Categorie: THEATER, MUZIEK
Woensdag 04 April 2018 at 7:18 pm
Hoe eer je op gepaste wijze, respectvol maar ook uitbundig een grootheid als Van Veen?
Tekst & fotografie Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.
Je hebt hommages en hommages, de een is nu eenmaal aanzienlijk makkelijker dan de ander, maar hoe breng je een terechte hommage aan Herman van Veen? Van Veen een levende legende, momenteel 73 jaar jong en nog steeds still goin’strong. Hij speelt in alle grote zalen van Europa, stond op Broadway en heeft zijn grote liefde verklaard aan Carré. Het Amsterdams Kleinkunst Festival (AKF) dat ieder jaar een grootheid in de schijnwerpers plaatst, heeft het aangedurfd om voor dit jaar Herman van Veen in die spots te plaatsen.
Als Herman de zaal in het DeLaMar betreedt is deze al tjokvol gevuld, massaal komt het publiek overeind en geeft hem, en zijn echtgenote Gaetane Bouchez, een welverdiende staande ovatie. Herman neemt plaats op rij 8 strak in het midden en het programma mag beginnen. Vriendelijk groet en wuift hij nog naar wat bekenden als de beeldschone harpiste Lavinia Meijer het programma opent. Na haar volgen in rap tempo en op zeer gepaste wijze o.a. Het Scapino Ballet met een stuk van Ed Wubbe, waarmee het Scapino aantoont op grote hoogte de dans op de vloer te kunnen brengen, Jannemien Cnossen, violiste in Herman zijn huidige formatie, Michiel Kerbosch met een emotionerende voordracht, Lori Spee, ook nog altijd goed bij stem. Jacques D’Acona vertelt over zijn ervaringen met Herman in Amerika en toont de kracht van de recensenten. Vooral die van de grote mannen en vrouwen die als ze de show van Herman niet begrijpen en of het hun te snel gaat dan maar negatief publiceren maar daarmee Van Veen er nimmer onder krijgen. Amerika is nog niet rijp voor Van Veen, moge de eindconclusie zijn. Tal van artiesten passeren de revue en een enkeling doet mij werkelijk naar het puntje van mijn stoel schuiven, zoals de Zuid Afrikaanse Karin Hougaard, die alleen al om haar pakkende expressie de zaal in no time in haar greep heeft. Gelukkig komt zij later in het programma nog een keer terug. En ik spreek op persoonlijke titel als ik de wens uit spreek dat zij binnenkort een Nederlandse tournee zal gaan maken. Dit moeten meer mensen horen en zien. Op You tube zijn wat filmpjes van haar te vinden en begrijpt u wat ik bedoel.
Maar het ging over Herman van Veen en wie kunnen dat beter beschrijven dan Rob Crispijn, vertaler van “Suzanne”, jarenlang producent van Herman en in de samenwerking met Harry Sacksioni en Erik van de Wurff geestelijk vader van heel wat materiaal van Herman, en Paul van Vliet vriend en gewaardeerd collega sinds Wim Kan hen beiden als zijn culturele zonen verklaarde. Ook voornoemde Wim Kan kwam nog even langs om een zegje over Herman te doen, Rob van de Meeberg, kroop op onnavolgbare wijze in de huid van Kan, en als je niet beter wist dat Kan dood is zou je bijna geloven dat hij werkelijk even langs kwam. Ook het door mij zeer gewaardeerde Gentse duo Kommil Foo, Raf en Mich Walschaerts, waren van de partij, en wie eigenlijk niet. Vanzelfsprekend werd in het programma ook een onderdeel als ode aan Erik van der Wurff ingeruimd, dat werd op respectvolle wijze verzorgd door Edwin Schimscheimer aan de vleugel en oud Van Veen Cs. lid, saxofonist Nard Reijnders. Natuurlijk speelde ook Herman zijn gitariste Edith Leerkes een herinnering aan Herman. Als slot herinnering was het woord aan Paul van Vliet die precies beschreef, wat voor een artistiek, cultureel, ondernemend, en wat al niet meer voor mens Herman van Veen wel niet is, en… hij gaat nog steeds door op velerlei gebied. Het slotwoord was aan Herman van Veen zelf die kort maar krachtig liet weten dat hij had genoten en dat je dit op je 21 niet kan beleven maar anno nu wel. Het AKF had met deze hommage een meesterlijk mooie avond tot stand gebracht die de aanwezigen zich nog heel lang zullen heugen. Tot en met 15 april heeft het AKF een mooie programmering voor u in petto met o.a. op maandag 9 april de finale van AKF Sonneveldprijs 2018, dinsdag 10 april de AKF Deluxe “Avond van de kleinkunst” beiden in de Kleine Komedie en op de slotdag de verkiezing van de Annie MG Schmidtprijs voor het beste Nederlandstalige theaterlied van het voorgaande seizoen wat plaats vindt in theater Bellevue. Mede dankzij het AKF zal de kleinkunst in Nederland ook in de toekomst op passende wijze onder uw aandacht worden gebracht, iets wat ik hoog waardeer.
Voor info zie: www.amsterdamskleinkunstfestival.nl
Reageer hieronder
Geen reacties