Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Maandag 02 Juli 2018 at 08:49 am
Dag twee van Gent Jazz biedt een onverwachte verrassing uit Nederland
Door Jacques Nachtegaal met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Evenals de openingsdag begint ook dag twee van Gent Jazz met een te magere opkomst, het is nu aan het Belgische trio Steiger om het publiek op te warmen. Vandaag staat de tent vol keurige rijen stoelen verdeeld in vakken en met name in het midden zit wat publiek en langzaam komen er ook mensen bij, maar echt druk is het zeker niet. Net als eerder verbaast het mij hoeveel publiek er in deze tent kan en juist dan is het triest voor de drie keihard werkende jeugdige musici van Steiger om er leven in te blazen. Steiger staat hier omdat zij vorig jaar de prijs van het aanstormend talent (Jong Jazz talent Gent 2017) wonnen wat impliceert een optreden op het hoofdpodium dit jaar. De leden van dit driemanschap maken een stevig geluid wat met name de vleugel in de schijnwerpers zet. Experimenteel, maar niet freaken lijkt het credo van dit trio, dat vorig jaar terecht aandacht op zich vestigde.
Als de grote tent langzamerhand iets vol begint te lopen is het voor Steiger al weer voorbij en mag een mij onbekend pianist met slechts hij en zijn piano op het immense podium plaats nemen. De omroeper van dienst maakt duidelijk dat deze reus van een kerel uit Nederland komt en wordt gezien als een nieuwe Max Richter en is geïnspireerd door Philip Glass. Zijn muziek is geënt op een atypische stemming van de piano en biedt hem daardoor een breder spectrum van klankkleuren.
Als Joep Beving opkomt valt zijn enorme gestalte, zijn weelderige haardos en flinke baard als eerste op. Als hij plaats neemt achter de piano zie je de vertekende verhoudingen van de reus achter het pianootje, dan gaat hij spelen. Stilte, doodse stilte en verwondering is de reactie van het publiek. Hier gebeurt iets, betoverende muziek, zo mooi dat het haast hemels klinkt. Na een tweetal werkelijk betoverende stukken muziek keert hij zich naar het publiek, met een rustige, ingetogen stem en zoals nu blijkt blootsvoets vertelt hij het publiek over de atypische stemming van zijn piano. Dan volgt het verzoek om medewerking van het publiek om niet tussen de nummers door te applaudisseren, maar eventueel als hij zich naar de zaal keert en men vindt het de moeite waard mag er wel geapplaudisseerd worden, als men dat echt noodzakelijk vindt. Joep zijn muziek doet voor mij zeker niet onder voor die van eerder genoemde Glass, sterker nog er zijn momenten dat ik Joep Beving op eenzame hoogte wil plaatsen. Komisch dat de aanwezige Nederlandse journalisten die ik nadien in de perskamer spreek nog nooit van deze meer dan verrassende musicus met de meest geweldige composities hebben gehoord. Vooral de compositie die hij schreef voor en over zijn dochtertje “Sleeping Lotus” uit 2015 heeft mij uit mijn schoenen geblazen, zo verrassend mooi en ingetogen intiem. Onthouden die naam Joep Beving. 
De twee laatste acts deze zondag op het hoofdpodium zijn gevestigde namen zeker pianist Wim Mertens goed voor inmiddels 65 albums en gewend om in verschillende bezettingen te spelen. Dan weer met groot orkest, dan weer heel klein solo of zoals nu op Gent Jazz in trio met Dirk Descheemaeker (klarinet) en Lode Vercampt (Cello). Wie Mertens hoort merkt direct dat we te maken hebben met een zeer begenadigd pianist maar zodra hij zingt, kan zijn countertenor stem niet boven de muziek uit komen. Dit was mogelijk een tekortkoming van de technicus achter de schuiven. Toch ben ik van mening dat dit concert misschien als een van de zwakste uit Mertens carrière genoemd mag worden. Dit concert moeten we ook maar snel vergeten ondanks het geweldig mooie spel van de beide muzikale kompanen.
Het slotakkoord deze zondag is voor Melanie De Biasio. Deze dame uit Charleroi die naast haar vocale kwaliteiten ook zeer verdienstelijk de dwarsfluit hanteert heeft al enkele malen eerder op Gent Jazz mogen spelen, dit jaar staat ze naast Gent ook op Jazz Middelheim in Antwerpen in augustus, wat wordt georganiseerd door dezelfde organisatie als Gent Jazz. Dat moet haast wel een koppelverkoop zijn. Omdat ik De Biasio al zeker drie maal heb zien optreden en hoewel mooi qua materiaal niet echt spectaculair on stage genoemd mag worden ga ik zonder enige verwachting in de tent zitten. Hoewel De Biasio ook dit keer niet verrassend spectaculair het podium vult is de uitvoering van haar meest recente materiaal van het album “Lilies” zo tot in de finesses knap en mooi gespeeld dat ik zelfs wakker blijf bij haar concert, wat in het verleden niet altijd zo geweest is. Je merkt aan de publieksreactie dat ook zij worden beroerd door Melanie De Biasio, die uitstekend bij stem is en met haar materiaal speelt dat er zelfs een flauwe glimlach op haar gezichtje verschijnt als het publiek enthousiast reageert. Na afloop van het reguliere concert keert ze zelfs terug voor een tweetal toegiften waaronder de uitvoering van het titelnummer van haar tot op heden meest succesvolle album “No Deal”, En de eerlijkheid gebied mij om te erkennen dat Melanie De Biasio mij dit keer meer dan overtuigd heeft, ik kijk zelfs al een beetje uit naar haar optreden op Jazz Middelheim, toch blijft voor mij de klapper van deze Gent Jazz dag de Grote vriendelijke reus Joep Beving uit Doetinchem in de Gelderse Achterhoek.
Website Gentjazz
Reageer hieronder
Geen reacties