Speekenbrink

En toen werd het echt een feestje door de komst van Matthew Herbert’s Brexit Big Band, een giga-formatie die uiteindelijk, inclusief koor met ruim veertig personen op het podium stond. Herbert steekt zijn ongenoegen met betrekking tot de huidige Britse regering niet onder stoelen of banken  publiekelijk maakt hij ze met de grond gelijk. De kapstok waar hij dit aan ophangt is de Brexit maar er is veel meer om je druk over te maken en dat weet dit groot collectief met verve te tonen. Inderdaad tonen, want deze Big Band en het koor zijn niet alleen muzikaal actief maar visueel is er zeker zo veel plezier te beleven. Af en toe deed het mij denken aan een uitgebreide versie van Spike Jones. Muzikaal was deze Big Band erg knap bezig, mede dankzij de vocale steun van de lead zangeres, maar zeker ook door het koor wat zo’n geweldig enthousiasme uitstraalde dat het een plezier was om hen te zien “acteren”. Natuurlijk was het onderdeel met het verscheuren van de Daily Mail, volgens Herbert een vod van een krant en wat doe je daar mee die verscheur je en natuurlijk sampel je dat geluid en pas dat in het navolgend muziekstuk weer toe. Maar heel de ambiance van dit groot collectief is feestelijk met een waarschuwende ondertoon zo werd het voorstellen van de band en het koor ook een belevenis op zich en daarmee weer een memorabel moment in deze muzikaal theatrale voorstelling. Evenzo als het sampelen van het publiek dat drie maal werd gevraagd massaal mee te doen “Asssh”, de handklap en “ssssh” werden gesampeld met een lange hengelmicrofoon en direct in het nummer toegepast. Dat de gebruikte sample al eerder was opgenomen viel weinigen op maar mocht de pret zeker niet drukken. Een gig met hoge publieksparticipatie dus. En het publiek vermaakte zich kostelijk en dat naast de goed gearrangeerde muziekstukken was ook dit weer een van die pareltjes die juist dit festival zo kenmerken.

Cinematic Orchestra photo Hans Speekenbrink Cinematic Orchestra photo Hans Speekenbrink Cinematic Orchestra photo Hans Speekenbrink

De afsluiting van deze dag kwam van het collectief The Cinematic Orchestra. Deze Britten, opgericht door toetsenist en elektronica wonder Jason Swinscoe, timmeren zij al weer een aantal jaren met groot succes aan de muzikale weg. Ze beheersen de kwaliteit om een perfecte mix tussen Jazz, elektronica en Urban-music tot een geheel samen te voegen waardoor er een heel toegankelijke sound ontstaat die een breed publiek zal aanspreken. Ondanks het feit dat deze formatie zeer inventief is en al sinds 1999 bestaat zijn er pas vier albums verschenen. Tijdens het concert wordt overigens een mooie mix en soms zelfs een samensmelting van tracks van deze albums gespeeld. Natuurlijk krijgt het meest recente album de meeste aandacht maar ook het verleden wordt zeker niet geschuwd. De aanwezigheid van de twee vocalistes doet ook extra punten scoren vooral de stem van Heidi Vogel spreekt mij erg aan. Opvallend in deze formatie is dat ondanks het feit dat er al meerdere toetsenisten in de groep aanwezig zijn legt gitarist Larry Brown tot twee maal toe zijn gitaar ter zijde om ook aan een keyboard plaats te nemen. Dat deze gitaar dan door een der vocalistes ter hand wordt genomen, is meer een gimmick dan werkelijk muzikaal verantwoord, want met maar één akkoord en slecht vijf snaaraanslagen is dat geen gitaar spelen te noemen, maar het oog wil ook wat dus was dit de oplossing. Het muzikaal decor van de groep wordt vooral bepaald door de twee toetsenisten; Jason Swinscoe en Dominic Marshall, de finishing touch komt van de voornoemd gitarist en saxofonist Tom Chant, die laatste is vooral de blikvanger van de groep hoewel hij met regelmaat in de coulissen verdwijnt. Met de mooie soundscapes die The Cinematic Orchestra creëert tijdens het concert is dit een heerlijke opmaat naar een welverdiende nachtrust. Het was ook op dag twee in het Antwerpse weer goed toeven op de hei voor het kasteel Den Brandt. Zaterdag en zondag resten ons, met nog heel veel interessante concerten in het verschiet zoals op zaterdag Bill Frissel die John Lennon zal eren en het Tony Allen Quartet met een tribute aan Art Blakey. Zaterdag wordt dus de tribute dag, ik kijk er naar uit. Op zondag zal Van Morrison menig Ierse heartbeat laten horen. Overigens er zijn voor beide dagen nog enkele kaarten te koop dus schroom niet en kom naar een van de meest sfeervolle Jazzfestivals die Europa rijk is.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.