Categorie: FESTIVAL, MUZIEK, WERELDMUZIEK

Donderdag 12 Juli 2018 at 3:07 pm

Afrika Hertme 2018. Een groot zonnig muziekfeest viert 30-jarig bestaan

Namibian Tales Photo Hans Speekenbrink Namibian Tales Photo Hans Speekenbrink Namibian Tales Photo Hans Speekenbrink

Tekst: Rik van Boeckel met foto’s van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

De 30e editie van het Afrika Festival in het in Twenthe gelegen dorp Hertme was 7 en 8 juli jl. een groot muziekfeest met muziek uit veel Afrikaanse landen: Namibië, Gambia, Madagaskar, Togo, Congo, Zimbabwe, Mali, Burkina Faso, Ivoorkust en de eilanden Réunion en São Tomé en Principe. Ook de Afrikaanse roots van Haïti en Colombia kwamen goed aan bod.

Zaterdagmiddag opende Sishani & Namibian Tales het festival. Het werd een zeer bijzonder optreden aangezien oprichters zangeres Shishani Vranckx ( met Namibische roots) en percussionist Sjahin During 4 vrouwen van het San volk uit de Kalahari woestijn naar Nederland hebben gehaald. De San zijn de oudste bewoners van zuidelijk Afrika. Na hun gezamenlijk optreden in het Bimhuis was Hertme het tweede podium waar de Namibian Tales met de San vrouwen in Nederland optraden. Dat hadden ze in Namibië al gedaan in het stadje Tsumkwe, gelegen vlakbij het dorp waar de San vrouwen vandaan komen: //Xoa/oba; en in een theater in de hoofdstad Windhoek. Voor de San vrouwen is op een podium staan iets nieuws maar daar was in Hertme niks van te merken. Tussen de nummers van het album Kalahari Encounters door voerden de 4 vrouwen een traditionele dans uit zoals ze dat in hun dorp gewoon zijn te doen. Of ze sprongen touwtje. Zo gaven ze een enerverend inkijkje in een specifieke Namibische traditie.

Shishani vertelde het geïnteresseerde publiek over hoe zij en Sjahin de San vrouwen hebben ontmoet. De Keniase bassist Afron Nyambali, opgegroeid in Namibië, speelde daar een belangrijke rol in. Zo vertelde Shishani dat de liederen van de San healing songs zijn en ook dieren als thema hebben. En zong ze de Giraffe en de Elephant song. Sjahin zette bij elke song een dynamische percussie groove neer, Debby Korfmacher speelde de kora en de mbira (duimpiano uit Zimbabwe) en Bence Huszar (Hongarije) voegde er op de elektrische cello regelmatig klassiek klinkende klanken aan toe. De San vrouwen zongen in hun eigen klik-taal mee met Shishani. Het was ontroerend om te zien en te horen!

Follow Jah Photo Hans Speekenbrink Africa Negra Photo Hans Speekenbrink Rajery Photo Hans Speekenbrink

Haïti
Het mooie van het Afrika Festival Hertme is dat het de grote diversiteit in Afrikaanse muziek toont. En ook de Afrikaanse roots van de muziek van de Cariben en Latijns Amerika laat horen. Zo zijn de ritmes en melodieën van Follow Jah uit Haïti gebaseerd op de Afrikaanse voodoo die sterk is geworteld in de Haïtiaanse traditie. Follow Jah’s muziek wordt rara genoemd, een mix van percussie en toetergeluiden. De band liep gedurende het hele festival regelmatig tussen de optredens door over het zonovergoten festivalterrein.

São Tomé en Madagaskar
De muziek van Africa Negra uit de voormalige Portugese kolonie São Tomé en Principe, een eilandstaat voor de kust van Gabon, wordt mama Djumba genoemd en is een mix van rumba, soukous en highlife. Er wordt gezongen in het Portugees. De muziek riep soms associaties op met Orchestre Baobab. De hit van het festival tot dan toe werd het nummer Magdalena, een zwoele ballade die goed paste bij de tropische temperaturen in Hertme. Daarop volgde het geweldige optreden van Rajery uit Madagaskar. Hij is een virtuoos op de valiha, de bamboeharp, een prachtig klinkend instrument. Rajery liet het publiek regelmatig meezingen, zo ontstond er een soort community singing die wel eens in kerken te horen is. Erg goed was de meerstemmige acapella zang van de bandleden zelf.

Togo All Stars photo Hans Speekenbrink Togo All Stars photo Hans Speekenbrink Togo All Stars photo Hans Speekenbrink

Van Togo via Réunion naar Colombia
De Togo All Stars
treden op dit moment vaak in Nederland op en begonnen hun optreden in Hertme eigenlijk al achter het podium. De ceremoniële zang voor een voodoo god was al te horen voordat de zeer kleurrijk geklede band al zingend het podium op kwam lopen. In hun muziek speelt voodoo een grote rol. Voodoofunk, highlife en afrobeat kenmerken de muziek die enerzijds wordt gespeeld met traditionele panlogo drums en een talking drum, anderzijds met blaasinstrumenten en elektrische gitaren die veel ontlenen aan rock. De Maloya stijl van Pachibaba was al eerder te horen op Hertme, gespeeld door LiNDigo, net als deze band afkomstige van het in de Stille Zuizee gelegen Franse eiland Réunion. De drijvende kracht van beide groepen is Olivier Araste. Wat deze muziek zo speciaal maakt is de klank van de accordeon, de geluidseffecten die de kora toch anders laten klinken dan gebruikelijk is in West-Afrikaanse muziek, de repetitieve patronen en het wals ritme dat een van de songs kenmerkt.

De Palenque a Matonge photo Hans Speekenbrink Dizzy Mandjeku De Palenque a Matonge photo Hans Speekenbrink De Palenque a Matonge photo Hans Speekenbrink

De avond werd afgesloten met de Congo/Colombia mix van De Palenque à Matongé, het resultaat van contacten tussen de AfroColombiaanse band Alé Kuma en de in Brussel wonende Congolese gitarist Dizzy Mandjeku. De Congolese roots van het Colombiaanse dorp Palenque de San Basilio worden hier muzikaal gekoppeld aan de oorsprong. Muzikaal gezien levert dat latin en cumbia op met een Afrikaanse tintje. Er wordt in het Spaans gezongen. Associaties met Africando dringen zich op. Het was een mooie afsluiter van de zaterdag.

Sona Jobarteh photo Hans Speekenbrink Sona Jobarteh photo Hans Speekenbrink Sona Jobarteh photo Hans Speekenbrink

Sona Jobarteh

De zondag begon met wat het mooiste optreden van het festival zou worden, dat van kora speelster en zangeres Sona Jobarteh uit Gambia. Begeleid door twee gitaristen en een percussionist wist Jobarteh het publiek al snel zeer enthousiast te krijgen met haar virtuoze spel op de kora, de West-Afrikaanse harp die in haar handen zo mooi en lichtvoetig klinkt. Als luisteraar word je betoverd door de klanken. Jobarteh is ook nog een goede zangeres en een charmante verschijning op het podium. Ze liet het publiek meezingen met een lied waarin ze diverse Afrikaanse landen (Gambia, Kenya, Zambia, Kameroen) koppelde aan Hertme. ‘Gambia mousso ......Hertme mousso’. Heel feestelijk werd het toen tijdens de uitvoering van het lied Gambia diverse landgenoten met de vlag van Gambia het podium opsprongen en om haar heen dansten terwijl Sona onverstoorbaar doorspeelde en zong.
Doorgaans is er buiten het podium nog veel publiek op het terrein bij kraampjes en andere activiteiten Maar uniek voor Sona was, dat vrijwel iedereen bij het podium stond en het verder stil was op andere plekken.

Eusebia-Photo Hans Speekenbrink Chartwell Dutiro Photo Hans Speekenbrink Debademba Photo Hans Speekenbrink

 Voor Eusébia uit Madagaskar was het niet gemakkelijk om na Jobarteh op te treden maar ze deed dat met verve. Haar mooie liedjes bleven in het hoofd hangen.

Rustpunt
Een rustpunt waren vervolgens de mbira klanken van Chartwell Dutiro (Zimbabwe) en zijn groep. Dutiro haalde nog de geschiedenis van zijn land, de vroegere Engelse kolonie Rhodesië, aan en wijdde uit over de keelzang die hij natuurlijk liet horen en probeerde te leren aan het publiek. Maar het belangrijkst waren toch de fonkelende klanken van de in kalebassen verborgen mbira’s. Het was echt een rustpunt waarna Debademba kon losbarsten met Afrikaanse dansmuziek. En wat stem heeft de Malinese zanger Mohamed Diaby! Die kenmerkende Malinese zang ging door merg en been. De muziek was niet echt traditioneel en lag door het gitaarspel dicht tegen rock aan.

Alpha Blondy photo Hans Speekenbrink Alpha Blondy photo Hans Speekenbrink Alpha Blondy photo Hans Speekenbrink

Alpha Blondy
Afrika Hertme 2018 sloot af met een grandioos optreden van de Ivoriaanse reggae ster Alpha Blondy met de band The Solar System. Hij zong bekende nummers als Jerusalem, Cocody Rock en Peace In Liberia en zijn interpretatie van Pink Floyd’s I wish you were here. Het was meer dan een optreden, het was ook een oproep tot vrede. ‘Love each other, how simple is that’ en ‘Allah is not a god of terrorism’ waren een paar leuzen die hij uitsprak. Daarna was het heerlijk dansen op de reggaegroove van de Bob Marley van Afrika.




Reageer hieronder

Eén reactie

Een of meer reacties staan in de wachtrij om goedgekeurd te worden.





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.