Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Vrijdag 25 Mei 2018 at 11:09 am
De kop is eraf, net als het dak: Amersfoort Jazz 40th Anniversary
Door Stormvogel & Joris Postulart (klik voor grotere foto's)
Gisteren, donderdag 24 mei, werd de spits afgebeten van de veertigste editie van festival Rabobank Amersfoort Jazz. Dit jaarlijkse evenement, begonnen in 1979 als een initiatief van lokale jazzliefhebbers, concentreert zich op de karakteristieke pleinen van de oude binnenstad, maar sinds enkele jaren wordt ook opgetreden in de binnenzalen, zoals theater De Lieve Vrouw. Dit biedt de organisatie van Amersfoort Jazz de gelegenheid met meer diepgang te programmeren en tegelijk enige recette te genereren.
Het beloofde op voorhand al een swingende concertavond te worden, en die verwachting werd volledig ingelost. Saxofonist Koh Mr.Saxman is de meeste prominente jazzartiest van Thailand, tevens een boezemvriend van Alexander Beets, festivaldirecteur van Amersfoort Jazz. De warme band die beide saxofonisten onderhouden, uitte zich enkele jaren geleden al in een bezoek van de Dutch Jazz Expedition aan de Thaise koning Bhumibol Rama IX, bijgenaamd ‘King of Jazz’. De Sound of Siam speelt typische Thaise fusion, virtuoos en zonnig, met een exotische twist. Daarbij is een bijzondere rol weggelegd voor de charmante zangeres Duangpon Pongphasuk, maar ook voor het soepel ingevoegde traditionele instrumentarium.
Na de pauze nam de Amersfoort Jazz All Star Jubilee Band bezit van het podium. De presentatiemicrofoon werd overhandigd aan de nestor van de Nederlandse jazz, Cees Schrama, als presentator bekend van onder meer Tros Sesjun. Schrama, zelf als toetsenist en producer door de wol geverfd, is een levende legende die alles in de wereldwijde jazz van dichtbij heeft meegemaakt en bij talloze jazzfestivals als senior advisor is betrokken. De rasverteller kan eindeloos anekdotes opdissen, ook over Amersfoort Jazz, “het festival waar altijd wat te doen was”. Zo begint hij met het verhaal over zijn eerste optreden op Amersfoort Jazz in 1987, pal onder de Lieve Vrouwetoren. “Precies toen we startten om 12.00 uur begon het carillon te spelen. Drie keer zo luid als de band. Voormalig festivaldirecteur Math Meester rende het podium over, de toren in. Pas 20 minuten later kwam hij de toren briesend uit; het ‘carillon’ bleek een cassetteband. Voor niks 346 treden omhoog (en terug!) gerend.” Achter de schermen laat Schrama ook nog weten, dat een andere keer één van zijn speelkameraden met trompet en al in de Eem werd gegooid.
Zo ruig gaat het er tegenwoordig niet meer aan toe. Het vuurwerk wordt vooral geleverd door de artiesten op de podia. En met de Amersfoort Jazz All Star Jubilee Band, samengesteld uit de beste jazzmusici van Nederland, zit dat wel snor. Peter Beets wordt terecht geroemd als een ‘world class pianist’ (DownBeat) en grossiert altijd en overal met virtuoze en energieke soli, in de stijl van Oscar Peterson. Zijn broer Marius Beets is een intelligente grootmeester op contrabas, die eveneens naar de eredivisie van de internationale jazz is gepromoveerd. De broers presenteren in Amersfoort het album dat zij recent maakten met de Amerikaanse tenorsaxofonist Eric Alexander, die International Artist in Residence is tijdens Amersfoort Jazz. De Amerikaan, die bekend staat om zijn “sophisticated hard bop and post-bop style” (wikipedia), heeft een geweldige sound en speelt met onbegrensde intensiviteit, in de traditie van Dexter Gordon en Sonny Stitt. Opgestuwd door het swingende trio van Peter Beets wordt hij regelmatig gedreven tot Coltraneske ‘sheeds of sound’. Omringd door zulke klasbakken stappen solisten Izaline Calister (vocals), Ruud Breuls (trompet) en levende legende Bart van Lier (trombone) in een gespreid bedje. De aimabele Van Lier, sinds jaar en dag de absolute kopman van het Nederlandse trombonegilde, koppelt een duizelingwekkende techniek aan een ongebreidelde muzikale verbeeldingskracht. De Haarlemmer, die nog geen 70 is, hangt naar het spirituele boven het mechanische, het muzische boven het technische. Hij oefent nog elke dag en houdt zijn geestelijke en lichamelijke conditie op peil met yoga.
De vooraankondiging wordt zodoende bewaarheid: dit is een hofje waar elke liefhebber zijn vingers bij aflikt. Ronnie Cuber, die zijn trip naar Amersfoort om gezondheidsredenen moest afzeggen, werd nauwelijks gemist. Zoals één van de aanwezigen riep: “de kop is eraf, net als het dak!” Met deze concertavond bewijst Amersfoort Jazz wel, dat het festival ondanks de brede programmering en de verrijking met wereldmuziek, in de kern toegewijd blijft aan “echte jazz”, zeg maar Amerikaanse stijlen uit de jaren ‘40 en ‘50. Onder dat deel van de programmering staat duidelijk de handtekening van festivaldirecteur Alexander Beets, zelf een tenorist in de stijl van Stanley Turrentine, die er koste wat kost voor zorgt dat er naast de soulvolle publiekstrekkers op de grote pleinen en de crossover-kunstenaars in de intieme binnenlocaties, steevast onvervalste be- hard- & post-bop in Amersfoort weerklinkt.
Reageer hieronder
Geen reacties