Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Zondag 12 Augustus 2018 at 8:07 pm
Ben Sluijs zoekt naar het mysterie
Ben Sluijs Quartet - Jazz Middelheim
Zaterdag 11 augustus 2018, Antwerpen (België)
tekst: Stormvogel
foto's: Hans Speekenbrink
Op zaterdag 11 augustus arriveren we op Jazz Middelheim als het Ben Sluijs Quartet in de Main Stage tent al aan de gang is. Vanuit de verte is meteen hoorbaar dat dit een ijzersterke formatie is die energieke jazz speelt op hoog niveau. Van dichtbij blijkt dit maar al te waar. Laatkomers kunnen plaatsnemen in het voor de vips gereserveerde vak, dat wederom leeg is gebleven. Het is eigenlijk spijtig voor de artiesten, met name die welke optreden in de middaguren, dat er voor hun neus in het publiek een dergelijke krater is geslagen. Het weerhoudt Ben Sluijs en zijn kameraden er niet van een geweldige prestatie te leveren die door het wel aanwezige volk op waarde wordt geschat.
Ben Sluijs is een lyrische altist, die anno 2018 vooral als fluitist met krachtige toon en machtige frasering een hoofdrol opeist. Sluijs is al lang geen onbekende meer in de Benelux, maar tegelijk ook niet buitengewoon vermaard. In 2002 noemde Edo Dijksterhuis in NRC hem al een artiest “absoluut thuishorend in het lijstje van tien Belgische topacts”, maar in Nederland tot dan toe een “onontdekte grootheid”, vanwege zijn “onnadrukkelijkheid van het raffinement”. Hastekidee. In hetzelfde artikel noemt Dijksterhuis de saxofonist “een bedachtzaam spreker van volzinnen. Iedere noot uit zijn hoorn is een zorgvuldig opgepoetste glimmer, die aan een smaakvolle ketting wordt geregen.” Een groter compliment kan een blazer welhaast niet ontvangen. En eerlijk is eerlijk: zo speelt hij ook, of het nu sax of fluit betreft.
Ben Sluijs studeerde na zijn klassieke opleiding jazz bij John Ruocco, Steve Houben en Dave Liebman en werkte sindsdien mee aan een slordige 25 albums, onder meer met de illustere formatie Octurn, misschien wel de meest complexe lichte muziek aller tijden. Hij beklom de podia met Toots Thielemans, Bert van den Brink, Philip Catherine, Bert Joris, Erik Vermeulen en Serge Lazarevitch, maar ook met taalkunstenaars als Remco Campert en Jules Deelder.
Sinds de heroprichting van zijn kwartet in 2016 neemt de alomtegenwoordige Bram de Looze plaats aan de piano, in plaats van de Peruaanse Belg Christian Mendoza. De jonge De Looze is momenteel de schitterende ster aan het Belgische jazzfirmament, die op Jazz Middelheim nu eens niet met LABtrio maar -behalve dus met Sluijs- met Robin Verheyen en Joey Baron geprogrammeerd staat. De technisch begenadigde virtuoos combineert elementen uit klassiek en jazz, met het gemak en geduld van een ervaren rot, de gedoseerde beheersing van een oude ziel. Toch is hij pas 27.
Sluijs en consorten spelen eigen stukken, een soort doorontwikkelde modern creative post bop modal free jazz, maar zo'n definitie zegt niet meer zo veel vandaag de dag. Het is een veelheid aan sferen in een brede zoektocht naar het mysterie, maar immer met behoud van het lyrische. Ook dat bij benadering, want erg zuiver is de muziek niet te kaderen, zeker als De Looze zijn genreloze klankwereld openbaart. De ervaren rot Dré Pallemaerts op drums, goed mengend met de jonge Lennart Heyndels op contrabas, weet in elk geval exact hoe hij deze muziek moet voortstuwen. Zo vliegen de resterende 50 minuten in een zucht en een scheet voorbij. Een ding is wel raadselachtig en tekent de weinig commerciële instelling van artiesten als Sluijs… Het nieuwe album ‘Particles’ is pas ná vandaag 11 augustus verkrijgbaar (via email) en dus niet op het festival na het optreden.
Reageer hieronder
Geen reacties